Τώρα ναι, έχει πίεση!

Είναι μέρες που λόγω των αγώνων των Εθνικών ομάδων, οι περισσότερες συζητήσεις-πληροφορίες αφορούν τα διοικητικά. Είτε έχει να κάνει με το έρχεται ο Πιεμπονγκσάντ, είτε με το ποιος θα είναι πρόεδρος, ποιος θα αναλάβει πόστο στη νέα διοίκηση και πάει λέγοντας. Ξεκινάμε με το αυτονόητο, πως επιβάλλεται να αλλάξουν μέχρι και οι πόρτες στην αίθουσα που διεξάγονται τα Δ.Σ. της ΠΑΕ. Όχι απλά να φύγει όλη η διοίκηση Αλαφούζου. Για ευνόητους και αυτονόητους λόγους. Με πρώτο και σημαντικότερο τα πεπραγμένα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ας προχωρήσει το ιδιοκτησιακό, ας μπουν τα χρήματα στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και όλα τα υπόλοιπα τα βλέπουμε.

Ας ασχοληθούμε την ομάδα που μας κάνει και λίγο χαρούμενους είναι η αλήθεια. Θα έχετε προσέξει πως κάθε μέλος του «τριφυλλιού» (παίκτες, προπονητής βασικά) όταν ρωτηθεί για τον στόχο της σεζόν απαντά ένα πράγμα: «Να φτάσουμε όσο ψηλότερα γίνεται». Κάπως γενικό, αλλά για μας δείχνει ένα σκεπτικό. Ποιο είναι αυτό; Να προσπαθήσουν να μπουν στην πεντάδα παρά τα -6 και τα όσα ακόμη έκανε ο Αλαφούζος με την διοίκησή του. Κι επειδή η εικόνα της ομάδας μας ξάφνιασε θετικά, μας έκανε να ελπίζουμε έστω και ελάχιστα, η αλήθεια είναι πως κι όλοι εμείς αυτό σκεφτόμαστε πλέον. Ξέροντας πως θα είναι δύσκολο εννοείται.

Στα πρώτα δύο ματς που ήρθαν οι νίκες (Ξάνθη εκτός, Λαμία εντός) δεν υπήρχαν τεράστιες απαιτήσεις εδώ που τα λέμε. Όλα τα βλέπαμε απαισιόδοξα και οι επικρατήσεις έφεραν χαμόγελα. Ταυτόχρονα, όμως, έφεραν και έξτρα πίεση. Διότι πλέον το «θα μπούμε πεντάδα να σβήσουμε την ποινή ή αν όντως αλλάξει η τιμωρία της UEFA θα παίξουμε Ευρώπη την άλλη σεζόν» έχει γίνει… καραμέλα. Αυτό δείχνει πίστη, αισιοδοξία, αλλά και μεγαλύτερες απαιτήσεις. Πλέον, ο κόσμος περιμένει απ’ την ομάδα να παίξει καλά, περιμένει πως θα δώσει «μάχη» και περιμένει πως θα πάρει τα αποτελέσματα που θέλει.

Διαβάστε περισσότερα στο Leoforos.gr