Αν χρειαζόταν θα γινόταν και σφαγή…
Ο Παναθηναϊκός δεν έχασε στη Μόσχα. Έχασε από την… ώρα που έμπαινε στο αεροπλάνο.
Ακόμη και αν δεν κατέβαινε ποτέ στο ματς με την Κίμκι ή αν έπαιζε για 3-4 μέρες σερί, το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Έτσι έπρεπε και έτσι έγινε. Και εξηγούμαι. Το μπάσκετ είναι δίκαιο. Δεν μπορείς να νικήσεις ποτέ όταν παίζεις 5 εναντίον 8. Δεν σου δίνει αυτόν τον τρόπο. Και στη Ρωσία το ματς ήταν 5 εναντίον 8 με έναν από τους 8 να είναι ο… καλύτερος στο είδος του.
Η Κίμκι, αυτή την εποχή είναι η πιο φορμαρισμένη ομάδα στην Ευρωλίγκα μαζί με την ΤΣΣΚΑ. Κι εσύ μπαίνεις στο παρκέ και βλέπεις στο πρώτο ημίχρονο 4 γκολ φάουλ να μην δίνονται φάουλ υπέρ σου, τον Σβεντ να σουτάρει βολές με την ανάσα και στο τέλος του ημιχρόνου ο Λαμόνικα να βαφτίζει το 58-50 σε… 55-50 βρίσκοντας 3’’ κόντρα στους κανονισμούς. Μπαίνεις στο τρίτο δεκάλεπτο και με το σκορ 69-68 έπειτα από τρεις προσπάθειες του Παναθηναϊκού (2 Τόμας, μία Παπαπέτρου) να σκοράρει κοντά στο καλάθι, οι διαιτητές… καταπίνουν τη σφυρίχτρα, διαμορφώνοντας τις συνθήκες, με τον Λαμόνικα να χρεώνει Τεχνική Ποινή τον Αργύρη Πεδουλάκη από την… άλλη πλευρά του γηπέδου, χωρίς καν ο Πεδουλάκης να του έχει πει κάτι… Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός χάνει τη συγκέντρωση του και το 69-68 γίνεται 77-70, με την μπάλα πια να μην ζυγίζει το ίδιο για τις δύο ομάδες… Πόσο μάλλον δε σε μια ομάδα που ψάχνει και ψάχνεται, σε έναν Παναθηναϊκό που τώρα ξαναχτίζει χαρακτήρα για να παίρνει διπλά… Από την στιγμή που το τρένο μπαίνει στις ράγες, το πιθανότερο είναι να σε… πατήσει. Και οι τρεις διαιτητές έκαναν αυτό ακριβώς. Έβαλαν την Κίμκι στις ράγες, πρώτα κρατώντας τη στο ματς και μετά δίνοντας της και… διαφορά επτά πόντων. Ναι, σφαγή δεν έγινε… Αλλά με όσα είδαμε μέχρι να καθαρίσουν την μπουγάδα, θα γινόταν, αν χρειαζόταν. Τόσο απλά.
Προφανώς η κατάρρευση του Παναθηναϊκού στο τέλος είναι ανεπίτρεπτη. Προφανώς και το πρόβλημα με τα ριμπάουντ εξελίσσεται σε καρκίνο. Προφανώς και κάποιοι από τους παίκτες συνεχίζουν να πετάνε χαρταετό… Όπως προφανώς κι όταν μια ομάδα καταρρέει έχει ευθύνη κι ο προπονητής. Αλλά επιμένω και δεν το αλλάζω με την καμία, ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα νικούσε χθες στην Κίμκι ακόμη και αν έπαιζε μέχρι την Πέμπτη το βράδυ… Μέχρι το τζάμπολ δηλαδή με την Εφές! Κι επειδή η διαβολοβδομάδα (άλλη ανοησία κι αυτή) δεν σου δίνει περιθώρια ούτε να… κλάψεις, το βράδυ της Πέμπτης το ΟΑΚΑ πρέπει να πάρει τη νίκη. Είναι πια η ώρα του κόσμου. Η ώρα η δική σου. Οι Τούρκοι και όποιοι άλλοι θα είναι… πλάι τους, πρέπει να καταλάβουν μπαίνοντας στο ΟΑΚΑ για ζέσταμα ότι θα χάσουν. Ό,τι και αν κάνουν θα χάσουν… Ή για την ακρίβεια, θα νικήσει ο Παναθηναϊκός. Γιατί είναι αλλιώς να παίζεις κόντρα σε όλα έχοντα 18.000 τρελούς μαζί σου… Ξηγημένα πράγματα.
Υγ. Και ο Τζόνσον απέκτησε σφυγμό στην επίθεση. Κι αυτό είναι πολύ θετικό. Γιατί είναι ικανός να ανεβάσει μια κλάση την ομάδα. Ας ελπίσουμε να βελτιωθεί και στην άμυνα και να δείξει αυτά που μπορεί.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.