Η πιο δυνατή κολλα, λέγεται «Γιαννακόπουλος»

Την ώρα που στον Παναθηναϊκό όλα μοιάζουν να διαλύονται, η ομάδα δεν βλέπεται και οι οργανωμένοι δεν θα δώσουν το "παρόν" στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, το μόνο πράγμα που βγάζει υγεία, που συσπειρώνει τον κόσμο και ρίχνει τους τόνους, είναι το επώνυμο Γιαννακόπουλος. Το τουρνουά στη μνήμη του Παύλου και του Θανάση, η συνέχεια του έργου τους από το Δημήτρη, είναι η κόλλα που δεν αφήνει τον Παναθηναϊκό να γίνει χίλια κομμάτια. 

Καζάνι που βράζει είναι το ποδοσφαιρικό τμήμα και κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Θα βγει ήρεμα ο ατμός με ένα καλό αποτέλεσμα ή θα εκραγεί αν το ματς στραβώσει; Οι οιωνοί, για να λέμε αλήθειες, βάσει της εικόνας που παρουσιάζει η ομάδα στα τρία πρώτα παιχνίδια, δεν είναι καλοί. Αλλά πάντα υπάρχει η ελπίδα ότι η κρισιμότητα του ματς, το όνομα και η ποιότητα του αντιπάλου και ο χαρακτήρας του "αιώνιου ντέρμπι" θα συσπειρώσει την ομάδα και θα εμφανίσει ένα κανονικό πρόσωπο, μια ανταγωνιστική ομάδα που θα παίξει το ματς από την αρχή μέχρι το τέλος και δεν θα χάσει από τα αποδυτήρια.

Μέσα σε όλα αυτά τα στενάχωρα πράγματα, μέσα σε όλη αυτή τη φουρτούνα, στέκεται σαν φάρος το μπασκετικό τμήμα και το τουρνουά για τον Παύλο και το Θανάση. Οι οργανωμένοι αποφάσισαν αποχή από το ποδοσφαιρικό ντέρμπι, αλλά η μηχανοκίνητη πορεία θα καταλήξει με σεβασμό στο κλειστό του ΟΑΚΑ, για να τιμήσουν τους ανθρώπους που πάντα νοιάζονταν για τον Παναθηναϊκό και δεν τον άφησαν στιγμή μονάχο του. Για να τιμήσουν τη μνήμη του Παύλου και του Θανάση, αλλά και για να "φωνάξουν" στο Δημήτρη ότι είναι δίπλα του. Ότι τον στηρίζουν.

Και αξίζει στήριξη αυτή η προσπάθεια. Όχι φυσικά μόνο στο τουρνουά αυτό, αλλά σε ολόκληρη τη χρονιά. Όχι μόνο στα ντέρμπι της Ευρωλίγκας, αλλά και στα "μικρά" παιχνίδια. Κι όχι μόνο αν η ομάδα ρολάρει, παίζει καλό μπάσκετ και παίρνει νίκες, αλλά ακόμα κι αν κάνει "κοιλιά", αν οι νίκες κάποια στιγμή δεν έρχονται, Έχει ανάγκη αυτή η ομάδα να παίζει συνέχεια σε ένα γεμάτο ΟΑΚΑ, να παίρνει ενέργεια από την εξέδρα και να την επιστρέφει με τάπες, αιφνιδιασμούς, καρφώματα και τρίποντα. Σε όλη αυτή η επένδυση που έγινε μέσα στη βαθιά κρίση, που έφερε απουδαίους Αμερικανούς και παίκτες για όλες τις θέσεις και όλα τα γούστα, αξίζει να έχει ένα μεγάλο και παθιασμένο κοινό που θα την χειροκροτεί, θα την εμψυχώνει και δεν θα την αφήνει ποτέ μόνη της. Που δεν θα νιώσει ποτέ την περιφρόνηση που βιώνει ο "μεγάλος αδελφός" στο ποδόσφαιρο, που θα παίξει ντέρμπι με τον Ολυμπιακό χωρίς την πιο δυνατή του φωνή στις εξέδρες...