Ο Ρικ όλων των Ελλήνων

Όλοι αυτοί που καλλιέργησαν τεχνητή πόλωση, που επένδυσαν στην τοξικότητα και προσπάθησαν να γεμίσουν με μιζέρια το ελληνικό μπάσκετ απ' άκρη εις άκρη, οφείλουν εδώ και τώρα να τοποθετηθούν. Χωρίς μισόλογα και «ψιλά γράμματα», χωρίς «ναι μεν, αλλά» και χωρίς να κρύβονται άλλο. Άλλωστε πώς να κρυφτείς από την πραγματικότητα;

Ο Ρικ Πιτίνο ήρθε να αναλάβει την Εθνική, ως ο προπονητής όλων των Ελλήνων παικτών και όλων των Ελλήνων γενικότερα. Δεν ήρθε ως… διπλός πράκτορας του Παναθηναϊκού, δεν είχε κάποιο δόλιο σχέδιο και δεν είπε ψέματα σε κανέναν. «Έδωσε την εντύπωση» ότι δεν θα εργαστεί σε κάποιον σύλλογο και δεν «δεσμεύτηκε», όπως διευκρινήστηκε με σαφήνεια λίγες ώρες αφού κόπασαν οι άναρθρες κραυγές. Είχε την ευθύτητα και το τακτ να συναντηθεί με τους δυο παίκτες του Ολυμπιακού (Πρίντεζη και Παπανικολάου) όταν ανέλαβε την Εθνική, έφαγε μερικές φτυαριές λάσπη όταν υπέγραψε στον Παναθηναϊκό από ανθρώπους που η μόνη τους σχέση με το μπάσκετ είναι «χαρτζιλικωτή», σεβάστηκε τους πάντες αλλά δυστυχώς δεν τον σεβάστηκαν αντίστοιχα.

Και σήμερα, ο Ρικ Πιτίνο όλων των Ελλήνων, αφού παρέδωσε μαθήματα ήθους και σεβασμού μετά το τέλος του αγώνα Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός, μιλώντας με κολακευτικά λόγια για τον μεγάλο αντίπαλο και τους παίκτες του, θα ήθελε να δει τον Σπανούλη στην Εθνική. Ξεκάθαρα, σταράτα, χωρίς «ψιλά γράμματα» και μισόλογα. Όχι για να κάνει «δημόσιες σχέσεις» με τον Ολυμπιακό, όχι για να καλοπιάσει τον κόσμο του Ολυμπιακού ή τους ιδιοκτήτες του, αλλά πολύ απλά διότι είναι ο Πιτίνο. Και αυτόν τον Σπανούλη που είδε στο ντέρμπι, τον θέλει στην Εθνική του: τον Σπανούλη που έχει προσέξει το σώμα του, που παίζει όσο πρέπει κι όχι μέχρι να «λιποθυμήσει» στο παρκέ, που έχει την ενέργεια στα 20 (πάνω - κάτω) λεπτά που παίζει και το καθαρό μυαλό να σουτάρει, να πασάρει, να δώσει λύσεις. Αν κάποιος σκέφτεται ιδανικότερο και «οικουμενικότερο» φινάλε μιας τόσο μεγάλης καριέρας απ' αυτό, ας μας το πει.

Όσοι θέλουν να μένουν κολλημένοι στο τι έγινε και τι δεν έγινε το 2008, με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, με γεια τους και χαρά τους - αφού όμως έχουν τόσο καλή μνήμη, καλό είναι να θυμηθούν ότι οι «πράσινοι» πήγαν κανονικά στην Εθνική χωρίς κόνξες και επιστολές. Όσοι επίσης θέλουν Κατσικάρηδες, Μίσσες και και Σκουρτόπουλους στην Εθνική, προπονητές πολύ μικρότερους από το υλικό που έχουν να διαχειριστούν, που λυγίζουν υπό το βάρος της ευθύνης και αποτυγχάνουν έχοντας πάντα μια σακούλα δικαιολογίες, δικαίωμά τους - εγώ γουστάρω που η Εθνική θα παίξει τη ζαριά της με τον Ρικ Πιτίνο στον πάγκο κι αν δεν τα καταφέρει, τουλάχιστον θα είμαι σίγουρος ότι έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε. Η παρουσία του, η αύρα του, οι προπονητικές του γνώσεις και η ικανότητα διαχείρισης προσωπικοτήτων και χαρακτήρων, εγγυάται πως όσοι θα πάνε στο Προ-Ολυμπιακό, θα πάνε για να δώσουν και την ψυχή τους για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και είναι μια ιστορική ευκαιρία να αφήσουμε πίσω αυτά που μας διχάζουν, τις κουβέντες για την «ΕΟΚ του Βασιλακόπουλου» και τις πρασινο-κόκκκινες συζητήσεις που δεν βγάζουν πουθενά και να αγκαλιάσουμε όλοι την Εθνική του Πιτίνο. Που είναι πάνω από ομάδες, κασκόλ, γκρίνιες και στείρες αντιπαραθέσεις.

Δεν ξέρω αν ο Σπανούλης θα αποδεχθεί την πρόσκληση και αν θα είναι στη διάθεση της Εθνικής, όπως επίσης και ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου και ο Κόνιαρης. Δεν ξέρω τι «γραμμή» θα χαράξει η διοίκηση της ομάδας, αν θα ρίξει τους τόνους ή αν θα κλιμακώσει την ένταση. Επίτηδες δεν γράφω «αν θα αφήσει ο Ολυμπιακός τον Σπανούλη να πάει στην Εθνική»: ο Σπανούλης έχει κερδίσει το προνόμιο να μην χρειάζεται «άδεια» για να πράξει αυτό που πραγματικά επιθυμεί - όχι μόνο τώρα που βαδίζει προς το γκράντε φινάλε, αλλά γενικώς. Θα το σκεφτεί, θα το ζυγίσει, θα «ρωτήσει» το σώμα του και θα αποφασίσει. Εύχομαι η απόφαση που θα πάρει να είναι η πιο σωστή για τον ίδιο και την υστεροφημία του κι όχι κάτι που θα μετανιώσει μια μέρα. Διότι ο ρημάδης ο χρόνος, όσο καλά κι αν φέρεται σε κάποιους, πίσω δεν γυρίζει ποτέ.