Αυτή τη φορά, όλοι συμφωνούν ότι συμφωνούν

Από την εποχή της «πολυμετοχικότητας» έχουμε να νιώσουμε αισιοδοξία για το θέμα του γηπέδου του Παναθηναϊκού. Τότε βέβαια η αισιοδοξία πνίγηκε στις γούρνες όπου έπιναν νεράκι οι κορμοράνοι και το έργο έμεινε μακέτα (και μια μπουλντόζα με πράσινη σημαία που έκανε «ποδαρικό»), αλλά σήμερα, τόσα χρόνια μετά, μπορούμε και πάλι να κάνουμε θετικές σκέψεις. Όχι, δεν υπάρχει ακόμα κάτι χειροπιαστό. Όχι, δεν ξεκίνησαν έργα, ούτε έχει μαζευτεί όλη η χαρτούρα και όλες οι απαραίτητες υπογραφές. Αλλά είναι η πρώτη φορά μετά από χρόνια, που όλοι «συμφωνούν ότι συμφωνούν». Διότι μέχρι τώρα, «συμφωνούσαν ότι διαφωνούσαν».

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, είναι από τους ανθρώπους που καταλαβαίνει ότι μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να μεγαλώσει κι άλλο ο Παναθηναϊκός: να είναι όλα τα τμήματα μαζί, πιασμένα χέρι - χέρι, ΠΑΕ, ΚΑΕ και Ερασιτέχνης και να κοιτάζουν μπροστά. Όχι πίσω, όχι σε λάθη που έγιναν και παραλείψεις, όχι σε κόντρες και διχασμούς, αλλά μπροστά. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να αποκτήσει κάθε τμήμα του Παναθηναϊκού το σπίτι του - σπίτι καινούργιο, μοντέρνο, λειτουργικό, με όλες τις ανέσεις που πρέπει να υπάρχουν και σπίτι που θα «μένουν» όλοι - όχι ο ένας στο μπασκετικό ΟΑΚΑ, ο άλλος στη Λεωφόρο και ο παράλλος στο ποδοσφαιρικό ΟΑΚΑ.

Ο Βοτανικός, είναι μια λύση που υπάρχει και περιμένει εδώ και χρόνια. Όχι ακριβώς «με το κλειδί στο χέρι», αλλά με άδειες και τη σύμφωνη γνώμη των Τραπεζών. Κι αφού ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος το έψαξε πολύ με το «Athens Alive» και την «Παναθηναϊκή Πολιτεία» στην Καλογρέζα και εισέπραξε μόνο κούφιες υποσχέσεις, μπόλικα «ΘΑ» και ωραιότατα ευχολόγια, στράφηκε προς την κατεύθυνση του Βοτανικού. Όχι όμως βιαστικά, αλλά με βήματα σταθερά. Όχι «ρομαντικά» αλλά ρεαλιστικά. Σταθμίζοντας τα δεδομένα και υπολογίζοντας, σαν σκακιστής δυο και τρεις κινήσεις μπροστά.

Ο νέος Δήμαρχος της Αθήνας, Κώστας Μπακογιάννης, είναι παραπάνω από θετικός. Ο πιθανός επόμενος Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, επίσης. Κι όσο κι αν είναι συγκρατημένος ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και επιφυλακτικός, όσο κι αν «φυσάει και το γιαούρτι» εφόσον το τελευταίο διάστημα «έχει καεί απ' το χυλό», καταλαβαίνουμε όλοι πως θέλει η νύφη, θέλει ο γαμπρός, θέλει κι ο πεθερός, η πεθερά, οι γείτονες, οι συγγενείς, όλοι θέλουν αυτό το «γάμο». Κανείς σήμερα δεν δείχνει να εναντιώνεται σε ένα πρότζεκτ που δεν θα αλλάξει απλά τη μοίρα και την ιστορία του Παναθηναϊκού, αλλά θα αναβαθμίσει μια υποβαθμισμένη περιοχή, θα δώσει θέσεις εργασίας, θα αλλάξει την ψυχολογία τόσου κόσμου.

Μένει να δούμε αν θα υπάρχει η ίδια θετική ανταπόκριση από την πλευρά του Κράτους, της Πολιτείας και του Δήμου και μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου - αν και φαίνεται μάλλον απίθανο να «πάθει Βασιλόπουλο» ο Κώστας Μπακογιάννης και να λέει άλλα πράγματα σε λίγες μέρες. Αν όλα κυλήσουν φυσιολογικά, με βάση τα όσα συζητήθηκαν σε όλα αυτά τα ραντεβού που έγιναν, τότε θα δρομολογηθούν οι εξελίξεις, θα γίνουν οι απαραίτητες τροποποιήσεις στον φάκελο που θα περιλαμβάνουν και την κατασκευή ενός γηπέδου μπάσκετ, οι σχετικές μελέτες, κοστολογήσεις και σχέδια. Όχι σχέδια αυτή τη φορά για να τα κάνουμε σαΐτες και να τα πετάμε από τα παράθυρα όμως, αλλά σχέδια που θα «περιγράφουν» την επόμενη σελίδα του Παναθηναϊκού.