Πώς τιμάς τη μνήμη του Παύλου, πλακώνοντας κοσμάκη που πάει για το μεροκάματο;
Σιχαίνομαι τον εαυτό μου ως πατέρα και ως μέλος της κοινωνίας, που ένας δολοφόνος, όπως ο Ρουπακιάς, κυκλοφορεί ελεύθερος.
Και κάνω την εξήγηση από την αρχή για να μην υπάρχει η παραμικρή παρεξήγηση. Κι ενδεχομένως, κάποιοι από αυτούς που έκαναν πορεία χθες στη Δραπετσώνα και στο Κερατσίνι, στην επέτειο των τεσσά5ρων χρόνων από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, δικαιολογημένα να έχουν μέσα τους οργή, για το ίδιο γεγονός… Να είμαστε ειλικρινείς. Η ατιμωρησία είναι αυτή που γεννάει τη βία.
Από αυτό το σημείο όμως μέχρι να τρώνε ξύλο κάποια παιδιά που έχουν πάει για το μεροκάματο, που βγάζουν το ψωμί τους ως ηχολήπτες ή οπερατέρ, η απόσταση δεν είναι απλά μεγάλη αλλά…. χαοτική. Και καμία οργή, αγανάκτηση ή στενοχώρια για τον Παύλο που «έφυγε» δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη βία εις βάρος παιδιών ακριβώς σαν τον Παύλο… Βιοπαλαιστών που πάνε όπου τους στείλει ο σταθμός που δουλεύουν και για 20-30 ευρώ τη φορά (και αν) παίζουν τη ζωή τους κορώνα- γράμματα…
Δεν είναι… ταξικός εχθρός ο Βαγγέλης ο ηχολήπτης, παλικάρια! Είναι ένα παλικαράκι που πήγε να βγάλει το ψωμί του και που ενδεχομένως αν δεν είχε δουλειά να ήταν κι αυτό στην πορεία για τον Φύσσα… Όχι όμως για να σπάσει και να δείρει όπως κάποιοι άλλοι αλλά για να τιμήσει τη μνήμη του… Αυτή που σίγουρα δεν τιμούν, οι τύποι που θεώρησαν πράξη… αντίστασης να πλακώσουν στο ξύλο δυο μεροκαματιάρηδες.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.