Αφήστε την ομάδα στην ησυχία της…

Σε όλο τον πλανήτη, σε κάθε ποδοσφαιρική ομάδα, η διοίκηση λειτουργεί, μοχθεί και εργάζεται καθημερινά για ένα και μόνο πράγμα: Για να κάνει ευκολότερη τη ζωή και την καθημερινότητα της ομάδας. Του αγωνιστικού τμήματος. Είτε με το να φέρνει πιο κοντά τον κόσμο, είτε με το να ενισχύει ποιοτικά το ρόστερ, είτε με το να «διαφημίζει» το προϊόν με τον καλύτερο τρόπο, είτε φέρνοντας έσοδα που θα αξιοποιηθούν για την ομάδα. Όλα αυτά είναι τα νορμάλ. Στον Παναθηναϊκό έχουμε την παγκόσμια πρωτοτυπία η ομάδα να έχει το… σωσίβιο μιας διοίκησης που μόνο κατέστρεφε και δημιουργούσε προβλήματα σε όσους ίδρωναν την φανέλα. 

Σωσίβιο της διοίκησης Αλαφούζου επειδή η αγωνιστικότητα και τα αποτελέσματα της ομάδας, έχουν κάνει τον κόσμο να… γλυκαθεί επιτέλους. Να γουστάρει, να ελπίζει ξανά κι ας μην υπάρχει ουσιαστικότερος στόχος πέρα απ’ την είσοδο στην 5άδα που και πάλι θα είναι μικρό θαύμα! Αυτό τους κάνει να πιστεύουν πως… ξεχάστηκαν όσα έκαναν και το πώς έφτασε ο Παναθηναϊκός στο σημείο της απόλυτης απαξίωσης, της απόλυτης ντροπής και του καθημερινού ρεζιλέματος από τον κάθε πικραμένο.

Και για να μην υπάρχουν μπλεξίματα, σε αυτό το κομμάτι δεν φταίνε οι εργαζόμενοι στην ΠΑΕ που έχουν μείνει ελάχιστοι για… οικονομία. Αυτόματα, λοιπόν, δεν είναι απλό το να καλυφθούν οι ανάγκες μιας ομάδας με τις απαιτήσεις του Παναθηναϊκού. Η ευθύνη πάτα είναι της διοίκησης Αλαφούζου, όλων των μελών αυτής, που συνεχίζουν να υπάρχουν και δυστυχώς αισθάνονται και… δικαιωμένοι απ’ τη δουλειά άλλων (προπονητή-παικτών). Δε χρειάζεται ανάλυση το θέμα πάμε παρακάτω…

Σε λίγες μέρες (;) έρχονται διοικητικές αλλαγές. Θεωρητικά θα «μπει» ο Πιεμπονγκσάντ, θεωρητικά θα αλλάξει Δ.Σ., θεωρητικά θα προκύψουν χρήματα στην ΠΑΕ και θεωρητικά θα περάσουμε στην… επόμενη ημέρα. Την ίδια ώρα, η ομάδα συνεχίζει να έχει εξαιρετική αγωνιστική εικόνα, συνεχίζει να έχει εξαιρετικό κλίμα και «δέσιμο», συνεχίζει να παίρνει αποτελέσματα και από μόνα τους τα παιδιά με τον προπονητή (και συνολικά όσους είναι στο αγωνιστικό τμήμα) έχουν φέρει πιο κοντά τον κόσμο! Έστω και λίγο τον έκαναν να ξεχάσει την ντροπή και τη μιζέρια που του προκάλεσαν ιδιοκτήτης και διοίκηση.

Διαβάστε περισσότερα στο Leoforos.gr