Χωρίς χαφ, δε νίκησε/πέτυχε κανείς!

Κάποιες φορές το να μιλάμε για την… γκίνια και την αστοχία, είναι απλά δικαιολογία. Ο Παναθηναϊκός στο Βόλο δεν έπρεπε να πάρει τίποτα περισσότερο απ’ αυτό που πήρε. Γιατί είναι αδιανόητο ακόμη και να σκεφτείς πως για να νικήσεις μια τόσο κακή ομάδα όπως ήταν στο συγκεκριμένο ματς ο ΝΠΣ, πρέπει να μετατρέπεις σε γκολ όλες τις ευκαιρίες σου. Στο κάτω κάτω με αυτή τη λογική θα καλύψουμε και τα πραγματικά προβλήματα του «τριφυλλιού», που ακόμη μια φορά ξεγυμνώθηκαν τόσο ωμά σε μια αναμέτρηση.

Η όποια κουβέντα για «γκίνια», σταματά στο γεγονός πως προηγήθηκες. Στο γεγονός πως ο Βόλος έπαιζε με την άμυνα στη σέντρα για σχεδόν όλο το πρώτο μέρος κι όμως δεν κατόρθωσες να κάνεις έστω μια ακόμη μεγάλη φάση στο πρώτο μέρος! Τη μία χάνονταν τα κοντρόλ, την άλλη γυρνούσες την μπάλα έξω απ’ την περιοχή λες και ήθελες να ακούσεις «όλε» απ’ την εξέδρα και όχι να «σκοτώσεις» το ματς. Δίχως ίχνος υπερβολής, ο αντίπαλος και ο τρόπος που σου στρώθηκε η αναμέτρηση, ήταν ευκαιρία για… ξεμπούκωμα! Δηλαδή για επικράτηση εκτός έδρας με πολλά γκολ! Κι όμως, καθόμαστε τώρα και συζητάμε για το τι έφταιξε και ΠΑΛΙ δε νικήσαμε, τι έφταιξε και ΠΑΛΙ πέταξες τις ευκαιρίες στα σκουπίδια!

Οι απαντήσεις είναι απλές και κυρίως δεν αφορούν μόνο το ματς αυτό. Αλλά το σύνολο της πορείας του Παναθηναϊκού που δεν κατόρθωσε να νικήσει δύο φορές σερί σε όλο τον πρώτο γύρο, που στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές είδε δύο φορές ΟΛΕΣ τις ομάδες που είναι από πάνω του και έχουν τον ίδιο στόχο να «στραβοπατούν» την ίδια μέρα, αλλά… επέστρεψε το δώρο μη νικώντας πρώτα στο Αγρίνιο και τώρα στο Βόλο. Κατορθώνοντας όχι απλά να μη μπει στην 6άδα, αλλά να χάσει και μια θέση καθώς ισοβαθμεί πλέον με τη Λαμία!

Η νοοτροπία και η χαλαρότητα αντιμετώπισης των αναμετρήσεων, καταντούν πλέον εκνευριστικά στοιχεία. Πέρα απ’ τα ντέρμπι, ο Παναθηναϊκός δείχνει να έχει τη λογική του «έλα μωρέ δεν έγινε και κάτι»! Έτσι κάθεται και χάνει τη γη κάτω απ’ τα πόδια του. Έτσι ο στόχος των πλέι οφ θα ξεμακραίνει και δε θα πλησιάζει. Μεγαλώνοντας τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα, που αντί να μπουν στην άκρη έστω, διαρκώς όλο και παρουσιάζονται μπροστά σου και σε… φτύνουν στη μούρη. Για παράδειγμα ο Παναθηναϊκός κατόρθωσε να παίζει αγώνα χωρίς να έχει ούτε ένα αμυντικό χαφ! ΟΥΤΕ ΕΝΑ!

