Όταν επενδύεις και δεν… τζογάρεις, θα δικαιωθείς

Το βράδυ της Πέμπτης δεν θα μπορούσε να έχει ιδανικότερη εξέλιξη για έναν φίλο του Παναθηναϊκού. Η ομάδα – πρότυπο, το καμάρι του Συλλόγου εδώ και πάνω από δυο δεκαετίες, «σμπαράλιασε» στο παρκέ την πρωταθλήτρια της Αδριατικής Λίγκας (τυχαίο γεγονός ή παιχνίδι της μοίρας, πάντως ήταν… ταμάμ) και προκρίθηκε εμφατικά στα playoffs της Euroleague. Ξέρετε, σε αυτά που έλεγαν πως δεν πρόκειται να βρεθεί ούτε με… θαύμα και τώρα θα τα δουν από τα γραφεία, τους καναπέδες και τις κατά τόπους τηλεοράσεις όσοι για ακόμα μια φορά βιάστηκαν...

Μόνο που ο Παναθηναϊκός βρίσκεται πλέον εκεί, για έναν βασικό λόγο. Όταν η σεζόν είχε πάρει πολύ άσχημη τροπή και η κατηφόρα έδειχνε να μην έχει τέλος, ο άνθρωπος που διοικεί τη μεγαλύτερη ομάδα που ανέδειξε ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός, αποφάσισε για άλλη μια φορά να επενδύσει. Αν και η λέξη «επένδυση» είναι αδόκιμη, αφού η κυριολεκτική έννοια του όρου αφορά την τοποθέτηση κεφαλαίου για να έρθει μελλοντικά το όποιο κέρδος την ώρα που στο μπάσκετ το μόνο κέρδος στο φινάλε είναι οι τίτλοι και η χαρά των φιλάθλων, αυτό έκανε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Επένδυσε. Στο μπάσκετ και σε ανθρώπους που το γνωρίζουν όσο λίγοι στον πλανήτη γη. Μιλάμε, φυσικά, για τον Ρικ Πιτίνο η έλευση του οποίου στην Ελλάδα από μόνη της αποτελεί τεράστιο επίτευγμα του Παναθηναϊκού και του ιδιοκτήτη του. Ο Αμερικανός Hall of Famer μεταμόρφωσε τους «πράσινους» σε μια ομάδα που κανείς δεν θέλει να βρει απέναντί του αυτή την εποχή, έχει καταφέρει να πάρει το 100% και να εμπνεύσει τους παίκτες του «τριφυλλιού» και πλέον έγινε και σύνθημα από τον κόσμο στο ΟΑΚΑ.

Εκείνες, λοιπόν, οι παρεμβάσεις που έγιναν στον Παναθηναϊκό από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, συνιστούν επένδυση στο μπάσκετ. Ήρθε ο κορυφαίος προπονητής που ήταν ελεύθερος στον πλανήτη εκείνη τη χρονική περίοδο, ήρθε ένας παίκτης του διαμετρήματος του Σον Κιλπάτρικ και άπαντες μέσα στην ομάδα κατάλαβαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι η λέξη «αποτυχία» δεν γίνεται να μπει δίπλα στον Παναθηναϊκό. Η πρώτη… απόδοση της επένδυσης αυτής, άρχισε να φαίνεται από τις 13 Φεβρουαρίου. Για όσο είδαμε εκείνο το Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ – Ολυμπιακός, η διαφορά στο παρκέ ήταν τρομακτική. Η συνέχεια, από την πλευρά του Ολυμπιακού, έδειξε και την τεράστια διαφορά του να επενδύεις από το να… τζογάρεις και να μεταθέτεις αλλού τις ευθύνες σου.

Είναι, βέβαια, και χαρακτηριστικό γνώρισμα όσων τζογάρουν αυτό. Ποτέ δεν φταίνε οι ίδιοι για την αποτυχία τους. Ποτέ δεν παραδέχονται την «αδυναμία» τους, ποτέ δεν θα πάρουν «πάνω τους» την ευθύνη για το οτιδήποτε. Πάντα φταίει το «κακό χαρτί», η «γκίνια», ο «διαιτητής που ακύρωσε το γκολ και δεν ήρθε το over να πάμε ταμείο»… Αυτό συμβαίνει, λοιπόν, και στους «ερυθρόλευκους» από τη στιγμή που ήρθαν στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο μπασκετικός Ολυμπιακός και οι αδερφοί Αγγελόπουλοι. Οι οποίοι, σε αντίθεση με όσα έκανε ο Παναθηναϊκός για να γυρίσει την κατάσταση και να είναι αυτή τη στιγμή κερδισμένος σε όλα τα επίπεδα απέναντι στον «αιώνιο» αλλά και συνολικά στη σεζόν σε σχέση με το πως ήταν μέχρι τα Χριστούγεννα, επέλεξαν τις… πιστολιές στον αέρα και το ανελέητο τζογάρισμα.

