Κάνει λίγο άγχος ή είναι ιδέα μου;

Κανονικά μέχρι σήμερα που μιλάμε, θα έπρεπε να είχε διαμορφωθεί το ρόστερ του Παναθηναϊκού σε ποσοστό 100% - άντε 95% και απλά να περίμενε ο Νταμπίζας και ο Δώνης ένα «δώρο» της τελευταίας στιγμής: κάποιον που θα μείνει ξαφνικά ελεύθερος, κάποιον που θα ενημερωθεί από την ομάδα του ότι δεν υπολογίζεται και πρέπει να ψαχτεί αλλού, κάποιον που θα περίμενε ότι θα έχει βρει ως τώρα την ποδοσφαιρική του στέγη αλλά τα πράγματα δεν του πήγαν όπως τα περίμενε. Αλλά ούτε ο Παναθηναϊκός, στα πάρε - δώσε του, τα πήγε όπως τα περιμέναμε.

Τέλος Αυγούστου και οι «κομμένοι» είναι ακόμα εδώ, μαζί φυσικά με τα συμβόλαιά του που φτάνουν περίπου το εκατομμύριο ετησίως: Μουνιέ, Οικονόμου, Τζανδάρης δεν έχουν πάει κάπου αλλού. Τέλος Αυγούστου και ο Παναθηναϊκός έχει έναν φορ όλον κι όλον στον οποίον μπορεί να ποντάρει (Μακέντα) κι ένα σωρό άλλους, που είτε θα ήθελε να δώσει δανεικούς (Βέργο, Καμπετσή, Κόναν), είτε δεν υπάρχει ακόμα ξεκάθαρη εικόνα για το αν μπορεί, εδώ και τώρα, να σταθεί στην πρώτη ομάδα (Περέα). Τέλος Αυγούστου και ακόμα γίνεται προσπάθεια για έναν καλό κεντρικό αμυντικό (λέγεται ξανά για τον Σένκεφελντ), παρότι υπάρχει ο Κολοβέτσιος, ο Μαυρομάτης, ο Πούγγουρας και ο Νούνιες, την ίδια ώρα που η ομάδα έχει ένα όλο κι όλο αμυντικό χαφ, το Δημήτρη Κουρμπέλη και ακόμα δυο παίκτες «πρώτης γραμμής» για τον άξονα, το Δώνη και το Ζαχίντ κι ενώ οι διαπραγματεύσεις εβδομάδων ολόκληρων με τον Ρόντγουελ, δεν έδειξαν να οδηγούν πουθενά.

Και σκέφτεσαι ότι αυτό το καλοκαίρι, που δεν υπήρχε απαγόρευση μεταγραφών και η ομάδα είχε την ευχέρεια να ψωνίσει όσο της επέτρεπε το πορτοφόλι της, θα μπορούσε και θα έπρεπε να έχει κλείσει όλες τις βασικές της εκκρεμότητες, να έχει πάρει τουλάχιστον ακόμα έναν παίκτη για τον άξονα και τουλάχιστον έναν επιθετικό «ψημένο» σε επίπεδο Σούπερ - Λίγκας, ώστε να μην μας ζώνουν τα φίδια. Και να μην περιμένουμε φυσικά την περίοδο των ελεύθερων παικτών, με ό,τι ρίσκο μπορεί να έχει μια περίπτωση παίκτη που δεν βρήκε ομάδα μέσα στο καλοκαίρι, που μπορεί να γυμναζόταν μόνος του και να έχει να παίξει 4 - 6 μήνες.

Μέχρι το απόγευμα όμως της 29ης Αυγούστου, αυτά είναι τα δεδομένα. Αν ο Νταμπίζας έχει στη «γρήγορη κλήση» στο κινητό του δυο περιπτώσεις που περιμένει να τις ενεργοποιήσει την τελευταία μέρα των μεταγραφών και να κάνει το «κόλπο γκρόσο», τότε αυτός γνώριζε καλύτερα κι εμείς απλά κάναμε υποθέσεις. Αν έχει κλεισμένες μια - δυο περιπτώσεις και απλά περιμένει μήπως βρει κάτι καλύτερο τελευταία στιγμή, τότε με γεια του με χαρά του. Αν όμως τελειώσουν οι μεταγραφές και η ομάδα συνεχίσει με ένα αμυντικό χαφ και έναν επιθετικό και πρέπει όλοι να κάνουν καθημερινά το σταυρό τους μην νιώσει ενοχλήσεις ο Κουρμπέλης ή μην στραβοπατήσει πουθενά ο Μακέντα, τότε τα πράγματα είναι «σκούρα». Διότι η χρονιά έχει ήδη αρχίσει και λόγω play-offs θα είναι μακρύτερη και δυσκολότερη από την περσινή.

Υπάρχει απόλυτη κατανόηση στις δυσκολίες που υπάρχουν, στα περιορισμένα οικονομικά, στην απροθυμία των «κομμένων» να αποχωρήσουν και τη διάθεσή τους να καθίσουν πάνω στα συμβόλαιά τους μέχρι τέλους, κανείς δεν είπε ότι οι καρέκλες του Νταμπίζα και του Δώνη είναι άνετες και αναπαυτικές - μάλλον με ηλεκτρικές καρέκλες μοιάζουν. Αλλά βάζοντας κάτω τα «ποδοσφαιρικά κουκιά», απλά δεν βγαίνουν για τη χρονιά που μόλις ξεκίνησε. Και όσο καλή εικόνα κι αν έδειξε η ομάδα στα φιλικά, όσο κι αν περιμένει παραπάνω πράγματα μόλις ενσωματωθεί πλήρως ο Μολό, ο Ζαχίντ, ο Μπεχ, το πρώτο επίσημο ματς στη Λαμία ήταν ένα μάθημα σκληρό και χρήσιμο, για το πώς θα τον αντιμετωπίσουν αρκετές ομάδες στην Ελλάδα και τι πρέπει να αλλάξει ο Δώνης για να μπορεί να σπάει τα «ταμπούρια» και τις διπλές ζώνες άμυνας, χωρίς παράλληλα να είναι ο Παναθηναϊκός ευάλωτος στα μετόπισθεν σε μια αντεπίθεση, όπως δηλαδή συνέβη την πρώτη αγωνιστική.