Στα σπίτια τους οι… άμπαλοι!

Τα σημαντικότερα πράγματα λέγονται και γράφονται μεταξύ σοβαρού και αστείου. Και όποιος είναι σε θέση να καταλάβει και να διαθέτει κοινό νου, μπορεί εύκολα να πιάσει το νόημα. Οπότε πάμε στη σημερινή μας… ιστορία.

Οι φανατικά «πολέμιοι» της διοίκησης του ελληνικού μπάσκετ (και μάλιστα τον τελευταίο καιρό έχουν πληθύνει με άκρως τρομακτικό τρόπο), όλοι εκείνοι που βάζουν στον στόχο την Εθνική ομάδα, έχοντας όμως άλλον πραγματικό… στόχο, δεν έχουν σταματήσει να επιχειρηματολογούν αναφορικά με το γιατί πρέπει η «κεφαλή» της ΕΟΚ να είναι ένας από τους παίκτες που στο παρελθόν έχει γράψει ιστορία στο άθλημα. Και προσοχή. Η άποψη αυτή δεν είναι απαραίτητα λανθασμένη. Σαφώς και ένας παίκτης που έχει γράψει.. ιστορία δίνει άλλη αύρα σε μια διοίκηση, αλλά πρέπει να βλέπουμε όλα τα δεδομένα. Θέλει ο «Χ» παίκτης να αναλάβει; Έχει τις γνώσεις να αναλάβει; Ή απλά θέλουμε έναν παίκτη-γλάστρα για να κάνουμε εμείς κουμάντο;

Όλη η αυτή η κουβέντα το τελευταίο διάστημα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις μόνο και μόνο για να μπει στο.. κάδρο η υπάρχουσα διοίκηση της ΕΟΚ. Και αν υπάρχουν αμφιβολίες για τις δυνατότητές της και αν μπορεί ακόμα να προσφέρει, οι ενδιαφερόμενοι ας θέσουν το θέμα στα αρμόδια όργανα και τη σωστή στιγμή. ΌΧΙ τώρα που η ομάδα δίνει μια ακόμα τεράστια «μάχη».

Άλλωστε το πλάνο που έχουν όλοι αυτοί στο μυαλό τους είναι απολύτως… πετυχημένο. Είδαμε τι έκανε η Κροατία με τους Βρνάκοβιτς και Ράτζα. Είδαμε τι έκανε η Λιθουανία με τον Σαμπόνις. Είδαμε τι έκανε η Τουρκία με τον Τούρκογλου μέσα στο σπίτι της. Είδαμε και την Ουκρανία με τον Βολκόφ.

Σκατά στο… στόμα μας αν υπονοούμε το παραμικρό για αυτά τα τεράστια κεφάλαια (όχι απλά παίκτες) του παγκόσμιου μπάσκετ. Αλλά αυτά είναι τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα όσων πιστεύουν (και του υπογράφοντος συμπεριλαμβανομένου) ότι η παρουσία παικταράδων με ιστορία δεν αποτελεί δεδομένη επιτυχία. Σαφώς και προσδίδουν κύρος, σαφώς και «φτιάχνουν» την εικόνα κάθε ομάδας, αλλά στο διοικητικό-παραγοντικό κομμάτι τις περισσότερες φορές αποτελούν ερωτηματικό.

ΥΓ1: Κάντε μας τη χάρη και αφήστε την Εθνική ήσυχη να δώσει τις «μάχες» της. Αν δε θέλετε να είστε δίπλα της, τουλάχιστον μην είστε απέναντί της.

ΥΓ2: Εντάξει, βρέθηκε και η γραφική απάντηση γιατί άρχισε να κερδίζει η Εθνική…

ΥΓ3: Άλλο Σαμπόνις και άλλο... Τσαγκρώνης!