Ο πήχης λίγο πιο ψηλά πλέον

Αν η κλήρωση του κυπέλλου γινόταν έναν μήνα πριν, δεν νομίζω ότι θα υπήρχαν και πολλοί φίλοι του Παναθηναϊκού που θα πίστευαν ότι η ομάδα τους έχει τύχη απέναντι στον ΠΑΟΚ. Θα σου έλεγαν τα γνωστά επιχειρήματα περί βαριάς φανέλας και ότι αυτά τα παιχνίδια είναι ντέρμπι όσοι πόντοι και να χωρίζουν τις δυο ομάδες στη βαθμολογία, ότι στο Κύπελλο όλα γίνονται και άλλα παρόμοια, αλλά μέσα τους θα εύχονταν μην γίνει κανένα κακό στο πρώτο ματς της Τούμπας.

Έναν μήνα μετά, η κατάσταση έχει αλλάξει: φυσικά και δεν έγινε ξαφνικά το φαβορί ο Παναθηναϊκός, αλλά η αγωνιστική του πρόοδος είναι ξεκάθαρη και βγάζει μάτι. Δεν είναι μόνο οι τρεις συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα και τέσσερις συνολικά αν βάλουμε και το κύπελλο, είναι κυρίως η εικόνα της ομάδας που σε πείθει. Δεν είναι νίκες που έρχονται με άγχος, με ταλαιπωρία, με οπισθοχώρηση στα τελευταία λεπτά για να κρατήσει το σκορ αλλά νίκες αρχοντικές, όπου η ομάδα κυριαρχεί στο γήπεδο και απαγορεύει στους αντιπάλους να απειλήσουν.

Ασφαλώς και ο ΠΑΟΚ δεν είναι ούτε Ξάνθη, ούτε ΠΑΣ, ούτε Ατρόμητος. Είναι πολύ καλύτερη ομάδα κι έχει και το know-how του Κυπέλλου, αφού το έχει πάρει εργολαβία τα τελευταία χρόνια. Αλλά κι ο Παναθηναϊκός δεν έχει κανέναν λόγο να «φοβάται» ή να κοιτάξει με δέος τον ΠΑΟΚ: ακόμα και στην περίοδο που «ψαχνόταν», πριν ξεκινήσει το σερί νικών και καλών εμφανίσεων, τον ΠΑΟΚ τον κοίταξε κατάματα στην Τούμπα, όπως κοίταξε και τον Ολυμπιακό στα δυο ματς και την ΑΕΚ στη μεγάλη ανατροπή. Όλα τα φετινά ντέρμπι τον βρήκαν έτοιμο - πνευματικά και αγωνιστικά, με σαφές πλάνο και απόλυτη συγκέντρωση. Τόσο συγκεντρωμένο, που λέγαμε «μακάρι όλα τα ματς να ήταν ντέρμπι» για να μην βλέπουμε έναν διπρόσωπο Παναθηναϊκό, που στα «μεσαία» και «μικρά» ματς έμπαζε νερά.

Οι προσθήκες που έγιναν στην ομάδα, η αφομοίωση του πλάνου του προπονητή, η σταθερή ή σχεδόν σταθερή 11άδα, η καλή χημεία ανάμεσα σε παίκτες που παίζουν δίπλα - δίπλα ή ο ένας μπροστά από τον άλλον, η αξιοποίηση του Μακέντα από τον Ζαχίντ και η πολύ καλή ανασταλτική λειτουργία, είναι οι λόγοι της μεταμόρφωσης του Παναθηναϊκού προς το καλύτερο στους τελευταίους αγώνες. Επιμένω ότι το ματς που «γύρισε το κουμπί» ήταν η ρεβάνς με τον ΠΑΣ και ο τρόπος που ήρθε η ανατροπή και η πρόκριση - όλο αυτό συσπείρωσε πολύ την ομάδα και έδωσε μεγάλη ώθηση στην ψυχολογία των παικτών. Αν ο Παναθηναϊκός τα κρατήσει όλα αυτά «ζεστά», αν δεν έχει τίποτα τραυματισμούς ή τιμωρίες και οι παίκτες συνεχίσουν να έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά και το βλέμα χαμηλά, θα πάει να παίξει τα δυο ματς με τον ΠΑΟΚ σαν «ισότιμος αντίπαλος» και όχι σαν «φτωχός συγγενής», όπως κάποιοι τον αντιμετώπιζαν από την αρχή της χρονιάς.