Ένα διαφορετικό και ενδιαφέρον καλοκαίρι

Υπάρχει κάποιος λόγος που οι ποδοσφαιρικές ομάδες έχουν 25, 27 ή 30 παίκτες και όχι 18 ή 20: για να μπορούν να αντεπεξέρχονται σε τραυματισμούς, τιμωρίες και ντεφορμαρίσματα, για να μην ξεμένουν ποτέ από παίκτες, για να μπορούν οι προπονητές να δουλεύουν και να εφαρμόζουν διαφορετικά συστήματα και διατάξεις. Αλλά και για να ετοιμάζουν «φαγητό για την επόμενη μέρα»: κάποιος ή κάποιοι μπορεί να πουληθούν και μια σοβαρή ομάδα πρέπει να έχει back-up, παίκτες που μπορούν εκ των έσω να κάνουν τη δουλειά, χωρίς να χρειάζεται πάντα να δώσει τη λύση κάποια μεταγραφή.

Ο φετινός Παναθηναϊκός ξεκίνησε τη σεζόν χωρίς «πρέπει» (πέρα από το «προς Θεού μην κινδυνεύσουμε»), ξεχρέωσε γρήγορα το -6, έπαιξε καλά στην αρχή, σκόρπισε ελπίδα και κάπου στα μισά της διαδρομής έδειξε να ξεμένει από ιδέες, δυνάμεις και λύσεις. Τα πιτσιρίκια που έλαμψαν στην αρχή στην πορεία «μπούκωσαν», δεν είδαμε κι άλλα πιτσιρίκια να ξεπετάγονται, οι αντίπαλοι διάβασαν τον Παναθηναϊκό και κατάφεραν να τον μπλοκάρουν, ήρθε και η αφαίρεση βαθμών στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό να τελειώσει τις ελπίδες για την πέμπτη θέση και το «ξεχρέωμα» της ευρωπαϊκής τιμωρίας και κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός έμεινε χωρίς κανένα στόχο. Κάποιοι θα έλεγαν και χωρίς κανένα κίνητρο. Εμένα θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω: παντού και πάντα υπάρχει ένα κίνητρο.

Έστω κι αργά κι έστω και στο παιχνίδι με τον «πεσμένο» Απόλλωνα, ο Γιώργος Δώνης κοίταξε βαθιά στο ρόστερ του και μας παρουσίασε παίκτες που παίζουν από ελάχιστα ως καθόλου. Ο Αποστολάκης τζούνιορ, ο Στάικος, ο Καμπετσής, ο Κότσαρης, ο Χατζηθεοδωρίδης και ο Εμμανουηλδης ήταν κάποιοι απ' αυτούς, ο Αρμενάκας έκανε ντεμπούτο, είδαμε γενικά κάτι άλλο απ' αυτό που βλέπουμε συνήθως. Βλέπετε, ο Δώνης από κάποιο σημείο και μετά έδειξε να εμπιστεύεται 15-16 παίκτες και δικαίωμά του είναι, καθώς αυτός ζει καθημερινά τους παίκτες στην προπόνηση και έχει απόλυτη εικόνα και γνώση του τι μπορεί να κάνει ο καθένας και τι όχι. Αυτό το καλοκαίρι όμως, θα είναι διαφορετικό από το προηγούμενο - για την ομάδα, τους παίκτες, το Δώνη, το Νταμπίζα…

Αν όλα πάνε καλά με την άδεια, η ομάδα θα μπορεί να κάνει μεταγραφές. Όχι «τρέλες» φυσικά, αλλά ούτε και μια όλη κι όλη άνω των 23 και όλες οι υπόλοιπες υποχρεωτικά να είναι Έλληνες και μικροί σε ηλικία. Επιπλέον, είναι πολύ πιθανόν κάποιοι να πουληθούν και κάποιοι να φύγουν - ο Κουλιμπαλί δεν έχει απαντήσει στην πρόταση ανανέωσης και συνεχίζει να ψάχνεται, για τον Μπουζούκη υπάρχει ενδιαφέρον εντός και εκτός συνόρων, για τον Κουρμπέλη το ίδιο, δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση να έρθουν προτάσεις και για άλλους, όπως π.χ. το Διούδη, τον Ινσούα ή το Χατζηγιοβάννη. Βάλτε και αυτούς που είναι αρκετά πιθανόν να φύγουν (όπως ο δανεικός Κάτσε) ή θα γίνει προσπάθεια να φύγουν (όπως ο απογοητευτικός Μουνιέ) και θα καταλάβετε ότι το καλοκαίρι μπορεί να έχουμε μπόλικο πάρε - δώσε. Τι σημαίνει αυτό;

Ότι όσοι επιθυμούν να μείνουν και δεν έχουν πάρει ως τώρα πολλές ευκαιρίες, έχουν λίγους αγώνες μπροστά τους για να πείσουν ότι έχουν θέση στο ρόστερ της επόμενης χρονιάς. Και για όσους δεν είναι σίγουρος ο Δώνης ότι θέλει να τους έχει κοντά του και του χρόνου, έχει λίγους αγώνες μπροστά του για να τους τεστάρει.