Φασούλι το φασούλι…

Έπαιξε καλά ο Παναθηναϊκός κόντρα στον Αστέρα; Όχι. Πήρε τους τρεις βαθμούς; Ναι. Άρα, στο τέλος της ημέρας, τι είναι αυτό που μένει; Οι εντυπώσεις ή το τρίποντο; Το τρίποντο σαφώς είναι αυτό που μετράει, ειδικά όταν η βαθμολογική σου συγκομιδή δεν είναι «πλούσια» και η συγκεκριμένη νίκη ήταν μόλις η δεύτερη εντός έδρας. Εκεί ακριβώς κρατάς την ουσία και πας παρακάτω.

Διότι είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να μην παίξεις καλά και να κερδίσεις και τελείως διαφορετικό να μην παίξεις καλά και να χάσεις ή να φέρεις ισοπαλία. Στην πρώτη περίπτωση, κάθεσαι στο προπονητικό κέντρο, αναλύεις τα λάθη σου, βλέπεις τι δεν έκανες σωστά, για ποιο λόγο οπισθοχώρησες στο τέλος του αγώνα κι έδωσες την ευκαιρία στον αντίπαλο να εγκατασταθεί στη μεγάλη σου περιοχή και να κοντέψει να σε ισοφαρίσει. Αλλά όλη αυτή την αυτοκριτική και την κουβέντα την κάνεις έχοντας πάρει τους βαθμούς κι έχοντας βελτιώσει τη θέση σου στον βαθμολογικό πίνακα. Διότι στη δεύτερη περίπτωση, στην ήττα ή την ισοπαλία, έχεις όλα τα παραπάνω (αναλύεις τα λάθη, βλέπεις τι δεν έκανες σωστά κλπ.), αλλά έχεις και γκρίνια και απογοήτευση και κατεβασμένα κεφάλια και κατρακύλα στη βαθμολογία.

Ο Παναθηναϊκός με την Ξάνθη έπαιξε καλά. Και έχασε. Με τη διαιτησία να κάνει όργια. Με τον ΠΑΟΚ έπαιξε καλά. Και ισοφαρίστηκε στο…130'. Από δυο 90λεπτα που έπαιξε καλά, εισέπραξε μόλις έναν βαθμό - οι εντυπώσεις, δεν δίνουν ούτε βαθμούς, ούτε είσοδο στα play-offs. Οι νίκες τα δίνουν όλα αυτά. Με καλή ή μέτρια απόδοση, οι «επαγγελματικές νίκες» ή οι «κυνικές νίκες», νίκες είναι κι αυτές. Αν έρθουν με καλή μπάλα, ακόμα καλύτερα.

Αλλά από την άλλη πλευρά, δεν είναι να επαναπαύεσαι κιόλας. Δηλαδή δεν σημαίνει ότι επειδή δεν την πάτησες με τον Αστέρα, θα γίνει το ίδιο και στη συνέχεια και θα κερδίζεις ακόμα και στα μέτρια απογεύματά σου. Και αυτό το ξέρει καλύτερα απ' όλους ο Γιώργος Δώνης, που είναι δουλευταράς και ρεαλιστής, ξέρει τι υλικό έχει στα χέρια του, αλλά δεν ξέρει τι «αλχημείες» πρέπει να κάνει για να αντιμετωπίσει δεδομένα προβλήματα που έχει μπροστά του. Τραυματισμοί και κάρτες, του κάνουν ακόμα μικρότερο ένα - ούτως ή άλλως - μικρό και ελλειμματικό ρόστερ. το οποίο, τουλάχιστον για έναν μήνα ακόμα, θα πρέπει να διαχειριστεί με τέτοιον τρόπο, ώστε να πετύχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα

Δεν είναι βέβαια και εύκολο να βαφτίσεις το κρέας, ψάρι. Δυο κεντρικοί χαφ πρώτης γραμμής υπάρχουν όλοι κι όλοι, ο Κουρμπέλης και ο Δώνης και παίζουν πάντα και παντού. Φημολογείται ότι κάπου στο Κορωπί, κρύβεται ένα μυθικό πλάσμα, ονόματι «Φάουστο», που είναι κάτι σαν τον Μινώταυρο ή τον Πήγασο  - κανείς δεν είναι βέβαιος ότι υπάρχει. Το ίδιο ισχύει και για ένα άλλο πλάσμα της ελληνικής μυθολογίας, που κάποιοι υποστηρίζουν ότι λέγεται «Μπεκ», ενώ κάπου εκεί τριγύρω μερικοί είδαν ένα τσαντισμένο παιδί που το φωνάζουν «Μολό» και έχει τα νεύρα του από 8 χρονών. Όλοι αυτοί θεωρητικά υπάρχουν, πληρώνονται, πιάνουν θέση στο ρόστερ, αλλά υπηρεσίες στην ομάδα δεν προσφέρουν. Και μαζί με την έλλειψη ενός αξιόπιστου δεύτερου φορ, που θα μπορεί να παίζει αντί του Μακέντα η δίπλα στον Ιταλό, συμπληρώνουν το παζλ της καλοκαιρινής «κακοφτιαξιάς».

Τι μπορεί να γίνει το Γενάρη; Ίσως μερικές διορθωτικές πινελιές, που θα δώσουν 1-2 λύσεις παραπάνω στον προπονητή, στις θέσεις όπου η ομάδα υποφέρει, αυτήν του κεντρικού χαφ και αυτήν του εξτρέμ. Καλοδεχούμενοι θα είναι όσοι έρθουν, για να μπορέσει η ομάδα να προχωρήσει με σωστά βήματα κι όχι ξεζουμίζοντας συγκεκριμένους παίκτες σε συγκεκριμένες θέσεις, όπου δεν υπάρχουν αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις. Για να μπορέσει να τερματίσει όσο γίνεται πιο ψηλά και να κάνει το καλοκαίρι ένα καλύτερο πλάνο, με παίκτες που δεν θα εμφανίζονται στα παραμύθια και στους «Θρύλους του Δάσους», αλλά στον αγωνιστικό χώρο.