Λίγη βοήθεια από τον πάγκο, σου γυρεύω…

Χάσαμε από τη Βραζιλία, σε ένα ματς που φαινόταν του χεριού μας στο πρώτο ημίχρονο, αλλά επαναπαυτήκαμε στα τρίποντα που έμπαιναν (τα δικά μας) και τα τρίποντα που δεν έμπαιναν (τα δικά τους). Χάσαμε το ματς, διότι δεν αντέξαμε - πνευματικά κυρίως αλλά και σωματικά - το ξύλο που έπαιξαν οι Βραζιλιάνοι στη ρακέτα τους και δεν παίξαμε την ίδια παθιασμένη άμυνα στην επανάληψη, με αυτήν που παίξαμε στο πρώτο μέρος. Χάσαμε, διότι «χάλασε» το μυαλό του Γιάννη από την άμυνα της Βραζιλίας, από τα χτυπήματα - καποέιρα που δέχτηκε και βάλθηκε να κάνει κάτι πατριωτικές μπούκες και να τους πάρει όλους παραμάζωμα, μόνο που οι Βραζιλιάνοι είναι και παλιές καραβάνες και δυνατά «παιδιά». Χάσαμε διότι ο Βαρεζάο, όσο «αληταράς» κι αν είναι κι όσο κι αν θέλουμε να τον δούμε να υποφέρει, παραμένει πολύ μπασκετικός και πολύτιμος για την Εθνική του, ακόμα και στην προχωρημένη αυτή ηλικία.

Χάσαμε τέλος πάντων και δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου, ούτε καμιά καταστροφή. Θα ήταν φυσικά πολύ χρήσιμο να κερδίσουμε δύσκολα και με τη νίκη στο σακούλι να καθίσουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να διορθώσουμε λάθη ενόψει της συνέχειας. Μόνο που η αυτοκριτική, πρέπει να γίνεται απ' όλους και κανονικά να ξεκινάει από την κεφαλή, δηλαδή τον προπονητή. Αλλά για ποια αυτοκριτική να μιλήσουμε, όταν ο κόουτς είπε »άλλα πράγματα είχαμε σχεδιάσει στο τέλος και άλλα κάναμε»;

Προφανώς δεν είχε σχεδιάσει την πάσα - προσευχή του Καλάθη στον Αντετοκούνμπο. Ούτε τη βουτιά απελπισίας του Γιάννη για να κάνει φάουλ, ούτε τη χαμένη βολή των Βραζιλιάνων και το ανόητο φάουλ στο Σλούκα πίσω από το κέντρο. Προφανώς. Αλλά τι να είχε σχεδιάσει άραγε; Διότι παρακολουθώ με ενδιαφέρον εδώ και καιρό τους αγώνες της Εθνικής, βλέπω να παίρνει ο κόουτς τάιμ - άουτ για να σχεδιάσει την τελευταία επίθεση αρκετές φορές, αλλά κάτι συγκεκριμένο που να παίζει η Εθνική ομολογώ πως δεν έχω δει. Ένα τριπλό σκριν για να βγει ελεύθερο σουτ, μια κομπίνα, ένα τρικ, κάτι που να δικαιολογεί το τάιμ - άουτ, το πινακάκι που παίρνει φωτιά και τα πύρινα λόγια.

Αλλά ας πούμε ότι αυτή τη φορά ο κόουτς Σκουρτόπουλος έκανε την ευχάριστη έκπληξη και είχε όντως σχεδιάσει ένα σύστημα, που θα έκανε τον Πόποβιτς να σκάσει από τη ζήλεια του και τον Φιλ Τζάκσον να φάει τα βιβλία του. Και ας πούμε, για χάρη της κουβέντας, ότι τα παλιόπαιδα στο παρκέ έκαναν του κεφαλιού τους, ήταν αφηρημένοι, πήραν πρωτοβουλία, αποφάσισαν κάτι άλλο. Κι ας μη μιλήσουμε καν για ποιους λόγους δεν έκαναν αυτό που τους «διέταξε», αν τους εμπνέει ή τον ακούνε πιστά ή τον γράφουν ή δεν αφομοιώνουν αυτά που λέει ή δεν τα καταλαβαίνουν ή είναι πράγματα που δείχνουν ωραιότατα πάνω στο πινακάκι του αλλά μοιάζουν ανεφάρμοστα στο παρκέ. Ήταν ατάκα αυτή από μέρους του; Έκανε καλά που τους «άδειασε» και τους «έβγαλε στη σέντρα»; Μήπως θα έπρεπε, όποιο πρόβλημα υπάρχει στην μεταξύ τους επικοινωνία ή στις μεταξύ τους σχέσεις, να λυθεί εντός των αποδυτηρίων και μακριά από τα μικρόφωνα και τις κάμερες;

Και επιπλέον, θεωρεί ο κόουτς ότι τα έκανε από την πλευρά του όλα σωστά και φταίνε οι παίκτες για την ήττα; Διότι αν το πιστεύει αυτό, τον πληροφορώ ότι δεν ισχύει: δεν τα έκανε όλα σωστά, δεν φρέσκαρε την ομάδα όταν έπρεπε, δεν «διάβασε» το πικ-εν-ρολ των αντιπάλων, δεν τους έσπασε το μομέντουμ με κάποιο έγκαιρο τάιμ - άουτ και δεν φρόντισε να μεταδώσει στους παίκτες καμία ηρεμία όταν το παιχνίδι άρχισε να στραβώνει, αντιθέτως είχε την έκφραση «ετοιμάζομαι να πάθω κρίση πανικού». Και τα ίδια ακριβώς θα οφείλαμε να πούμε αν ο Σλούκας είχε βάλει την τελευταία βολή, είχαμε πάει παράταση και κερδίζαμε τελικά το ματς, όχι να τα κουκουλώσουμε όλα κάτω από το ροζ φύλλο. Η νίκη είναι υπόθεση όλων αλλά και η ήττα επίσης είναι συλλογική και όχι μόνο των παικτών «που άλλα είχαμε σχεδιάσει και άλλα έκαναν». Και καλό είναι να καθίσουν κάτω σαν Ομάδα, να συζητήσουν για το τι πήγε στραβά και να προσπαθήσουν να είναι καλύτεροι στα επόμενα ματς, χωρίς να ρίχνει ευθύνες ο κόουτς στους παίκτες, σαν να είναι δάσκαλος και να απευθύνεται σε μαθητούδια. Διότι ούτε αυτός είναι δάσκαλος, ούτε εκείνοι μαθητούδια κι ας μην αρχίσουμε τώρα να μετράμε τι «παράσημα» και βιογραφικό έχει ο Σκουρτόπουλος και τι και πόσα έχουν οι παίκτες...