Αν έφυγε ο Ολυμπιακός από το ΟΑΚΑ, ο Κατσουράνης έπρεπε να… φύγει από τη χώρα!

Περνάνε πολύ γρήγορα τελικά τα χρόνια και τα «σαν σήμερα» στον αθλητισμό είναι αυτά που μας κάνουν να λέμε «ρε πότε πέρασαν οκτώ χρόνια;», για παράδειγμα όταν αναφερόμαστε στο «Κάλυπτα κι εγώ τον Κατσουράνη». Ένα (από τα πολλά) ντέρμπι της ντροπής που είχε διεξαχθεί στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και είχε ως… θύμα για πολλοστή φορά τα τελευταία 23 χρόνια, τον Παναθηναϊκό. Έναν Παναθηναϊκό νταμπλούχο της προηγούμενης σεζόν που είχε στις τάξεις του παίκτες – σύμβολα της εθνικής ομάδας (Καραγκούνης, Κατσουράνης, Σεϊταρίδης από τη γενιά του Euro 2004) αλλά και ποδοσφαιριστές  από το εξωτερικό που ήταν κοσμήματα για το ελληνικό πρωτάθλημα, όπως ο αρχηγός της εθνικής Βραζιλίας, Ζιλμπέρτο Σίλβα, και ο σούπερ σταρ και σούπερ σκόρερ, Τζιμπρίλ Σισέ.

Αναφέρουμε όλα αυτά για να καταδείξουμε το μέγεθος όλων όσων είχαν υποστεί σε μια αντιμετώπιση όχι απλά… εχθρική, αλλά εμετική. Μιλάμε για μια διαιτησία βγαλμένη από τα πιο σκληρά και «μαύρα» χρόνια της παράγκας και για ένα παιχνίδι που μετατράπηκε σε ροντέο, σε ρωμαϊκή αρένα για να ριχτούν… θυσία οι Χριστιανοί με τα πράσινα έτσι ώστε να «χορτάσουν» τα… λιοντάρια της κερκίδας και όχι μόνο. Δεν ξεχνάει κανείς το «ντου» στο τέλος, τους τραμπουκισμούς και τους διαπληκτισμούς από οπαδούς του Ολυμπιακού προς τους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, αλλά και όλα όσα είχαν γίνει στα αποδυτήρια του φαληρικού γηπέδου, με Μαρινάκη, Σισέ, Λέτο, Τοροσίδη και πάει λέγοντας. Τι τα θες, τι τα γυρεύεις θα πει κανείς, οκτώ χρόνια μετά;

Μα είναι πολύ απλό. Βλέποντας το παραπάνω βίντεο, βάλτε το χέρι στην καρδιά και πείτε μας αν στη διοίκηση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός ήταν άνθρωποι όπως αυτοί που είναι τώρα στη διοίκηση της ΚΑΕ Ολυμπιακός, τι πιστεύετε ότι θα είχε γίνει;

Α) Θα έφευγαν από το 10’ στην πρώτη κίτρινη κάρτα που ΔΕΝ έδωσε ο Καλόπουλος;

Β) Θα έφευγαν στο επόμενο λεπτό, όταν ΔΕΝ αποβλήθηκε ο Τοροσίδης που εκτός από το σκληρό φάουλ τα «έχωνε» κιόλας στον Λέτο;

Γ) Θα έφευγαν στο 45’ στο διπλό πέναλτι που γίνεται και ΔΕΝ το καταλογίζει ο Καλόπουλος;

Δ) Θα περίμενα να… καλύψουν όλοι μαζί τον Κατσουράνη, για να φύγουν στη συνέχεια;

Θα πει κανείς «τι τα μπλέκεις ρε μεγάλε; Τι σχέση έχει το ποδόσφαιρο με το μπάσκετ;», στη γνωστή… καραμέλα των τελευταίων ημερών. Απλά κάνουμε μια αντιπαραβολή με σφυρίγματα και συμπεριφορές που καθόρισαν ένα αποτέλεσμα σε ντέρμπι «αιωνίων» και εν πολλοίς κι ένα ολόκληρο πρωτάθλημα, με όλα αυτά που έγιναν πρόσφατα στο ΟΑΚΑ. Σε ένα ντέρμπι με «καυτή» ατμόσφαιρα, στο οποίο όμως δεν έγινε το παραμικρό. Όχι απλά σε σχέση με αυτά που είχαν γίνει τότε, αλλά συνολικά. Κύριος ήρθε, κύριος έφυγε και μάλιστα νωρίτερα από τα προγραμματισμένα, ο Ολυμπιακός. Πηγαινοερχόταν άνετοι, και έτσι πρέπει να γίνεται φυσικά, στα αποδυτήρια οι «ερυθρόλευκοι», δεν τους ενόχλησε άνθρωπος, έκαναν τις δηλώσεις τους χωρίς κανέναν φόβο και σε κανένα σημείο δεν υπήρξε η παραμικρή όχληση, παρά το γεγονός ότι είχαν βάλει… μπουρλότο στο παιχνίδι μη συνεχίζοντας στο δεύτερο ημίχρονο.

