Πιάσε ένα VAR με σπάταλο το κρεμμύδι

Στην χαβούζα των Βαλκανίων, στη χωματερή της Ευρώπης, εδώ όπου καμωνόμαστε ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και υποστηρίζουμε ότι όλοι μας χρωστάνε κι εμείς δεν χρωστάμε πουθενά, στη χώρα όπου όλοι τα ξέρουμε όλα, είπαμε να γίνουμε «Ευρωπαίοι» και να βάλουμε το μεγάλο και τρανό VAR στην ποδοσφαιρική μας ζωή. Ετοιμαστήκαμε, πληρώσαμε, επιμορφωθήκαμε, εκπαιδευτήκαμε, κάναμε πρόβες, δώσαμε βάση στους νέους κανονισμούς και ξεκινήσαμε με προσδοκίες, υποσχέσεις και ελπίδες. Και καταφέραμε να το απαξιώσουμε, να το ξεφτιλίσουμε και να το γελοιoποιήσουμε από την πρώτη κιόλας αγωνιστική.

Ειλικρινά, δεν ξέρω ποια ήταν πιο γελοία εικόνα από την πρώτη ημέρα του καινούργιου πρωταθλήματος: η σακούλα με τα πιτόγυρα στη Λαμία, που «έσκασε» τη στιγμή όπου ο σκηνοθέτης έκανε μια επίσκεψη από το βαν του VAR; Ή το πλάνο από τη Σελήνη, που έδειξαν από το VAR στο διαιτητή του Ολυμπιακός - Αστέρας, στη φάση όπου γίνεται πέναλτι στο Μπαράλες; Σαφώς πιο «επικίνδυνη» η δεύτερη, καθώς πιθανότατα διαμόρφωσε αποτέλεσμα, πέρασε κλίμα για το πώς θα κυλήσει διαιτητικά η χρονιά, πού πήγαν τα «κόζα», ποιος κάνει κουμάντο και τι έχουν να δουν τα ματάκια μας - σκηνή διανθισμένη και με το soundtrack του αντιπροέδρου του Ολυμπιακού, που «εμψύχωνε το διαιτητή» και με τον τρόπο του, «του ευχόταν καλή επιτυχία στη δύσκολη απόφαση που είχε να πάρει εκείνη τη στιγμή». Αλλά μάλλον πιο γραφική στιγμή η πρώτη, στη Λαμία. Εκεί όπου όλη η λεβεντοβλαχιά του νεοέλληνα, όλο το καρκατσουλιό μας, είναι κλεισμένο σε μια πλαστική σακούλα με πιτόγυρα και εισβάλει στο βαν του VAR.

Με κάποιον μαγικό τρόπο, παρότι το VAR μπήκε στη ζωή μας, έχουμε από φωνές μέχρι στριγγλιές στη Λαμία, το «Καραϊσκάκης», το Περιστέρι, το «Βικελίδης» - κι ακόμα δεν έχει στεγνώσει το γρασίδι από τα πρώτα ματς. Βάλαμε μεν στη ζωή μας το ριπλέι και επίσημα, το συμβουλευόμαστε στις «δύσκολες φάσεις», αλλά από τη στιγμή που το χειρίζονται ανθρώπινα χέρια και όχι υπολογιστές, χέρια που καθοδηγούνται από ανθρώπινα μυαλά, τότε μάλλον μιλάμε για μια τρύπα στο νερό. Και προφανώς μας περνάνε για εντελώς ηλίθιους, όταν εμείς βλέπουμε το κοντινό και διαφωτιστικό ριπλέι της Νόβα στους δέκτες μας, αλλά ο διαιτητής βλέπει το μακρινό, ασαφές και ελαφρώς θολό ριπλέι που του σερβίρει ο συνάδελφός του από το VAR. Τα «πώς» και τα «γιατί» θα μας τα εξηγήσουν προφανώς κάποια άλλη στιγμή, θα είναι κανένα «τεχνικό πρόβλημα», κανένα βίντεο που «κόλλησε», καμιά κονσόλα που «μουλάρωσε», ξέρετε τώρα, μηχανήματα είναι και χαλάνε. Όπως χαλάνε και τα μυαλά, γεμίζουν καχυποψία, μίσος, οργή και αγανάκτηση. Είναι στημένος; Είναι ανίκανος; Ή είναι απλά υποτελής και «μυρίζεται» από πού φυσάει ο άνεμος και πώς τον συμφέρει να σφυρίζει, να ερμηνεύει τους κανονισμούς ή να σερβίρει τα ριπλέι από το VAR;

Οπότε ας μη χαλάμε τη ζαχαρένια μας και στενοχωριόμαστε ή τσαντιζόμαστε για ένα πράγμα που δεν θα αλλάξει ποτέ, απλά θα πηγαίνει μια από δω και μια από κει, ανάλογα με το ποιος κάνει κουμάντο, ποιος κυβερνά και ποιος τα έχει καλά με αυτούς που πρέπει. Ας καθίσουμε αναπαυτικά στους καναπέδες μας κι ας απολαύσουμε το πλούσιο ποδοσφαιρικό υπερθέαμα, τρώγοντας μερικά σουβλάκια με σπάταλο το κρεμμύδι. Όπως κάνουν και στο βαν του VAR - εμείς άλλωστε δεν αγχωνόμαστε ότι πρέπει να πιάσουμε την κονσόλα με λάδια και τζατζίκια στα χέρια...