Τα νιάτα μας έγιναν συντρίμμια σε ένα ελικόπτερο αλλά θα «ζουν» για πάντα
Μια γενιά που πρόλαβε λίγο τον Μάικλ Τζόρνταν, κατανοούσε – μέχρι την Κυριακή – σε μικρό βαθμό τι είχε γίνει όταν σκοτώθηκε ο Ντράζεν και μεγάλωσε μαζί με τον Κόμπι Μπράιαντ έχασε ένα από τα είδωλά της σε μια συντριβή ελικοπτέρου λίγο έξω από το Λος Άντζελες.
Όσοι δεν είχαν κατανοήσει απόλυτα τι είχε συμβεί το μακρινό 1993 όταν ο «γιος του διαβόλου», ο «μότσαρτ» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, Ντράζεν Πέτροβιτς, άφηνε την τελευταία του πνοή σε έναν αυτοκινητόδρομο του Ντένκεντορφ της Γερμανίας, σίγουρα το βράδυ της Κυριακής κατάλαβαν. Όσοι ήταν σε πιο μικρή ηλικία, σίγουρα δεν είχαν αντιληφθεί τι είχε συμβεί τότε, όμως, τώρα κατάλαβαν και με πολύ βίαιο κι άγριο τρόπο. Τη στιγμή που ακούς από τον διπλανό σου «μαλάκα σκοτώθηκε ο Κόμπι Μπράιαντ», η πρώτη σου αντίδραση είναι να πεις «ρε δεν μας γα… κι εσύ, έχουμε δουλειά κι εσύ λες μαλακίες». Όταν, όμως, συνειδητοποιείς πως δεν κάνει πλάκα και πως ο «Black Mamba» έχει πετάξει για τα παρκέ του ουρανού, νιώθεις άδειος. Παγώνεις. Κυριολεκτικά για λίγα λεπτά, αρκετά για να λέμε την αλήθεια, δεν μπορείς να καταλάβεις ακριβώς τι έχει συμβεί. Δεν αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα. Αρχικά ψάχνεις, ειδικότερα αν πρέπει να γράψεις για τον θάνατο του Κόμπι Μπράιαντ, αν είναι όντως αλήθεια ή αν έχεις πέσει θύμα των «fake news».
Όταν το τραγικό νέο επιβεβαιώνεται από όλες τις πλευρές κι από επίσημα χείλη, καταλαβαίνεις ότι τα… νιάτα μας συνετρίβησαν για λίγο μαζί με εκείνο το καταραμένο ελικόπτερο που έπεσε στο Καλαμπάσας έξω από το Λος Άντζελες κι έκοψε το νήμα της ζωής του Κόμπι και της 13χρονης κόρης του.
Στο μυαλό σου έρχονται σταδιακά όλα όσα έχεις δει να κάνει στο παρκέ αυτός ο μύθος. Το απίστευτο «hype» την πρώτη του χρονιά στον «μαγικό κόσμο», τα εξώφυλλα στα video games που «έλιωνες» καθημερινά σε κονσόλες, φορητά βιντεοπαιχνίδια και υπολογιστές, τα ξενύχτια όταν μεγάλωσες και μπορούσες να βρίσκεις τρόπο για να δεις ζωντανά το ΝΒΑ. Οι κόντρες του με όλους τους άλλους μεγάλους του ΝΒΑ, η κόντρα του στο Πεκίνο με τη δική μας εθνική ομάδα που είχε πάει εκεί με «δάφνες» από το 2006 και τη νίκη στη Σαϊτάμα από όπου – για καλή μας τύχη – έλειπε.
Ο απίστευτος σεβασμός που έδειξαν άπαντες όταν ο ίδιος αποφάσισε το «Mamba Out» και η αναγνώριση σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ στην τελευταία του σεζόν στους θρυλικούς Λέικερς. Η νοοτροπία του για το μπάσκετ, το πόσο κοντά έφτασε στον αξεπέραστο Τζόρνταν, η λατρεία που του έδειξαν εχθροί και φίλοι, ο «δολοφονικός» τρόπος που σκόραρε και «καθάριζε» παιχνίδια.
Όλα εκείνα τα fade away που έκανε και που προσπαθούσες να κάνεις – αποτυχημένα στο 99% των περιπτώσεων – κι εσύ στα ανοικτά της γειτονιάς σου. Να καρφώσεις όπως το έκανε αυτός, ειδικά την εποχή που ξεκινούσε και ήταν «πυραυλοκίνητος» δεν μπορούσες, αλλά όταν δε σε έβλεπε κανείς στην πλαστική μπασκέτα στο δωμάτιο έπαιρνες φόρα, το έκανες και φώναζες «Κόμπεεεε, oh my goodness»!
Όλα αυτά, τα νιάτα μιας γενιάς δηλαδή που είδε τον Λεμπρόν να διαδέχεται στη «βασιλεία» του ΝΒΑ τον Κόμπε, έγιναν συντρίμμια για λίγα λεπτά το βράδυ της Κυριακής. Μέσα μας, στο μυαλό μας, όμως, θα ζουν για πάντα. Όπως έχει γραφτεί για τον Κόμπι, άλλωστε, οι ήρωες έρχονται και φεύγουν. Οι θρύλοι, όμως, ζουν για πάντα. Κι ένας τέτοιος ήταν ο Κόμπι Μπράιαντ. Ένας θρύλος του παγκόσμιου μπάσκετ, που δεν θα ξεχαστεί ποτέ…
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.