Όταν μπερδεύεις τη βούρτσα με…

Ζητάμε συγγνώμη προκαταβολικά επειδή θα μπλέξουμε κάπως τα αθλήματα και τις καταστάσεις σε αυτά. Όπως τις βιώνει ο Παναθηναϊκός πάντα. Επειδή οι ομοιότητες που υπάρχουν είναι πολλές. Αφορμή για αυτό είναι φυσικά τα όσα συνέβησαν στο βόλεϊ. Πράγματα που σαφώς δεν γνωρίζουμε άριστα, αλλά με τη διαιτησία, την αντιμετώπιση του θέματος από τα ΜΜΕ και φυσικά τις αντιδράσεις ιθυνόντων, καταλαβαίνεις πολλά… Άλλωστε λιγότερο ή περισσότερο ο Παναθηναϊκός τα έχει ζήσει και τα ζει όλα αυτά σε όλα τα σπορ.

Το ζήτημά μας, λοιπόν, είναι πως το αντιλαμβάνεται όλο αυτό ένα κομμάτι του ίδιου του Παναθηναϊκού. Κάποιοι φίλοι της ομάδας (λίγοι ή πολλοί δεν έχει σημασία, δεν κάνουμε δημοσκόπηση), αλλά κυρίως κάποιοι που θεωρούν πως έχουν βαρύνουσα γνώμη (!) και την εκφράζουν δημόσια. Συνήθως ως απόδειξη εμπάθειας, αλλά οκ ας το αφήσουμε στην άκρη. Άλλωστε μεταξύ μας όλοι γνωριζόμαστε. Κανείς δεν έχει δικαιολογία για να πει «εγώ δεν ήξερα».

Έχει καταντήσει σιχαμένο και απίστευτα κουραστικό το περιβόητο «εμείς δε θα γίνουμε σαν αυτούς». Εννοώντας φυσικά το να μη γίνουμε σαν τον Ολυμπιακό που κάνει… πάρτι σε κέντρα αποφάσεων και παρασκηνιακά. Για το ποδόσφαιρο τα ξέρετε, στα Ερασιτεχνικά τμήματα δεν χρειάζεται κουβέντα, ακόμη και στο μπάσκετ μην τους βλέπετε που… κλαίγονται, τρανταχτό παράδειγμα είναι το προ διετίας πρωτάθλημά μας που το άνετο 3-0 έγινε ετσιθελικά 3-2 και πάλι καλά να λέμε. Η διαφορά σε όλα αυτά τα αθλήματα, βέβαια, είναι το που έχεις διοίκηση να σε προστατεύσει και να τους κάνει να σε… αισθανθούν όπως ακριβώς σου αρμόζει και που όχι. Ακόμη κι αυτά τα γνωρίζετε όλοι, τα βλέπετε άλλωστε αυτές τις μέρες. Ας μείνουμε στη… σιχαμένη αντιμετώπιση που έχουμε εμείς οι ίδιοι πολλές φορές στην «προστασία» της ομάδας.

Κάνουμε το απίστευτο λάθος να εξισώνουμε την προστασία με το… ελέγχω τα πάντα και ευνοούμαι κιόλας. Η ισορροπία είναι λεπτή και δυστυχώς μόνοι μας «πέφτουμε» στη λούμπα που μας ρίχνουν. Δίνοντας δικαιώματα εκεί που δεν πρέπει και χωρίς να πρέπει. Προστασία εδώ και δεκαετίες περιμένουμε στο ποδόσφαιρο, ευτυχώς την έχουμε στο μπάσκετ και βλέπουμε πλέον να γίνονται κινήσεις (ξεκάθαρες) στον Α.Ο. με τη νέα διοίκηση. Κι αντί να επιβραβευτεί το γεγονός πως αυξάνεται η δυναμική σου, κάποιοι… φωστήρες το κατηγορούν κιόλας.

