Ψάχνοντας τη διάγνωση, έπειτα από διπλό «εγκεφαλικό»…
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για την πρόωρη... κρίση στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ.
Κανείς δεν περίμενε ότι ο Παναθηναϊκός μόλις την τρίτη αγωνιστική θα βρισκόταν σε κρίση. Αλλά έτσι είναι η Ευρωλίγκα. Δεν έχεις περιθώριο για στραβοπατήματα. Και το τριφύλλι μετράει ήδη δύο. Ένα στη Βιλερμπάν και ένα με την Αρμάνι. Ένα δικό του ματς που χάθηκε και ένα που παρά τις… παρά φύσει αντίξοες συνθήκες (βλ. τρίποντα Αρμάνι) το έφερε στα μέτρα του αλλά και πάλι του γλίστρησε μέσα από τα χέρια… Το κοντέρ γράφει πια 1 νίκες – 2 ήττες αλλά το θέμα δεν είναι το αρνητικό πρόσημο-τον ίδιο απολογισμό έχει και η Μακάμπι και η Φενέρ- όσο το γεγονός ότι χάθηκαν δύο ματς που όπως απέδειξε η ίδια η ομάδα, όχι απλά μπορούσε να τα πάρει αλλά τα είχε δικά της. Το γιατί το τριφύλλι, καταπίνει θάλασσα στο τέλος, μπορούν να το υποθέτουν πολλοί. Τη λύση ωστόσο σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να τη δίνει ένας. Ο έχων την ευθύνη.
Ο Αργύρης Πεδουλάκης οφείλει να κάνει τη διάγνωση και να βρει εν συνεχεία τη «γιατρειά». Με δεδομένο ότι οι προπονητές είναι οι «γιατροί» για κάθε ομάδα, η δουλειά του Έλληνα κόουτς είναι να διαγνώσει το πρόβλημα και να το θεραπεύσει. Το γεγονός ότι το τριφύλλι μέσα σε μία εβδομάδα χάνει δύο φορές όχι απλά με το ίδιο σκορ αλλά με τον ίδιο τρόπο, μπορεί να σε οδηγήσει στα όρια της τρέλας. Το ζήσαμε για αυτό το γράφουμε. Με τη διαφορά ότι τα δύο ματς δεν χάθηκαν για τον ίδιο λόγο.
Στη Γαλλία στοίχισε η αστοχία στις βολές και η κακή άμυνα/θολούρα στα τελευταία κρίσιμα λεπτά. Κόντρα στους Ιταλούς, το τριφύλλι πληρώνει τα τρία σερί τρίποντα της Αρμάνι σε ενάμισι λεπτό (από τα 14 που έβαλε συνολικά) τα οποία μετέτρεψαν το 68-61 σε 68-70 (με 4’ για τη λήξη) και την αδυναμία του να πάρει ένα αμυντικό ριμπάουντ στο τέλος, όταν οι Ιταλοί αστόχησαν σε διαδοχικά σουτ με το σκορ 78-77 10’’ πριν το τέλος…
Το ότι ο Νικ Καλάθης πήρε την ευθύνη και την τελευταία επίθεση και στα δύο ματς χωρίς να καταφέρει να βάλει το νικητήριο καλάθι, φορτώνει τον «κάπτεν» με τεράστιο βάρος… Και είναι θέμα πια του Νικ να μην επηρεαστεί στο άμεσο μέλλον. Όπως είναι θέμα επίσης του προπονητή, να βάλει και άλλους παίκτες στο κόλπο όταν κρίνεται το ματς: Τον Φριντέτ και τον Ράις, σε πρώτη φάση. Τους δύο παίκτες η χρησιμοποίηση των οποίων έχει προκαλέσει τη μεγαλύτερη συζήτηση… Είτε γιατί παίζουν, είτε γιατί δεν παίζουν, είτε για τον τρόπο που παίζουν… Και δικαίως προκαλεί. Είναι ο Φριντέτ και ο Ράις. Τόσο απλά.
Το πόσο έπαιξε ο Παπαγιάννης, ο Παπαπέτρου, ο Τζόνσον κλπ. περνάει σε δεύτερη μοίρα, όχι γιατί δεν είναι εξίσου σημαντικοί αλλά λόγω της δραματικής εξέλιξης και των δύο ματς. Όπως φυσικά και η ραγδαία βελτίωση του Μήτογλου, η έκρηξη του Ουάιλι και τα θετικά δείγματα του Μπεντίλ που ήταν στα συν της βραδιάς. Αλλά με δύο τέτοιες ήττες, το γεγονός ότι οι παίκτες που θέλεις να αναβαθμιστούν, όντως αναβαθμίζονται, μοιάζει να μην απασχολεί κανέναν. Οι προπονητές άλλωστε, όπως μας αρέσει να λέμε κρίνονται εκ του αποτελέσματος… Και τα δύο τελευταία αποτελέσματα είναι αρνητικά.
Προφανώς και ο οργανισμός, αυτή την στιγμή αναζητάει ηρεμία ή έστω ψυχραιμία… Αυτό είναι το ζητούμενο και η μόνη ασφαλής συνθήκη. Κι ας θέλουμε να ξεριζώσουμε το κεφάλι μας, βλέποντας τον εφιάλτη σε επανάληψη με απόσταση μόλις μιας εβδομάδας… Διπλό εγκεφαλικό, όχι αστεία…
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.