Οι μάσκες έπεσαν πολύ νωρίς

Μπορεί η μπασκετική σεζόν να είναι στην αρχή της, μπορεί να έχει παιχτεί μόνο μια αγωνιστική στην Ευρωλίγκα, μπορεί να γίνουν πράματα και θάματα στη συνέχεια της χρονιάς, αλλά μερικά πρώτα πράγματα έχουν ήδη φανεί. Όπως για παράδειγμα ποιος είχε συγκεκριμένο, σαφές και ρεαλιστικό πλάνο το καλοκαίρι και ποιος προσπάθησε να κρύψει κάτω από το χαλί ένα σωρό «βρωμιές» και προβλήματα, κοροϊδεύοντας τον κόσμο γενικώς και τον κόσμο του ειδικώς.

Ο Παναθηναϊκός επέλεξε μέσα στην κρίση και με τους ανταγωνιστές να δυναμώνουν σε όλες τις γωνιές της Ευρώπης, να επενδύσει μπασκετικά. Να αναλάβει την ομάδα ένας προπονητής σοβαρός και νοικοκύρης, που παρουσιάζει έργο στο παρκέ και όχι στα λόγια, που κρίνεται μια ζωή αυστηρά ή και χλευαστικά από μερίδα του τύπου και ποτέ δεν είχε αβάντες, γλύφτες και «αποθεωτές» να μιλάνε για «διδακτικές ήττες» μετά από κάθε αποτυχία του. Επέλεξε να σπρώξει λεφτά και να πάρει καλούς παίκτες, να κοιτάξει να λύσει το πρόβλημα του μακρινού σουτ, να βάλει ποιότητα και εμπειρία πίσω από τον Καλάθη, να κρατήσει αυτούς που του έκαναν και να προσθέσει δίπλα τους παίκτες εξελίξιμους και «πεινασμένους». Ο Ολυμπιακός επέλεξε να κουνάει το τρύπιο λάβαρο της επανάστασης (του), να φτιάξει δυο ομάδες με δυο ονόματα, να αγωνίζεται στην από κάτω κατηγορία στην Ελλάδα και να πάει στην Ευρωλίγκα με φανφάρες, όνειρα και προσδοκίες. Χρειάστηκε μόλις ένα παιχνίδι και λίγες ημέρες, για να παραδεχτεί ουσιαστικά ο Ολυμπιακός ότι το πλάνο που εκπόνησε (;) το καλοκαίρι, ήταν πρόχειρο, κακοφτιαγμένο και «στο πόδι».

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε την πρώτη αγωνιστική με νίκη, προσπαθεί να εντάξει σταδιακά και ομαλά τους καινούργιους παίκτες στη φιλοσοφία της ομάδας και «χρησιμοποιεί» τους αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος για να βρει χημεία και συνοχή η ομάδα. Ο Αργύρης Πεδουλάκης, βλέποντας τα «όπλα» που έχει στη διάθεσή του, έχει αφήσει κάπως πιο χαλαρά τα γκέμια στο επιθετικό κομμάτι, αποφάσισε να μην πορευτεί με άμυνα που τσακίζει κόκαλα «κι ας βάζουμε 70 πόντους», αλλά προσπαθεί να βρει ισορροπία ανάμεσα σε επίθεση και άμυνα, ενώ ταυτόχρονα «επιτρέπει» στους παίκτες του να ευχαριστιούνται το παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός και ο Μπλατ «χώρισαν βελούδινα»: με άλλα λόγια ο Ολυμπιακός απέλυσε τον προπονητή του αλλά το παρουσίασε ως «κοινή συναινέσει λύση συνεργασίας», αφού ενημερωθήκαμε από διαρροές και άρθρα ότι σκέφτονταν να το πράξουν αυτό από το καλοκαίρι αλλά σεβάστηκαν το πρόβλημα υγείας του και ότι οι σχέσεις των παικτών με τον προπονητή είχαν φτάσει σε οριακό σημείο, αφού δεν καταλάβαιναν τι τους ζητάει.

Με άλλα λόγια «τον σεβάστηκαν» αλλά επί της ουσίας δεν τον σεβάστηκαν, αφού το παρουσίασαν το όλο θέμα σαν να τον λυπήθηκαν το καλοκαίρι, αλλά η λύπηση πήγε περίπατο μετά την 20άρα από τη Βιλερμπάν. Οι μισοί ξένοι της ομάδας είναι υπό αμφισβήτηση, παιχνίδια στο πρωτάθλημα δεν υπάρχουν ώστε να βρουν ρυθμό και να αποκτήσουν χημεία και η αναζήτηση του προπονητή μοιάζει με μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση: ποιος «πανωραφάτος» προπονητής θα έρθει Οκτώβτη μήνα, να αναλάβει μια ομάδα κακοφτιαγμένη, με επιλογές παικτών που έκανε άλλος, χωρίς μπάτζετ για πολλές διορθωτικές κινήσεις, χωρίς πρωτάθλημα και χωρίς καμιά σπουδαία προοπτική;

Κανείς φυσικά δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί η χρονιά για καμία ομάδα - υπάρχουν οι αστάθμητοι παράγοντες, οι τραυματισμοί, τα ντεφορμαρίσματα, οι παίκτες που ξεπετάγονται εκεί που δεν το περιμένεις. Αλλά από τη μια βλέπεις ένα πρότζεκτ με αρχή, μέση και τέλος, μια ομάδα με συγκεκριμένη φιλοσοφία που φτάχτηκε για να παλέψει και να βελτιωθεί κι από την άλλη βλέπεις το μπασκετικό «Ραντεβού στα Τυφλά»: να ανοίξει ο τοίχος για να δούμε τι κρύβεται από πίσω.

Δεν λέω, ωραίος ο «τζόγος» και το σασπένς για το τι κρύβεται πίσω από τον τοίχο, αλλά μόνο αν θες να πας ένα τριήμερο στο Παρίσι για να περάσεις καλά και να φλερτάρεις με το κορίτσι. Αν θες να πας 16 ταξίδια στην Ευρώπη για να παίξεις δύσκολα και απαιτητικά παιχνίδια, εγώ προσωπικά προτιμώ το ξεκάθαρο και σωστά δομημένο πρότζεκτ.