Ας πούμε ένα ακραίο παράδειγμα για να καταλάβουμε τη διαφορά. Όχι πως χρειάζονταν, αλλά είναι ηλίθια η διαδικασία να μην αντιλαμβανόμαστε τι είναι προστασία και τι εύνοια. Αν είσαι άντρας και έρθει κάποιος άντρας να σε… χουφτώσει, θα αντιδράσεις. Αυτό είναι προστασία του εαυτού σου. Για να αποφύγεις κάτι που δεν γουστάρεις, κάτι που σιχαίνεσαι. Αυτόματα, όμως, δε σημαίνει πως έχει… περάσει απ’ το κρεβάτι σου ο μισός γυναικείος πληθυσμός της Αθήνας. Ο μη δικός σου «βιασμός», δε σε καθιστά και «βιαστή». Έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε «οκ μωρέ, δεν έγινε τίποτα που με… έσφαξαν, εγώ δε θα γίνω σαν τους άλλους». Προφανώς και δε θα γίνεις. Αλλά θα αντιδράς πάντα δυναμικά. Σύμφωνα με το μέγεθός σου. Να αισθάνονται πως αν σε πειράξουν, θα τρέμει η γη! Διαφορετικά, μην έχουμε απαιτήσεις για τίτλους, πρωταθλητισμούς και πάει λέγοντας. Αυτό δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα, ισχύει σε όλο τον πλανήτη. Η Μπαρτσελόνα δεν αντιδρούσε αν ευνοούσαν την Ρεάλ; Η Ίντερ δεν έκανε τίποτα όταν ευνοούσαν την Γιουβέντους; Είχαν αποτέλεσμα οι αντιδράσεις αυτές. Εκεί, όμως, δεν βρέθηκε κανείς διαμορφωτής απόψεων (ή έτσι να νομίζει τουλάχιστον) να τους λέει «μιλάτε και μας κάνετε σαν αυτούς».

Είναι υποχρέωση του Παναθηναϊκού να προστατεύεται. Διαφορετικά τίποτα δε θα έχει αποτέλεσμα. Αυτή η διαδικασία δεν είναι δυνατόν να κατηγορείται από κάποιους που μάλλον έχουν καταλάβει τον Παναθηναϊκό (είτε επειδή δεν είναι Παναθηναϊκοί, είτε επειδή «μεγάλωσαν» δίπλα σε αντι-Παναθηναϊκούς και ζουν ακόμη δίπλα τους δίχως να τους ενοχλεί) ως κάτι μικρότερο απ’ αυτό που είναι. Όλα αυτά συνδυασμένα με εμπάθεια και συμφέροντα, οδηγούν στο να μπερδεύουμε την βούρτσα με την τσατσάρα… Να δημιουργείται αμφιβολία που δεν πρέπει στον κόσμο, καθώς όλο αυτό «πλασάρεται» ως αλλαγή ηθικής του συλλόγου.

Συγγνώμη πουθενάδες, αλλά σε κανέναν πλανήτη ο Παναθηναϊκός δεν ήταν ποτέ εύκολο θύμα. Σε κανέναν πλανήτη ο Παναθηναϊκός δεν ήταν… της καρπαζιάς. Σύλλογος με τεράστια ηθική, αλλά και ικανότητα να σε… λιώσει σαν μυρμήγκι αν πας να τον «χτυπήσεις» πισώπλατα. Θα μας πείτε με ποιους ασχολείστε; Με αυτούς που «μαχαιρώνουν» πισώπλατα αυτό που και καλά αγαπούν; Όχι, αυτοί ας κάνουν του κεφαλιού τους ανύπαρκτοι είναι. Μας ενδιαφέρει να μην επηρεάζουν τον κόσμο, να μην σας κάνουν να χάνετε τον προσανατολισμό σας. Αυτό και τίποτα άλλο. Για να το καταλάβετε πλήρως, αρκεί να δείτε τη διαφορετική αντιμετώπιση των τμημάτων του Παναθηναϊκού ανάλογα με το ποιος ηγείται αυτών, τις μπηχτές για πράγματα που καταλαβαίνετε αλλά ποτέ ονομαστικά. Ποτέ με ντόμπρο τρόπο δε θα πουν ποιος και γιατί. Μόνο γενικόλογα και μπαρούφες και «αυτοί που κάνουν, αυτοί που λένε, αυτοί που βρίζουν, αυτοί που κάνουν κακό». Για γέλια και για κλάματα είναι η κατάσταση. Μην αφήνουμε τέτοιες μπουρδομπαρούφες να επηρεάζουν τον Παναθηναϊκό σε κανένα σημείο του.

Υ.Γ. Μπαίνει το 1.000.000 απ’ τα 47.000.000; Βάλε δύο σοκολάτες κυρ Στέφανε θα το κάψουμε!