Ο Παναθηναϊκός παραμένει μαγαζί - γωνία

Ο Τζίμερ Φριντέτ είναι και επίσημα παίκτης του Παναθηναϊκού και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε μια «πανωραφάτη» μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό, απ' αυτές που σωστά περιγράφονται ως «κινήσεις άλλων εποχών». Άλλων οικονομικά και άλλων γενικότερα, μια που η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, δεν είναι και ο πιο ελκυστικός ευρωπαϊκός προορισμός για παίκτες τέτοιου βεληνεκούς. Να που είναι όμως, να που έγινε η υπέρβαση και ο Φριντέτ θα παίξει πλάι στον Καλάθη, θα προσφέρει το μακρινό σουτ που έλειψε από την ομάδα πέρυσι, θα πάρει ευθύνες και υποχρεώσεις σκοραρίσματος από το Νικ και θα του επιτρέψει, με πολύ λιγότερο άγχος, να κάνει όλα αυτά που κάνει τόσο καλά: να δημιουργεί, να «διαβάζει» τις αντίπαλες άμυνες, να βρίσκει τους ξεμαρκάριστους συμπαίκτες του, να μπουκάρει, να παίζει πικ-εν-ρολ.

Μένουν οι ανακοινώσεις για Ουάιλι και Μπεντίλ, ο Μπράουν είναι πολύ πιθανό να έρθει σαν «δυαρο-τρίαρο», ο Ράις έχει ήδη αποκτηθεί και σιγά - σιγά ολοκληρώνεται και το παζλ και το ρόστερ του Παναθηναϊκού και ο Αργύρης Πεδουλάκης θα μπορεί να κάνει τα πλάνα του επί χάρτου - επί παρκέ θα αργήσει να τα κάνει με την ομάδα ολόκληρη, αφού θα λείψουν κάποιοι παίκτες στο Παγκόσμιο. Ακόμα κι έτσι όμως, ο κόουτς θα γνωρίζει τι υλικά έχει στα χέρια του, τι δουλειές κάνει ο καθένας, πώς μπορεί να τους αξιοποιήσει και να τους «κουμπώσει» τον έναν δίπλα στον άλλον: ποιο θα είναι το πιο αποτελεσματικό δίδυμο ψηλών, ποιος θα γίνει ο αγαπημένος αποδέκτης του Καλάθη για τα άλεϊ-ουπ, ποια πεντάδα θα του δώσει το πιο αξιόπιστο περιφερειακό σουτ, ποιους θα επιλέγει όταν θέλει πιο βαρύ σχήμα και έλεγχο των ριμπάουντ. «Για κάθε γούστο» είναι πλέον το ρόστερ της ομάδας ή θα είναι σε λίγες μέρες, με ένα δεδομένο για όλους τους παίκτες και όλα τα σχήματα: ότι η σκέψη της ομάδας και η λογική της, θα «πατάει» στη σφιχτή άμυνα. Κι αυτό θα το καταλάβει ακόμα και ο Φριντέτ, που διακρίνεται για πολλά πράγματα στο παιχνίδι του αλλά όχι για την αμυντική του συνέπεια. Έχω μια υποψία ότι ακόμα και στα 30 του, ο Αργύρης θα «τον μάθει» να προσπαθεί λίγο πιο σκληρά στην άμυνα, πολύ απλά διότι δεν γίνεται να παίζουν άμυνα τέσσερις παίκτες για πέντε, ούτε θα επιτρέψει ο κόουτς να «σημαδεύουν» το Φριντέτ οι αντίπαλοι κι όσους πόντους βάζει ο Αμερικανός στην επίθεση, να τους τρώει στην άμυνα από τον προσωπικό του αντίπαλο.

Έχουμε ξαναπεί πόσο βασικό είναι για έναν προπονητή και για μια ομάδα να μπορεί να σχηματοποιείται νωρίς και να μην περιμένει τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού ή το φθινόπωρο για να προσθέσει παίκτες στη μηχανή της - εκτός αν παρουσιαστεί στο δρόμο κάποια ευκαιρία, απ' αυτές που δεν μπορείς να αγνοήσεις. Ο Παναθηναϊκός το έπραξε, κυρίως διότι η διοίκηση θέλει να δώσει στον προπονητή όλα τα εργαλεία (πέρα από το μπάτζετ που του είχε υποσχεθεί) ώστε να πετύχει. Και το κατάφερε από τα μέσα Ιουλίου, διότι ο Παναθηναϊκός, πέρα από την οικονομική κρίση και την ανισσοροπία σε σχέση με άλλα πρωταθλήματα, άλλες χώρες και άλλες ομάδες, με πολύ χαμηλότερη εφορία και πολύ μεγαλύτερη οικονομική «ευφορία», έχει καταφέρει να διατηρεί το brand-name του ψηλά, δυνατό και «καθαρό».

Παρόλο που δεν έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να κάνει το βήμα παραπάνω και να βρεθεί σε final-four, ο Παναθηναϊκός παραμένει ένα μαγαζί - γωνία. Με γεμάτο γήπεδο, με πλούσιο παλμαρέ, με τους ανθρώπους που τρέχουν την ομάδα να αγαπάνε και αυτήν και το μπάσκετ, με πλάνο και προγραμματισμό. Είναι ένα «μαγαζί» που πληρώνει στην ώρα του και μια ομάδα που παίρνει τίτλους ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια, που σεβάστηκε και σέβεται τόσο τους «μεγάλους» αντιπάλους του, όσο και τους «μικρότερους» στην Α1 και δεν τους κοίταξε ποτέ υποτιμητικά και αφ' υψηλού. Γι' αυτό μπορεί να «χτυπήσει» και να πάρει κοτζάμ Πιτίνο και Κιλπάτρικ στα μέσα της προηγούμενης χρονιάς, γι' αυτό «έψησε» το Φριντέτ να απαρνηθεί τα εκατομμύρια των Κινέζων και να έρθει στην Ευρώπη και να παίξει πιο «σοβαρό» μπάσκετ. Όλα τα υπόλοιπα, θα φανούν στο παρκέ, εκεί όπου δεν μπορεί να κρυφτεί κανείς πίσω από δικαιολογίες, νομικά τεχνάσματα και επικοινωνιακές κραυγές.