Τα κάστρα πέφτουν από… μέσα!

Η Εθνική μας ομάδα δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Δεν μπόρεσε να επιικρατήσει της Ρωσίας στα προημιτελικά και να πάρει την πρόκρισή της στις 4 καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης και να βρεθεί στην ζώνη των μεταλλίων. Να πετύχει δηλαδή τον πραγματικό της στόχο. Γιατί, μη γελιόμαστε. Ο στόχος της δεν ήταν ούτε να περάσει από τον όμιλο της Φιλανδίας, αλλά ούτε και να ολοκληρώσει το ταξίδι της στην φάση των «8». Όμως, η Εθνική μας ομάδα, πλήρωσε δύο πράγματα.

Τον, δίχως προηγούμενο, πόλεμο που της έγινε όλο αυτό το διάστημα από την ίδια της τη χώρα, αλλά και το κακό της πρόσωπο και τις λάθο επιλογές της στο δεύτερο ημίχρονο του προημιτελικού. Και δυστυχώς για το ελληνικό μπάσκετ, για μία ακόμα φορά αποδείχθηκε απολύτως σωστή η έκφραση «τα κάστρα πέφτουν από μέσα». Αυτό ακριβώς έγινε στην περίπτωση της Εθνικής μας ομάδας… Όμως, ο κόσμος που αγαπάει το μπάσκετ, ο κόσμος που αγαπάει την Εθνική, ο κόσμος που απόψε στεναχωρήθηκε πραγματικά για μια τεράστα, χαμένη ευκαιρία, ξέρει καλά ότι αυτή η ομάδα έχει πολλή μέλλον μπροστά της. Είτε με τον Γιάννη, είτε χωρίς η ομάδα αυτή έχει ταλέντο και προδιαγραφές να φτάσει ψηλά.

Ο Γκάλης έγινε… μικροπολιτκή

Ακόμα και ο αποκλεισμός της ομάδας στα προημιτελικά συνιστά επιτυχία. Και συνιστά επιτυχία γιατί η Εθνική δεν όλο αυτό το διάστημα δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο τους… αντιπάλους της στον όμιλο της Φιλανδίας, την Λιθουανία και την Ρωσία. Είχε να αντιμετωπίσει και όλο αυτό το σκηνικό που είχε στηθεί εντός των τειχών. Είχε να αντιμετωπίσει τον «πόλεμο» που δεχόταν ο προπονητής, τον «πόλεμο» που δεχόντουσαν οι παίκτες, αλλά και τις φήμες και την παραφιλολογία που έ βγαινε καθημερινά στο φως της δημοσιότητας. Επειδή κάποι δεν γουστάρουν τον Γιώργο Βασιλακόπουλο θεώρησαν σωστό να βάλουν στο στόχαστρο την Εθνική.

Μιας και πιθανή αποτυχία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος αυτομάτως θα την χρεωνόταν ο πρόεδρος της ΕΟΚ. Ο, να υπενθυμίσουμε, νομίμως εκλεγμένος πρόεδρος της ΕΟΚ. Για να μην το ξεχνάμε και αυτό. Γιατί όλο αυτό το διάστημα, που ο Κώστας Μίσσας και οι παίκτες του έδιναν τις «μάχες» τους διαβάζαμε και ακούγαμε απίθανα πράγματα. Μερικοί έφτασαν στο σημείο να «χρησιμοποιήσουν» τον Νίκο Γκάλη και την τεράστια στιγμή της καριέρας του (αλλά και του ελληνικού μπάσκετ) για να… καθαιρέσουν τον Βασιλακόπουλο. Η στιγμή που ο Νίκος Γκάλης μπήκε στο Hall of Fame μετατράπηκε σε «όπλο»… μικροπολιτικής. «Γιατί δεν είναι ο Γκάλης πρόεδρος της ΕΟΚ και είναι ο Βασιλακόπουλος;» διαβάζαμε από εδώ και από εκεί… Ρε μεγάλοι τον Γκάλη τον ρωτήσατε αν θέλει…; Και στο κάτω-κάτω, αν θέλει ο Γκάλης είναι. Θα βγει να το πει μόνος του. Δεν έχει ανάγκηγ κανένας ΜΑΣ.

Ο Μίσσας «πέθανε» με τις επιλογές του

Μετά το ματς με την Πολωνία, η Εθνική έδειξε πως έχει ζωή. Μετά την νίκη επόκριση επί της Λιθουανίας το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα απέδειξε πως ανέκτησε την ψυχολογία του. Κόντρα στους Ρώσουν για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα η Εθνική είχε το πάνω χέρι. Ήταν η καλύτερη ομάδα. Όμως, οι επιλογές του Κώστα Μίσσα ήταν αυτές που έγειραν την πλάστιγγα προς τη μεριά των Ρώσων. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός αποφάσισε να «ζήσει» ή να «πεθάνει» με 5-6 συγκεκριμένους παίκτες. Πάικτες οι οποίοι στο τέλος έσκασαν. Την ώρα που Παππάς και Αντετοκούμπο ήταν… παρκαρισμένοι στον πάγκο, Σλούκας, Πρίντεζης και Μπουρούσης την κρίσιμη στιγμή ήταν χωρίς ανάσες. Αλλά όλα αυτά είναι σχόλια για Μ.Χ. προφήτες…

Το ταξίδι συνεχίζεται…

Η Εθνική δεν τελειώνει εδώ. Η Εθνική απέδειξε ότι έχει μέλλον και μάλιστα… μεγάλο. Το ταξιδι γι αυτήν την ομάδα συνεχίζεται. Χωρίς… διακοπές. Είτε με τον Βασιλακόπουλο, είτε με τον Γκάλη, είτε με τον… Τζόρνταν αυτή η ομάδα ήταν είναι και θα είναι η επίσημη αγαπημένη όλων των Ελλήνων. Και ξέρετε γιατί; Γιατί μόλις τελείωσε το ματς δεν υπάρχει Έλληνας που να μην είπε «Κρίμα ρε γαμώτο…»