Γέλασε κανείς;

Πριν από λίγες εβδομάδες, ο Παναθηναϊκός όχι απλά ήταν με το ενάμιση πόδι εκτός οκτάδας, αλλά ήταν και σχεδόν «αμελητέα ποσότητα» στον χάρτη της Ευρωλίγκας: οι αντίπαλοί του ήξεραν στο περίπου ότι μακριά από το ΟΑΚΑ θα έχανε πριν το τζάμπολ, το ίδιο το ΟΑΚΑ δεν ήταν φέτος το «απόρθητο κάστρο» του παρελθόντος, ο προπονητής Πιτίνο δεν είχε εγκλιματιστεί ακόμα στον ευρωπαϊκό αέρα, η ομάδα έπαιζε χωρίς τα δυο «δυάρια» πάνω στα οποία χτίστηκε το καλοκαίρι (Παππά - Λάνγκφορντ), ριμπάουντ οι ψηλοί δεν έπαιρναν ούτε με Υπεύθυνη Δήλωση του Νόμου 105 και τίποτα δεν έδειχνε ότι μπορούσε το πράγμα να στρώσει. Κάπως έτσι οι εν Ελλάδι αντίπαλοι είχαν βρει την ευκαιρία να κάνουν την πλακίτσα τους και να γράφουν κάτι πικρόχολα σχόλια, του τύπου «ευτυχώς που έχουμε τη διαφορά σε περίπτωση ισοβαθμίαΧΑΧΑΧΑΧΑ». Δεν τους λες τους συγκεκριμένους και προφητικούς πάντως…

Και ο λόγος ήταν ότι ο Ρικ Πιτίνο βρήκε τον τρόπο όχι απλά να «γυρίσει το διακόπτη», αλλά να πατήσει το τούρμπο και το κομβικό σημείο ήταν η νίκη στη Μόσχα επί της ΤΣΣΚΑ. Το τελευταίο διάστημα ο Παναθηναϊκός έτρεξε ένα «μυθικό σερί» που διακόπηκε στο τέλος από τη νίκη της Ρεάλ στο ΟΑΚΑ με την «προσευχή» του Ρούντι, ωστόσο είχε προλάβει να φτιάξει την κατάσταση και να ορίσει εκείνος τη μοίρα του και κανένας άλλος: νικάει απόψε τη Μπουντούτσνοστ και περνάει. Και μάλιστα όχι όγδοος, δεν πέφτει στα «νύχια» του Ομπράντοβιτς και της Φενέρ, αλλά τερματίζει έκτος ή έβδομος. Πέφτει πάνω σε Ρεάλ ή ΤΣΣΚΑ. Εκείνες θα αποφασίσουν αν «τον θέλουν» ή όχι.
Το είπε ο Ρικ Πιτίνο, το καταλαβαίνουμε όλοι: με την ολοκλήρωση της τελευταίας αγωνιστικής (που για ακόμα μια φορά δεν γίνεται την ίδια μέρα και ώρα, αλλά κάποιοι ξέρουν τι χρειάζονται και ποιον θέλουν για αντίπαλο), θα μάθουμε τις διαθέσεις των Ισπανών και των Ρώσων. Θα δούμε ποιους θα ξεκουράσουν, πώς θα μοιράσουν οι προπονητές τα λεπτά συμμετοχής, ποιοι παίκτες θα κάνουν «γκεστ εμφάνιση» και πόσο παθιασμένα ή μπλαζέ θα παίξουν κάποιοι για τη νίκη. Για να καταλάβουμε αν εξακολουθεί κανείς να θεωρεί τον Παναθηναϊκό «αμελητέα ποσότητα» και «του χεριού του», ή πλέον τον μετράει κάπως διαφορετικά.

Προσοχή: σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι ο Παναθηναϊκός έγινε ξαφνικά το φαβορί, είτε κόντρα σε Ρεάλ, είτε κόντρα σε ΤΣΣΚΑ και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας. Λέω όμως κάτι πολύ απλό: ποιον πιστεύετε ότι προτιμούν οι Ρώσοι και οι Ισπανοί; Μια ομάδα που βελτιώνεται συνεχώς τον τελευταίο καιρό, που «έμαθε» να κερδίζει και εκτός έδρας, που νίκησε την ΤΣΣΚΑ στο σπίτι της και έχασε με απίθανο τρόπο από την περσινή πρωταθλήτρια στα δυο δέκατα του δευτερολέπτου; Την ομάδα του «διαστημικού» Νικ Καλάθη, που «αποκάλυψε» τον τελευταίο καιρό έναν γίγαντα στη ρακέτα ονόματι Παπαγιάννη, που έχει ορμή, πάθος, ενθουσιασμό και πληρότητα σχεδόν σε όλες τις θέσεις; Ή κάποια άλλη, όπως τη Μπασκόνια, την Αρμάνι, τη Ζαλγκίρις ή τον Ολυμπιακό, ειδικά όταν μιλάμε για έναν Ολυμπιακό χωρίς τον ηγέτη του;

Εγώ δεν θα πω σε καμία περίπτωση ότι ομάδες σαν τη Ρεάλ και την ΤΣΣΚΑ θα μπουν στη λογική να «διαλέξουν» αντίπαλο. Αυτό όμως που θα πω με σιγουριά, είναι πως οι προπονητές τους είναι αρκετά έξυπνοι, ώστε να υπολογίζουν τον Παναθηναϊκό εντελώς διαφορετικά πλέον σε σχέση με λίγο καιρό πριν. Δεν θα τον φοβηθούν αν πέσουν πάνω του στα play-offs αλλά ούτε θα πανηγυρίσουν. Δεν θα τα βάψουν μαύρα αν τον έχουν αντίπαλο, αλλά ούτε θα κάνουν από τώρα τα πλάνα τους για το final-four. Και αυτό από μόνο του, είναι μια πρώτη, «μικρή νίκη» για τον Παναθηναϊκό.