Στο κλειστό ήταν 15000 άνθρωποι, πλήρωσαν να δουν δυο ημίχρονα «Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός» και είδαν ένα επειδή έτσι ήθελαν οι «ερυθρόλευκοι» να γίνει.  Σε ένα ντέρμπι που τα όποια λάθη – γιατί έγιναν κι από τις δυο πλευρές – ήταν στο πρώτο ημίχρονο με άλλα 20 λεπτά διαθέσιμα για ανατροπή από πλευράς Ολυμπιακού ή συνέχισης της καλής απόδοσης από πλευράς Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ, οι Πειραιώτες αποφάσισαν να μην συνεχίσουν. Ανέλυσαν τους λόγους τους, εξήγησαν το γιατί και σήκωσαν την… παντιέρα του «μέχρι τέλους». Αν τώρα, είχαν υποστεί όλα όσα είχε υποστεί ο Παναθηναϊκός στο ντέρμπι της ντροπής του 2011 από τον Καλόπουλο αλλά και από την κερκίδα που μπούκαρε στο γήπεδο υπό την ανοχή της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ούτε που θέλουμε να σκεφτούμε τι μπορεί να είχαν κάνει, ειδικά σε μια τέτοια περίπτωση που θα φώναζαν δίκαια, όχι όπως τώρα που φωνάζουν για να κάνουν… θόρυβο…

Γιατί, όμως, συγκρίνουμε το ποδόσφαιρο με το μπάσκετ και τη συμπεριφορά του Ολυμπιακού; Είναι η διαφορά των δυο «οργανισμών» που μπαίνει, ουσιαστικά, στο… ζύγι. Του Συλλόγου που λέγεται Παναθηναϊκός, και του Συλλόγου που λέγεται Ολυμπιακός. Ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός σε 23 χρόνια «σφαγών» είπε στοϊκά «σφάξε με αγά μου να αγιάσω». Την ίδια ώρα, ο μπασκετικός Παναθηναϊκός σε μολότοφ, επιθέσεις, σπασμένα τζάμια σε πούλμαν, σε ένα ΣΕΦ που θυμίζει Καμπούλ, πάντα κάθεται να παίξει και κατά καιρούς έχει σώσει από τιμωρίες … αφανισμού τον Ολυμπιακό βγαίνοντας να παίξει. Σώζοντας ουσιαστικά το ίδιο το μπάσκετ. Την ίδια ώρα, ο οργανισμός Ολυμπιακός, δεν έχει βγει να παίξει σε Τούμπα και Λεωφόρο, εσχάτως και στο δεύτερο ημίχρονο στο ΟΑΚΑ, ευτελίζοντας κάθε έννοια υγιούς ανταγωνισμού και αθλητικής κόντρας. Κρίνονται οι τύχες αγώνων και τροπαίων στις δικαστικές αίθουσες γιατί έτσι το θέλησαν οι «ερυθρόλευκοι» που απλά τους ενδιαφέρει να κερδίζουν και τίποτα άλλο.

Μικρή χώρα η Ελλάδα για να μην γνωρίζουμε τι έχει κάνει ο καθένας και να μην θυμόμαστε τα «να φτιάξετε ομάδα να κερδίζετε και τους διαιτητές» του ποδοσφαίρου, και την άκρα του τάφου σιωπή σε σεζόν που ο Ολυμπιακός κατάφερε, είτε επειδή ήταν καλύτερος είτε επειδή εκμεταλλεύτηκε αδυναμίες του Παναθηναϊκού και των διαιτητών που δεν έβλεπαν βήματα αλλά κοιτούσαν ψηλά, να πάρει τα πρωταθλήματα στο μπάσκετ. Απλά, κάθε φορά που βλέπουμε ένα «Σαν Σήμερα: Κάλυπτα κι εγώ τον Κατσουράνη», σκεφτόμαστε: «Αν έφυγαν από το ΟΑΚΑ οι Αγγελόπουλοι, αυτοί εκεί τι θα έπρεπε να έχουν κάνει;».

ΥΓ. Πολύ σημαντική ημερομηνία  για τον Παναθηναϊκό αυτή η σημερινή. Η 19η Φεβρουαρίου είναι η ημέρα που «έφυγε» ο ιδρυτής του, Γιώργος Καλαφάτης. Δίπλα της, από το 2018 δυστυχώς, μπαίνει πια και η 10η Ιουνίου. Η ημέρα της απώλειας του Παύλου Γιαννακόπουλου. Διότι, όπως εύστοχα είχε ειπωθεί από φίλους του Παναθηναϊκού τότε, ο Καλαφάτης ίδρυσε, ο Παύλος γιγάντωσε…

ΥΓ2. Είναι μια από τις σεζόν, η φετινή, που δύσκολα θα βρεθεί άνθρωπος που δεν θα πει «το άξιζε και το πήρε» για τον πρωταθλητή, που θα είναι ο ΠΑΟΚ. Δεν γνωρίζουμε αν τη δουλειά την κάνει το… σκουφί του Λουτσέσκου, πάντως μια χαρά τα διαχειρίστηκαν τα λεφτά του Σαββίδη και θα δικαιωθούν και αυτοί στην ομάδα κι αυτούς που τους πίστεψε!

ΥΓ3. Ευτυχώς για τον Κώστα Κατσουράνη, που είχε... φύγει νωρίτερα από τη χώρα και έκανε καριέρα στο εξωτερικό. Πιθανότατα δεν έπρεπε να γυρίσει ποτέ. Το ταλέντο και κυρίως το ποδοσφαιρικό του μυαλό, δεν αρμόζουν στο άθλιο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τουλάχιστον, ακούμε καμία σοβαρή κριτική στην τηλεόραση από το στόμα του κι ο ίδιος προσπάθησε να φτιάξει σε σοβαρά πρότυπα την ομάδα της πόλης του. Μακράν του δεύτερου, το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό μυαλό που έβγαλε η Ελλάδα... 

ΥΓ4. Όλη η ουσία στη διαφορετική αντιμετώπιση του αθλητισμού από τους δυο οργανισμούς, συνολικά, στα βίντεο που ακολουθούν...

Το φινάλε του αγώνα, τότε, στο Φάληρο...