Η τυφλή ανοχή έγινε πειθήνια υπακοή…

Κι εκεί που άκουγες έναν υποτονικό ρυθμό να προέρχεται από τα αδιάφορα σφυρίγματα της Πολιτείας που έδειχνε να μην κλονίζεται από τις εξαγγελίες του Ολυμπιακού και το λάδι που γουλιά-γουλιά, μεθοδικά έριχνε (και ρίχνει) στη φωτιά την οποία ο ίδιος άναψε, να σου ξαφνικά μία χορευτική στροφή 180 μοιρών. Μία αλλαγή στάσης και μία έλξη προς τα εκεί από όπου έρχεται το μοιρολόι, το συρτάκι ανακοινώσεων και το εμβατήριο της μεγάλης εξόδου. Και να που τώρα, γυρνώντας την πλάτη στον «νοικοκύρη» και το -μέχρι πρότινος- νοικοκυρεμένο προϊόν, ετοιμάζεται να βάλει… πλάτη προς όφελος αυτού που για δικό του όφελος επιχειρεί να το βλάψει.

Από πού προκύπτουν όλα αυτά;

Στο τεταμένο κλίμα που οι «ερυθρόλευκοι» πυροδότησαν με αποχωρήσεις, απειλές, παιδιάστικα αλλά πολύ επικίνδυνα για την εποχή και για το φίλαθλο κοινό καπρίτσια, η Πολιτεία έβαλε φρένο στην «αντίδραση» της ανοχής και πάτησε το γκάζι της πειθήνιας υπακοής. Στο ντέφι που βαράει ο Ολυμπιακός και περιμένει όλη την πιάτσα, όχι απλά να τον ακούσει αλλά και να χορέψει. Και να που οι κρυμμένοι «φορείς» εμφανίζονται και γίνονται φοβικοί και φοβισμένοι, τόσο ώστε να προειδοποιούν ακόμα και με αναβολή του αγώνα της 17ης Μαρτίου.

Πώς και γιατί;

Κι εδώ εγείρονται τα εξής δύο ερωτήματα: Γιατί να επιδιώξεις την αναβολή μίας προαναγγελθείσας… αναβολής; Γιατί να αναβάλεις ένα ματς από το οποίο η μία ομάδα έχει ξεκαθαρίσει ότι θα απέχει (τα αν και εφόσον δεν υπάρχουν στον χάρτη, όπως και οι ξένοι διαιτητές επίσης) και για ποιο λόγο να δώσεις χώρο και έκταση στον… ντόρο που κάποιοι ετσιθελικά, προκλητικά και μεθοδευμένα δημιούργησαν. Αυτό είναι το ένα ερώτημα και αφορά στο αιτιατό της σκέψης. Το άλλο αφορά στο αίτιο. Γιατί η Πολιτεία επιλέγει να κάνει πλάτες στον Ολυμπιακό κι αντί για ενοχή να δείχνει… ανοχή, γυρίζοντας ουσιαστικά την πλάτη της στο ελληνικό μπάσκετ, το δύσμοιρο ελληνικό μπάσκετ που πλήττεται ανεπανόρθωτα από όλη αυτή την ιστορία. Γιατί τέτοια.. αβάντα στους «ερυθρόλευκους», στις πλάτες του Παναθηναϊκού, του κόσμου του και του ίδιου του αθλήματος; Κι άλλη αβάντα; Πόση ακόμη να αντέξει ο κόσμος; Πόση τυφλή υπακοή πόσος «τυφλοσούρτης» στους ωμούς εκβιασμούς; Κωφεύουμε στους νόμους, κλείνουμε τα μάτια στους κανονισμούς και υπακούμε στα τερτίπια όσων τους παραβλέπουν; Κι αντί για εφαρμογή των κανονισμών, των νόμων, των αγώνων, άρα και των ποινών, νίπτουμε τα χείρας μας, βάζουμε λουκέτο στα γήπεδα και αφήνουμε τους δυσφημιστές και τους παραβάτες να βασιλεύουν.

Όχι άλλη άφεση!

Αν η αναβολή γίνει πράξη, η ατιμωρησία θα επιβληθεί, αυτός που φωνάζει (και δεν είναι ο νοικοκύρης) θα επιβραβευτεί, ο φίλαθλος κόσμος θα γίνει μάρτυρας σε ένα ακόμη θέατρο σκιών που επισκιάζει τον ρόλο της Πολιτείας και το ελληνικό μπάσκετ θα δεχτεί ένα ακόμη οδυνηρό χτύπημα από όσους το λυμαίνονται για δικό τους συμφέρον. Και τελικά θα είναι το μόνο που θα έχει χάσει ή θα έχει νικηθεί σε έναν αγώνα που δεν θα έχει γίνει ποτέ.