Ο κόσμος του Παναθηναϊκού, ξέρει…

Ο κόσμος που εξαφάνισε τα εισιτήρια του τρίτου αγώνα με τη Ρεάλ, δεν πετάει στα σύννεφα, ούτε έχει δεδομένη μια νίκη στη Μαδρίτη. Δεν έχρισε φαβορί τον Παναθηναϊκό για το final-four, ούτε ξεστόμισε ποτέ «ποια Ρεάλ τώρα;» και «τώρα που λείπει ο Γιουλ θα τους μερεμετίσουμε». Ο κόσμος αυτός, που στήθηκε στη βροχή και μέσα σε 1,5 ώρα έκανε sold-out, ξέρει ότι είναι πολύ πιθανό να γυρίσει ο Παναθηναϊκός με 2-0 στην πλάτη από τη Μαδρίτη. Ξέρει επίσης ότι μπορεί το Game 3 να είναι το τελευταίο φετινό στην Ευρωλίγκα και η Ρεάλ να κάνει το 3-0 ή ακόμα κι αν ο Παναθηναϊκός κάνει το break στην Ισπανία, ξέρει ότι η Ρεάλ έχει την ποιότητα να κάνει με τη σειρά της break στο ΟΑΚΑ - το έκανε πέρυσι μετά την επιβλητική νίκη του Παναθηναϊκού στο πρώτο ματς. Τα ξέρει καλά όλα αυτά τα σενάρια και τα ενδεχόμενα ο κόσμος της ομάδας που θα είναι δίπλα της τη Μεγάλη Τρίτη και θα φωνάζει με όλη τη δύναμη της ψυχής του. Διότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού, ξέρει…

Έχει καταφέρει να «κατασκευάσει» ένα μπασκετικό κοινό ο Παναθηναϊκός, που όμοιό του δεν συναντάς εύκολα σε άλλα γήπεδα. Διότι στο κλειστό του ΟΑΚΑ δεν πάνε «πανηγυρτζήδες» και άσχετοι που είδαν φως και μπήκαν, ούτε αυτοί που στον αιφνιδιασμό του αντιπάλου φωνάζουν «οφσάιντ», αλλά ως επί το πλείστον άνθρωποι που αγαπάνε το μπάσκετ και - κυρίως - ξέρουν από μπάσκετ. Όχι μόνο ξέρουν τους κανόνες, αλλά ξέρουν τι σημαίνει από 12ος να τερματίζεις 6ος. Να κάνεις επική αντεπίθεση και να σαρώνεις τα πάντα στο πέρασμά σου στα πιο κρίσιμα παιχνίδια της χρονιάς. Ξέρουν τι σημαίνει σε περίοδο οικονομικής κρίσης και με ελάχιστα έσοδα, να γίνονται οι κινήσεις που πρέπει - στον πάγκο και το παρκέ - για να γίνει η ομάδα καλύτερη. Ξέρουν πότε μια ομάδα είναι ενωμένη και πότε είναι μπάχαλο, πότε οι παίκτες «λιώνουν» στο γήπεδο για μια κατοχή και πότε διαλέγουν παιχνίδια ή σκέφτονται το επόμενο καλό τους συμβόλαιο.

Όλα τα παραπάνω τα ξέρει ένας κόσμος, που εκπαιδεύτηκε όλα αυτά τα χρόνια στις εξέδρες του ΟΑΚΑ, βλέποντας ευρωπαϊκούς και εγχώριους τίτλους, βλέποντας παιχταράδες, βλέποντας μια διοικητική συνέχεια και συνέπεια, βλέποντας αυτοκριτική και ειλικρίνεια στις αποτυχίες, παραδοχή της ανωτερότητας του αντιπάλου στις ήττες κι όχι «τσάμικα και καλαματιανά», δικαιολογίες και αρλούμπες. Γι' αυτό ο κόσμος αυτός έκανε sold-out μέσα σε 1,5 ώρα, μέσα στη βροχή, για ένα ματς που είναι μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα, χωρίς να ξέρει τα αποτελέσματα των δυο πρώτων αγώνων. Και δεν μπορώ καν να φανταστώ, σε περίπτωση που υπάρχει τέταρτο ματς, πόσα λεπτά της ώρας θα χρειαστούν για sold-out. Δεν συζητάμε καν τι θα γίνει σε περίπτωση που το Game 4 μπορεί να δώσει πρόκριση στον Παναθηναϊκό….

Αυτός ο κόσμος, που θα γεμίσει απ' άκρη σ' άκρη του κλειστό του ΟΑΚΑ, θα είναι δίπλα στην ομάδα όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα του αγώνα, όποια κι αν είναι η έκβαση της σειράς. Διότι γνωρίζει εκ των προτέρων, πως θα δει πάθος, προσπάθεια, αυταπάρνηση, θέληση για τη νίκη. Κι αν είναι ο Παναθηναϊκός καλύτερος και κερδίσει το ματς, ακόμα καλύτερα. Αν δεν τα καταφέρει όμως, θα εισπράξει το χειροκρότημα που αξίζει σε μια ομάδα που παρά τα προβλήματα, τις κακοτεχνίες, τα δομικά λάθη και τις αστοχίες, κατάφερε να γυρίσει το κουμπί και να διεκδικεί, με όσες πιθανότητες της αναλογούν, αυτό που ψάχνει εδώ και χρόνια: την υπέρβαση και την πρόκριση σε ένα final-four. Και για κάποιο λόγο, αυτή η πίστη, είναι λίγο μεγαλύτερη φέτος που ο Παναθηναϊκός έχει μειονέκτημα έδρας, σε σχέση με πέρυσι και πρόπερσι που μπήκε στα play-offs με πλεονέκτημα. Δεν είναι απλά ότι δεν κουβαλάει κανένα «πρέπει» φέτος η ομάδα, είναι κυρίως ότι τα μάτια «γυαλίζουν». Στο παρκέ, στον πάγκο, και στις εξέδρες...