Οι κινήσεις που έγιναν από την πλευρά της διοίκησης του Ολυμπιακού, θυμίζουν απελπισμένο τζογαδόρο που ποντάρει τη μικτή άμπαλων σε απόδοση 400 να κερδίσει μέσα στο «Καμπ Νου»  τη Μπαρτσελόνα, μήπως και ρεφάρει τη χασούρα. Όταν, λοιπόν, ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα που δεν διευθετούνται, όταν το ρόστερ μένει «γυμνό», όταν η θέση της διοίκησης για σημαντικά θέματα – όπως το αν την ενδιαφέρουν ή όχι οι ποινές για την αποχώρηση στο Κύπελλο και το γεγονός ότι δεν κατέβηκε στο πρωτάθλημα – αλλάζουν κάθε… δεύτερη μέρα, τότε χάνεται κάθε ίχνος σοβαρότητας. Η λέξη «αποτυχία», σε αντίθεση με όσα αναφέραμε για τον Παναθηναϊκό παραπάνω, μπαίνει λοιπόν για τρίτη συνεχόμενη χρονιά δίπλα στον Ολυμπιακό. Φαίνεται, ωστόσο, πως αυτό δεν πειράζει καθόλου τους ιδιοκτήτες του, αρκεί να μην μπει δίπλα στα δικά τους ονόματα.

Μόνο που πλέον έχουν δει και… οι τυφλοί, πως η αποτυχία του Ολυμπιακού ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο στους ίδιους. Την ώρα που η επιτυχία του Παναθηναϊκού βασίζεται για πολλοστή φορά στο τρίπτυχο της επιτυχίας που έχει καθιερώσει η οικογένεια Γιαννακόπουλου εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες – το «διοίκηση, ομάδα και κόσμος μια γροθιά» έχει μετατρέψει τον Παναθηναϊκό σε «μηχανή» κατάκτησης τίτλων – η αποτυχία του Ολυμπιακού, είναι εξολοκλήρου ευθύνη των αδερφών Αγγελόπουλων και της απόφασης να… τζογάρουν με επικοινωνιακά τρικ και «παιχνιδάκια» αντί να επενδύσουν στην ομάδα τους και στο σπορ… Το «ό,τι πληρώνεις, παίρνεις» δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη εφαρμογή. Ειδικά όταν ο ένας πληρώνει αδρά, για να κάνει την ομάδα του επιτυχημένη και τον κόσμο της υπερήφανο, κι ο άλλος έχει ξεχάσει ακόμα και πως… γράφεται η λέξη «πληρωμή»…

ΥΓ. Το timing της Πέμπτης δεν… υπάρχει. Ένα 24ωρο μετά το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ για τον Παναθηναϊκό τον Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλου και τη συνέχεια της κληρονομιάς που άφησαν από τον Νικ Καλάθη και την παρέα του, η Ευρωλίγκα αναφέρει τον Παναθηναϊκό ως την «πιο πετυχημένη ομάδα του αιώνα». Το βράδυ ο Καλάθης γράφει ιστορία με το triple double και η Ζαλγκίρις «σκοτώνει» για δεύτερη φορά τον Ολυμπιακό, αφήνοντάς τον εκτός play off με τη νίκη της στη Μαδρίτη. Karma is a bitch…

ΥΓ2. Κάθε συνέντευξη Τύπου του Ρικ Πιτίνο είναι ένα μάθημα. Και μπάσκετ, και ζωής. Οι αναφορές του στον Θανάση Γιαννακόπουλο αλλά και στην ακαδημία που ίδρυσε ο Παναθηναϊκός για τα παιδιά που είναι στο φάσμα του αυτισμού, εξηγούν γιατί είναι τεράστιος και ως άνθρωπος, πέρα από κορυφαίος προπονητής.