Κάντο όπως ο Νικ

Η μια πλευρά του νομίσματος λέει ότι «δεν έπαθε και κανένα κακό ο Παναθηναϊκός που αποκλείστηκε από το Κύπελλο από τον Προμηθέα». Ότι αν ο Παναθηναϊκός έπαιρνε το Κύπελλο, θα ήταν ένα ακόμα Κύπελλο μέσα στην «πηγμένη» τροπαιοθήκη του, αλλά αν το κατακτήσει π.χ. ο Προμηθέας, θα είναι σημείο αναφοράς στην ιστορία της πατρινής ομάδας. Ότι η ομάδα του Μάκη Γιατρά έκανε μια αξιέπαινη προσπάθεια, ότι έτσι είναι (και έτσι πρέπει να είναι) ο αθλητισμός, να μπορεί ο «Δαυίδ» να κερδίζει τον «Γολιάθ». Θα μπορούσε επίσης κανείς να συμπληρώσει ότι το φετινό Κύπελλο, με την απουσία του Ολυμπιακού, ήταν ούτως ή άλλως πιο «άνοστο» για τον Παναθηναϊκό και επίσης ότι όλα αυτά που λένε οι διάφοροι μυστήριοι, για προστασίες από τη διαιτησία και την Ομοσπονδία πήγαν περίπατο μαζί με τις άναρθρες κραυγές τους: ο Προμηθέας κέρδισε δίκαια, καμία διαιτησία δεν έκανε αβάντα στον Παναθηναϊκό και καμία Ομοσπονδία δεν εξυπηρέτησε τους «πράσινους», που έπαιξαν Παρασκευή βράδυ με τη Βαλένθια για την Ευρωλίγκα και Κυριακή απόγευμα, μετά από ταξίδι στην Πάτρα, έπαιξαν για το Κύπελλο.

Η άλλη πλευρά του νομίσματος λέει ότι μια ομάδα όπως είναι ο Παναθηναϊκός, οφείλει στην ιστορία του και τη διοίκησή του να μην αφήνει ψίχουλο να πέφτει κάτω. Να διεκδικεί τους εγχώριους τίτλους λυσσασμένα σαν να είναι οι πρώτοι του, να «αναγκάζει» τη διοίκηση να γκρεμίζει τους τοίχους κάθε χρόνο για να χωρέσουν οι κούπες σε μεγαλύτερο δωμάτιο και να παλεύει, παρά τις δυσκολίες και τις οικονομικές ανισορροπίες να προοδεύει στην Ευρωλίγκα, να μπαίνει στην οκτάδα και να προσπαθεί να φτάσει ξανά σε final-four.

Το νόμισμα, «έχει δίκιο» και στις δυο πλευρές του. Και «δεν έγινε καμιά καταστροφή», αλλά και «πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα». Με μια σημαντική υποσημείωση: αν η ήττα από τον Προμηθέα ήταν το πρώτο στραβοπάτημα της χρονιάς, πιθανότατα θα προκαλούσε λιγότερους τριγμούς και λιγότερα Ρίχτερ από το Δημήτρη Γιαννακόπουλο - κι ας σήμαινε απώλεια τίτλου. Αλλά επειδή είναι το υπ' αριθμόν τρία στραβοπάτημα, μετά τις ήττες από Βιλερμπάν και Αρμάνι στον πόντο, ήρθε η ώρα να βαρέσει το καμπανάκι του κινδύνου.

Είτε συμφωνεί κανείς με τον τρόπο του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, είτε διαφωνεί, φαντάζομαι ότι όλοι τελικά ομονοούν ότι η ομάδα χρειάζεται ένα «ηλεκτροσόκ», τώρα που είναι ακόμα νωρίς. Τώρα που υπάρχει ο χρόνος να καλύψει ο Παναθηναϊκός τις δυο «εκτός προγράμματος» ήττες, να βελτιωθεί, να γίνει περισσότερο Ομάδα, να διαφυλάξει την έδρα του από δω και πέρα σαν θησαυρό, να ψάξει εκτός έδρας νίκες εδώ και τώρα και όχι στα «χασομέρια» της κανονικής περιόδου. 

Διότι και υλικό υπάρχει και παίκτες διαφορετικοί και καλύτεροι από πέρυσι και το πρόβλημα του σουτ έχει λυθεί. Και επιπλέον, υπάρχει μια διοίκηση που επένδυσε ξανά εκατομμύρια στην ομάδα μέσα στην κρίση, που πληρώνει στην ώρα της και έχει απαιτήσεις: όχι «τρελές απαιτήσεις», όχι σώνει και ντε ο Παναθηναϊκός να πάει στο final-four και να πάρει την Ευρωλίγκα, αλλά τουλάχιστον να «πολεμάει» σε όλα τα παιχνίδια, να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, ώστε στο τέλος της ημέρας, ακόμα κι αν τελικά δεν τα έχει καταφέρει, τουλάχιστον να νιώθουν όλοι ότι έκανε το καλύτερο που μπορούσε.

Το όνομα του Νικ Καλάθη δεν το ανέφερε τυχαία ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Διότι ο Νικ, σε ΟΛΑ τα παιχνίδια που παίζει, για την Ευρωλίγκα ή το πρωτάθλημα ή το κύπελλο, είναι πάντα αυτός που σκίζεται σε άμυνα και επίθεση, που παίζει για να κερδίσει και αρνείται να χάσει - ακόμα και με τις υπερβολές του ή τις κακές του επιλογές. Είναι όμως ο Αρχηγός αυτής της ομάδας, που δίνει πάντα το καλό παράδειγμα σε όλους. Και όλοι οι υπόλοιποι, οφείλουν να παραδειγματιστούν από την αφοσίωση και την προσπάθεια του Νικ και να προσπαθήσουν για το καλύτερο, όπως κάνει εκείνος.