Τώρα που ξανάγινε ΟΜΑΔΑ, το πρόβλημα το έχουν οι άλλοι

Αν περιμένετε κριτική για το ματς με το Γιβραλτάρ μην μπαίνετε στον κόπο. Το παιχνίδι αυτό η Ελλάδα το είχε κερδίσει πριν καν μπει στον αγωνιστικό χώρο. Όταν μπήκε το κοντέρ έγραψε «τεσσάρα» με καλό ποδόσφαιρο απέναντι όμως σε αντίπαλο χαμηλής δυναμικότητας.

Το ζητούμενο άλλωστε για την Εθνική ήταν η νίκη. Είτε με λίγα είτε πολλά (γκολ). Πέτυχε τον βασικό της στόχο που ήταν να μπει στα μπαράζ και από εκεί να διεκδικήσει το εισιτήριο για το Μουντιάλ της Ρωσίας.

Αν σκεφτεί κανείς την καταστροφική κατάσταση που ήταν η «γαλανόλευκη« στην προηγούμενη προκριματική διαδικασία θα διαπιστώσει πολλά. Κυρίως όμως πως η Εθνική έγινε ξανά ΟΜΑΔΑ. Κι αυτό το πιστώνεται ο Μίκαελ Σκίμπε που συμμάζεψε τα πράγματα, επανέφερε την αμυντική ισορροπία που μας χαρακτηρίζει, την σοβαρότητα και το κέφι των παικτών.

Το γεγονός αυτό από μόνο του αποτελεί και ένα σημαντικό όπλο για τα μπαράζ. Διότι εάν νομίζει κανείς ότι οι «ισχυροί» πιθανοί αντίπαλοι μας θέλουν να μας πετύχουν στα νοκ άουτ που θα κρίνουν το check in στο Παγκόσμιο Κύπελλο κάνετε λάθος.

Την Ελλάδα κανείς από την τετράδα του γκρουπ των «δυνατών», που αποτελείται από τις Ιταλία, Κροατία, Ελβετία, Δανία, δε θα την επέλεγε με «κλειστά μάτια» για δύο παιχνίδια-φωτιά.

Μέχρι την κλήρωση που θα γίνει προσεχώς έχουμε καιρό για αναλύσεις. Ωστόσο, είτε η Εθνική περάσει στην τελική φάση είτε όχι αυτό που οφείλουμε να επισημάνουμε είναι πως η πορεία στα προκριματικά ήταν επιτυχημένη και ότι πλέον έχει και το υλικό και τον... σεφ για να πορευτεί.

Ήταν ανταγωνιστική με το φαβορί, το Βέλγιο, δεν έχασε από τους Βόσνιους σε δύο παιχνίδια κι αν είχε τον Μήτρογλου που «ζεσταίνεται» σε ματς-κλειδιά θα είχε μπορέσει να παίξει τα ρέστα της ακόμα και για την πρωτιά στον όμιλο.

Και κάτι ακόμα: Όποτε η Ελλάδα χρειάστηκε να μπει σε διαδικασία μπαράζ τα έχει καταφέρει και ξέρει τον τρόπο. Ρωτήστε την Ρουμανία το 2013 και την Ουκρανία το 2009.