Σαχλαμάρας και κουτοπονηριάς, γωνία

Σ' αυτή τη χώρα, μπορείς να έχεις άποψη για τα πάντα. Δημοκρατία έχουμε άλλωστε. Οπότε μπορείς να λες ό,τι γουστάρεις για ό,τι γουστάρεις. Πάντα με περισπούδαστο ύφος και πάντα διότι έχεις πληροφορίες «από μέσα». Σε αυτή τη χώρα επίσης, που έχει εκατομμύρια προπονητές, σκάουτς και παιχταράδες που δεν έκαναν καριέρα στο ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ επειδή είχαν «έναν σοβαρό τραυματισμό» ή «τους φάγαν' τα κυκλώματα», μπορείς να αποθεώνεις ή να απαξιώνεις έναν παίκτη διότι κάπου τον είδες κάποτε να παίζει και φυσικά μπορείς να «παίζεις» με την τσέπη και τα εκατομμύρια των προέδρων και των ιδιοκτητών των ομάδων, λέγοντας ποιους παιχταράδες θα έφερνες εσύ για να κάνεις την ομάδα ανίκητη. Αλλά «πού να ξέρουν αυτοί»;

Ο Τζίμερ Φριντέτ λοιπόν έχει συμφωνήσει προφορικά με τον Παναθηναϊκό και προσέξτε τι γαϊτανάκι σαχλαμάρας ή εμπάθειας ή κουτοπονηριάς έχει στηθεί εδώ και λίγες μέρες: όταν ακούστηκε ότι ο Παναθηναϊκός συζητούσε με το Στρέλνιεκς, κάποιοι είπαν «ποιον Στρέλνιεκς; Αυτόν που έδιωξε ο Ολυμπιακός;» Όταν ο Στρέλνιεκς κατέληξε τελικά στην ΤΣΣΚΑ, οι ίδιοι πάνω - κάτω τύποι είπαν για τον παιχταρά που έχασε ο Παναθηναϊκός και άντε τώρα να βρει ανάλογο. Όταν ακούστηκε το ενδιαφέρον για Φριντέτ, πάλι οι ίδιοι τύποι αρχικά είπαν «αποκλείεται να έρθει, σιγά μην αφήσει την Κίνα και τα εκατομμύρια για να έρθει Ευρώπη», ενώ όταν τελικά συμφώνησε προφορικά και φαίνεται ότι έρχεται, «θυμήθηκαν» ότι δεν είναι καλός αμυντικός και θέλει μια μπάλα μόνος του και «χίλιες φορές καλύτερα να ερχόταν ο Στρέλνιεκς». Μιλάμε για παράνοια! Οπότε μην απορήσετε καθόλου αν ακούσετε να αποκαλούν τον Φριντέτ «Αμερικανό Ποδαρά» ή «Γιάνις Μπλουμς των πλουσίων» ή κάτι ανάλογο - στην Ελλάδα ζούμε άλλωστε.

Το τι θα κάνει ή τι δεν θα κάνει ο Τζίμερ Φριντέτ, θα το δούμε όταν με το καλό έρθει, υπογράψει, μπει στην ομάδα και ξεκινήσουν οι υποχρεώσεις της ομάδας. Το βιογραφικό του και η ηλικία του υπόσχονται πολύ καλά πράγματα, αλλά αψευδής μάρτυρας του κάθε μπασκετμπολίστα, είναι το παρκέ και όχι το ίντερνετ. Κάθε μεταγραφή άλλωστε έχει ρίσκο, ειδικά όταν μιλάμε για έναν παίκτη που δεν έχει ευρωπαϊκή εμπειρία. Αλλά σε μια τόσο δύσκολη οικονομική περίοδο, με τη φορολογία στην Ελλάδα να είναι αποτρεπτικός παράγοντας για πολυδάπανες μεταγραφές και με ένα σωρό ομάδες της Ευρωλίγκας να σπρώχνουν πολλά χρήματα και να ενισχύονται (Μπαρτσελόνα, Αρμάνι, Μακάμπι κλπ.), είναι πολύ ενθαρρυντικό για τους φίλους του Παναθηναϊκού, ότι η διοίκηση κάνει μια πραγματική υπέρβαση, μια «λαρτζιά» και φέρνει έναν Αμερικανό από το πάνω ράφι, για να προσθέσει ποιότητα και αξιόπιστο μακρινό σουτ στην περιφέρεια. Με πολλά περισσότερα χρήματα απ' αυτά που θα έδινε στον Στρέλνιεκς και ποσό που πλησιάζει αρκετά (με τα μπόνους) το συμβόλαιο του Καλάθη. Δεν το λες και μικρό πράγμα όλο αυτό…

Όλα τα υπόλοιπα, «θα τα βρει η υπηρεσία». Δηλαδή το πώς θα «κουμπώσει» με τον Καλάθη, το αν κατέχει το πικ-εν-ρολ ή είναι «παρτάκιας», το αν θα βοηθάει στη δημιουργία ή θα θέλει μια μπάλα μόνος του και το αν θα είναι «μαύρη τρύπα» στην άμυνα ή θα κάνει το καλύτερο που μπορεί. Από την άλλη, από όσο ξέρουμε τον Πεδουλάκη τόσα χρόνια, θεωρείτε πιθανό να «επιτρέψει» σε έναν παίκτη να παίζει άμυνα «με τα μάτια» και να σκίζονται οι άλλοι τέσσερις; Ή τον έχετε δει ποτέ στη θητεία του, να δίνει τη μπάλα σε έναν παίκτη και να τον αφήνει να παίρνει πάνω του όλο το επιθετικό βάρος; Εγώ λέω όχι και στα δυο και για το δεύτερο σκέλος, μπορείτε να ρωτήσετε μια τζαμαρία στο ΟΑΚΑ, που «τράκαρε» με το χέρι του Μάικ Τζέιμς, ακριβώς επειδή ο Πεδουλάκης δεν ήθελε να βλέπει έναν παίκτη, όσο χαρισματικός σκόρερ κι αν είναι, να μην ακολουθεί τις εντολές του και να «αποκλείει» τους συμπαίκτες του από τα επιθετικά συστήματα της ομάδας.