Αυτή τη φορά, το νερό να μπει στ’ αυλάκι

Οι πτηνο-ρεπόρτερ είναι καθησυχαστικοί: ο Βοτανικός δεν χρησιμοποιείται πλέον από τους κορμοράνους ως υδροβιότοπος, τόπος ξεκούρασης και αναψυχής ή για πιτ-στοπ πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους προς άλλες πολιτείες, άρα δεν θα διαταράξουμε τη ζωή κανενός πτηνού αν επιτέλους χτιστεί το γήπεδο στο Βοτανικό. Και παρόλο που οι οικονομικές συνθήκες εν έτει 2019 είναι πολύ πιο δύσκολες και πολύπλοκες σε σχέση με την πρώτη μας «γνωριμία» με το Βοτανικό και το τότε πρότζεκτ του γηπέδου, δεν φαίνεται να υπάρχει καλύτερη και πιο «βατή» περίπτωση, για να αποκτήσει ο Παναθηναϊκός το δικό του, ολοκαίνουργιο σπίτι.

Το «Athens Alive» δυστυχώς δεν προχώρησε, για να ανακατασκευαστεί η Λεωφόρος υπάρχουν τεράστιες αντικειμενικές δυσκολίες, ενώ μία που ακούσαμε για το Γουδί και μία που το ξεχάσαμε. Το Βοτανικό όμως τον θυμόμαστε, όχι απλά διότι τον είχαμε συζητήσει ξανά και ξανά επί πολυμετοχικότητας, αλλά κυρίως διότι υπάρχουν οι άδειες, υπάρχει η καλή διάθεση, υπάρχει ο χώρος, υπάρχει το «ναι» των τραπεζών που εμπλέκονται. Κυρίως, υπάρχει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ο άνθρωπος που πήρε την πρωτοβουλία να βγει μπροστά και να τρέξει τις εξελίξεις, να μετρήσει φίλους και «φίλους», να δει ποιοι είναι διατεθειμένοι να βάλουν πλάτη και ποιοι θέλουν απλά να «διαφημιστούν» και να πουλήσουν όραμα χωρίς ουσία, ποιοι θέλουν να βοηθήσουν πραγματικά και ποιοι απλά φιλοδοξούν να χωρέσουν σε καμιά φωτογραφία στα εγκαίνια.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση να φτιάξεις όχι απλά ένα γήπεδο, αλλά ουσιαστικά μια «Παναθηναϊκή Πολιτεία», που να στεγάσει ΠΑΕ, ΚΑΕ και Ερασιτέχνη σε αυτές τις εποχές, που τα λεφτά δεν τρέχουν από τα μπατζάκια. Μερικά χρόνια πριν, όλα ήταν πιο εύκολα: λεφτά, υπήρχαν, γήπεδα έμπαιναν στα Ολυμπιακά Έργα, γήπεδα έβγαιναν, εκτάσεις χαρίζονταν, συν-ιδιοκτήτες ξεσπιτώνονταν χωρίς καν να ερωτηθούν και τα γήπεδα έπαιρναν σάρκα και οστά. Αν θέλετε τη γνώμη μου, καλώς έγιναν τα γήπεδα που έγιναν και γίνονται αυτά που γίνονται και μακάρι να γίνουν κι άλλα γήπεδα στο μέλλον. Ο Ολυμπιακός έχει το δικό του «σπίτι», η ΑΕΚ θα τελειώσει το δικό της σε λίγους μήνες, ο ΠΑΟΚ έχει βάλει μπροστά για να χτίσει τη νέα Τούμπα και κανένας δεν πρέπει να στέκεται απέναντι σε τέτοια έργα, που δίνουν δουλειά σε κόσμο, που φέρνουν ανθρώπους στα γήπεδα, όχι σε απαρχαιωμένα και ετοιμόρροπα γήπεδα αλλά σε μοντέρνα και λειτουργικά, που βοηθούν τον αθλητισμό να ξαναγίνει ένα ελκυστικό «προϊόν» και να βγάλει το κεφάλι του από το βούρκο και τη σαπίλα.

Έστω και με καθυστέρηση πολλών χρόνων, δείχνει να ήρθε και η σειρά του Παναθηναϊκού να χτίσει το νέο του γήπεδο. Χωρίς να του χαριστεί τίποτα, χωρίς χατίρια και διευκολύνσεις, χωρίς προεκλογικά ταξίματα και κούφιες υποσχέσεις, σε έναν χώρο όπου οι άδειες υπάρχουν, οι μελέτες έχουν γίνει και οι προδιαγραφές είναι οι κατάλληλες. Θα χρειαστεί χρόνος και δουλειά, θα πρέπει να γίνουν όλες οι προσθήκες που να αφορούν στο γήπεδο μπάσκετ, οι απαραίτητες τροποποιήσεις και συζητήσεις, αλλά ίσως επιτέλους να είναι ο καιρός που το νερό μπαίνει στο αυλάκι και το γήπεδο να πάψει να είναι μια μακέτα και μια φωτογραφία με μια μπουλντόζα που έχει στο πίσω μέρος μια σημαία του Παναθηναϊκού…