Ζώντας στην ποδοσφαιρική Μπανανία των Βαλκανίων

Όχι, το γήπεδο δεν είναι «εκκλησία». Ναι, στο γήπεδο θα ακουστούν μπινελίκια, «κακές κουβέντες» και κανείς δεν θα πει σοκαρισμένος «πιπέρι!», ακόμα κι αν δίπλα κάθεται ο ανήλικος γιος του. Ναι, το γήπεδο είναι μέρο; «εκτόνωσης», εκεί όπου όλοι μας - μηδενός εξαιρουμένου - έχουμε «ξεφορτώσει» πράγματα που θα ντρεπόμασταν να πούμε ή να κάνουμε αλλού. Υπάρχει (ή καλό είναι να υπάρχει) μιας κάποιας μορφής ομερτά στο γήπεδο, σαν αυτό που λένε οι Αμερικανοί «what happens in Vegas, stays in Vegas»: ό,τι συμβαίνει στο γήπεδο, καλό είναι να μένει στο γήπεδο.

Υπάρχουν όμως και όρια ή τουλάχιστον πρέπει να υπάρχουν σ' αυτά που λες ή σ' αυτά που κάνεις. Κι αν τα ξεπεράσεις εκεί που κάθεσαι στις κερκίδες, μπορεί κάποιος από δίπλα να σε μαζέψει, αν σηκώσεις το χέρι για να πετροβολήσεις κάποιον, να σε επαναφέρει στην τάξη αν βρίσεις νεκρούς, υπάρχουν οι τύψεις και η ειλικρινής «συγνώμη» αν ξεφύγεις και πιάσεις στο στόμα σου μανάδες και παιδιά. Υπάρχουν οι «κακές στιγμές» για τους περισσότερους ή όλους τους φιλάθλους και οπαδούς, ένα σύνθημα που τραγούδησες και δεν έδωσες και πολλή σημασία στους στίχους, αλλά όταν συνειδητοποίησες τι ακριβώς τραγούδησες δεν ένιωσες και πολύ περήφανος για τον εαυτό σου.

Υπάρχουν οι φίλαθλοι - οπαδοί και υπάρχουν και οι «θεσμικοί» του ποδοσφαίρου, οι πρωταγωνιστές, οι παίκτες και οι προπονητές. Που μπορεί να τους βρίζουν επί 90 λεπτά αλλά «οφείλουν να είναι επαγγελματίες» και να συγκρατούν τα νεύρα τους και να μην αντιδρούν. Και σωστό και λάθος είναι αυτό: πόσο εύκολο είναι, με τους παλμούς να φτάνουν τους διακόσιους, να μένει ψύχραιμο ένα «παιδί» 22, 25 ή 30 ετών, που του βρίζουν τη μάνα, τη θρησκεία, την καταγωγή ή το σπίτι; Όχι και πολύ εύκολο και θα το καταλάβουμε αν σκεφτούμε πόσο εύκολα μπορεί να «αρπαχτούμε» στο δρόμο επειδή κάποιος μας έκλεισε ή πόσο εύκολα μπορεί να παίξουμε ξύλο επειδή κάποιος κοίταξε το κορίτσι μας.

Ο Λουτσέσκου όμως και ο Ουάρντα, που αθωώθηκαν πανηγυρικά από την Πειθαρχική Επιτροπή της ΕΠΟ, συγνώμη, αλλά ελαφρυντικά δεν έχουν. Ο μεν Λουτσέσκου έβρισε on camera, στο flash interview, μετά από ένα παιχνίδι όπου η ομάδα του κέρδισε και προκρίθηκε και μάλιστα με ένα καραμπινάτο λάθος υπέρ της. Ο δε Ουάρντα, πόσταρε μια ωραιότατη βρισιά αρκετά λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα, όταν θα περίμενε κανείς ότι θα είχε ηρεμήσει κάπως απ' όλα όσα είχε ακούσει και θα πρυτάνευε η - όποια - λογική.

Κανείς φυσικά δεν λέει να πάρουμε το κεφάλι του Λουτσέσκου ή του Ουάρντα, να «τους απελάσουμε» ή να τους κόψουμε τη μπάλα. Ένα πρόστιμο και μια «συγνώμη, δεν θα ξαναγίνει» (ακόμα μια, μετά απ' αυτήν την «απαραίτητη» που διάβασαν οι δικηγόροι στην απολογία τους) θα ήταν αρκετή. Όπως επίσης και μια προειδοποίηση ότι την επόμενη φορά το πρόστιμο θα ήταν πιο «τσουχτερό» και θα πήγαινε πακέτο με μια τιμωρία μιας αγωνιστικής. Η αθώώσή τους όμως, περνάει ένα πολύ ξεκάθαρο μήνυμα προς οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή έχει τα νεύρα του και γουστάρει να εκτονωθεί δημοσίως μετά το τέλος του ματς, μπροστά σε ένα μικρόφωνο ή στα social media: βρίστε ελεύθερα. Βρίστε με την ψυχή σας. Πείτε ή γράψτε ό,τι θέλετε και μετά με μια «συγνώμη, δεν ήθελα να προσβάλω κανέναν, έγινε πάνω στην ένταση του παιχνιδιού», όλα θα είναι μέλι - γάλα.

Κι ο Μανόλο Χιμένεθ παλιότερα ξέφυγε και το πλήρωσε - και μάλιστα πολύ αυστηρά. Κι ο Πασχαλάκης του ΠΑΟΚ και ο Φορτούνης του Ολυμπιακού, λίγο παλιότερα ο Κασάμι κι ο Περέιρα. Τις κακές τους στιγμές, το ότι «απασφάλισαν», το ότι προκάλεσαν ή εξαγρίωσαν ένα σωρό κόσμο, το πλήρωσαν λιγότερο ή περισσότερο αυστηρά - και φαντάζομαι ότι την επόμενη φορά θα είναι πιο συγκρατημένοι και θα το σκεφτούν δυο φορές πριν πουν κάτι ή δείξουν κάπου συγκεκριμένα. Ούτε τους απελάσαμε, ούτε τους κόψαμε τη μπάλα, ούτε εξαντλήσαμε την αυστηρότητα των κανονισμών πάνω τους.

Αυτή τη φορά όμως, η Πειθαρχική Επιτροπή της ΕΠΟ είχε κέφια, είχε τις καλές της, ήταν σε περίοδο εκπτώσεων, οπότε Λουτσέσκου και Ουάρντα αθωώθηκαν. Ας μην απορήσουμε λοιπόν την επόμενη φορά που ένας προπονητής ή ποδοσφαιριστής θα ξεφύγει, ούτε να απαιτήσουμε την αυστηρή τιμωρία του, ούτε να κάνουμε τους έκπληκτους όταν αθωωθεί - διότι οι δικηγόροι τους, θα πάνε στην Πειθαρχική με την αθωωτική απόφαση του Λουτσέσκου και του Ουάρντα και θα ζητήσουν ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση. Κι ας εξαγριωθούν κάποιοι στις εξέδρες, ας νιώσουν άβολα κάποιοι που θα ακούσουν τα μπινελίκια ζωντανά on camera, ας προσβληθεί όποιος θέλει. Δικό του πρόβλημα. Στη Μπανανία των Βαλκανίων, μπορεί πλέον - και επίσημα - να βρίζει ο κάθε ποδοσφαιριστής και προπονητής όποτε και όσο γουστάρει.