Προφανώς και το μέγεθος του προβλήματος φαίνεται απ’ τον αποκλεισμό του Φάουστο. Τον οποίο πήρε μέσα Σεπτέμβρη και ξεκάθαρα δεν τον πιστεύει ο προπονητής. Άρα πρέπει κοτζάμ Παναθηναϊκός να αντέξει με τον Κουρμπέλη να παίζει ασταμάτητα και τον Χρήστο Δώνη το ίδιο, καθώς δεν έχεις ούτε κεντρικό χαφ. Με δύο χαφ στον άξονα, ποιος κατάφερε να πετύχει κάτι; Με ένα αμυντικό χαφ, ποιος πέτυχε; Χωρίς αμυντικό χαφ, πώς μπορείς να νικήσεις αγώνα έστω και με τον Βόλο που είχε πολλά προβλήματα; Στο πρώτο ημίχρονο που το ματς ήταν στα… χέρια σου, υπήρχε τεράστιο θέμα και στην κατοχή και στην κυκλοφορία και τελικά και στην ανασταλτική λειτουργία. Με δύο πάσες, με απλή κάθετη κίνηση, ο Βόλος έφτανε κοντά στην περιοχή του Διούδη. Πάλι καλά να λέμε που δεν είχε φορ. Αν είχε ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Επίσης, είναι κωμικό να λέμε πως έλειπε ένα 18χρονο παιδί όπως ο Αλεξανδρόπουλος (περαστικά να είναι να γυρίσει το παλικαράκι όσο το δυνατόν γρηγορότερα) ή πως έπαιξε καλά ο Νούνες. Ο Πορτογάλος δεν είναι αμυντικός χαφ. Με τη λογική όλοι κάνουν τα πάντα, απλά θα χάνεις τα πάντα!

Ασφαλώς αποδείχτηκε εντελώς λάθος η επιλογή του προπονητή να ξεκινήσει με 4-3-3 το ματς. Γιατί; Μα επειδή δεν έχεις τους παίκτες! Πώς θα παίξεις 4-3-3 με κόφτη έναν κεντρικό χαφ (Χ. Δώνη) και εσωτερικούς (8άρια δηλαδή) δύο μεσοεπιθετικούς (Μπουζούκη-Κολοβό); Απλά δε γίνεται. Είχε δοκιμαστεί κάτι ανάλογο και στη Θεσσαλονίκη με τον Άρη (άλλη διάταξη απλά έλειπε ο Κουρμπέλης και ήταν στον άξονα οι Χ. Δώνης και Ζαχίντ) και παραλίγο να… καεί τελείως ο Νορβηγός, γιατί γελούσαν οι πάντες μαζί του μετά το τραγικό λάθος που είχε κάνει στο γκολ του Φετφατζίδη. Καμιά φορά, όμως, είναι απλά τα πράγματα. Όταν δεν έχεις… γρανάζια, η μηχανή δεν μπορεί να δουλέψει. Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα.

Κατά τα άλλα, είδαμε την Ξάνθη να χάνει, τον ΟΦΗ να χάνει, την ΑΕΛ να μη νικά, τον Ατρόμητο και τον Άρη να έρχονται ισόπαλοι, άρα αμφότεροι να χάνουν δύο βαθμούς. Με όλα αυτά να συμβαίνουν, εσύ πήγες στο Βόλο και για πολλοστή φορά… πέταξες αετό. Δεν ξέρουμε πόσα… κανονάκια έχει αυτή η ομάδα, αλλά έχει «κάψει» αρκετά. Μην «σκαλώνουμε» στα πλέι οφ λοιπόν. Άλλωστε είναι αστείο να συζητάμε για… κυνήγι της Λάρισας, του ΟΦΗ, της Ξάνθης κτλ. Προσβλητικό είναι! Η ουσία θέλει τον Παναθηναϊκό να έχει σε 13 ματς 4 νίκες! Να έχει πετύχει 13 γκολ μόνο και να έχει δεχτεί 17!  Υπολογίστε μάλιστα πως τα 6 απ’ τα 13 γκολ τα βάλαμε στα ντέρμπι (3 με ΑΕΚ, 2 με ΠΑΟΚ, 1 με ΟΣΦΠ). Να σε πιάνει η καρδιά σου… Τόσο απλά.