Απολαύστε τον υπεύθυνα!
Δεν έχουν σημασία τα πινακάκια, τα συστήματα και οι τακτικές, όσο έχει η δίψα του Ρικ Πιτίνο για το μπάσκετ.
Είσαι ο Ρικ Πιτίνο. Και αποφασίζεις στα 66 σου χρόνια να κάνεις μια μεγάλη «τρέλα»: να περάσεις τον Ατλαντικό, να κοουτσάρεις στην «terra incognita» που λέγεται «Ευρώπη» και «Ευρωλίγκα», σε μια ομάδα με παίκτες που δεν διάλεξες και δεν προετοίμασες το καλοκαίρι εσύ, σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης και έντονου προβληματισμού. Να κουβαλήσεις την «τρέλα» σου και να τη «ζευγαρώσεις» με την «τρέλα» του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και του κόσμου του Παναθηναϊκού – κι όπου σε βγάλει. Ρισκάροντας να στραβοπατήσεις, να αργήσεις να προσαρμοστείς (ή να μην προσαρμοστείς ποτέ), να μην καταλάβουν «γρι» οι παίκτες σου απ’ όσα έχεις να τους διδάξεις ή να καταλάβουν τα μισά, να μουντζουρώσεις το ΤΕΡΑΣΤΙΟ προπονητικό σου όνομα, να σε αμφισβητήσουν κάτι «χθεσινοί» και «προχθεσινοί» που μέχρι λίγα χρόνια πριν φώναζαν «οφσάιντ ρε!!!» όταν έβγαινε αντίπαλος στον αιφνιδιασμό.
Να τολμήσεις να έρθεις και με δυο προπονήσεις να καθίσεις στον πάγκο κόντρα σε ένα από τα φαβορί της Ευρωλίγκας, την ΤΣΣΚΑ, αντί να δεις το ματσάκι από τα VIP κρατώντας σημειώσεις και να αναλάβεις από το επόμενο παιχνίδι. Να κερδίσεις το πρώτο σου ματς παίζοντας διαστημικό μπάσκετ, αγγίζοντας με το μαγικό σου ραβδί παίκτες που έμοιαζαν «καμμένοι», αδιάφοροι, υπό αμφισβήτηση, σαν δημόσιοι υπάλληλοι που περίμεναν να περάσει το οκτάωρο, να χτυπήσουν την κάρτα και να γυρίσουν σπίτι να φάνε γιουβαρλάκια και να τους μετατρέπεις σε «παιδάκια» με λαχτάρα να παίξουν μπάσκετ. Αν όλα τα παραπάνω δεν δείχνουν μια τεράστια επιθυμία, μια ανεξάντλητη αγάπη και μια κ@βλα για το μπάσκευ, τι άλλο μπορούν να δείχνουν;
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.