Γελάει ο κόσμος…
Το ξέρουν πια και οι πέτρες ότι οι Έλληνες είμαστε πανηγυρτζήδες. Γι’αυτό και μας έχουν εκμεταλλευτεί από πολιτικοί μέχρι κάθε τύπου λαμόγια, που μακροημέρευσαν στην Ελλάδα. Τα συναισθήματα μας επηρεάζουν κάθε μας απόφαση. Από την πιο σοβαρή μέχρι την πιο απλή. Η επιτυχία της Εθνικής Νέων είναι μία ακόμη χαρακτηριστική περίπτωση.
Από το πανηγύρι που έχει στηθεί μέχρι τις αντιδράσεις στα (πάντα αντιπροσωπευτικά) social media. Ξαφνικά για τον Έλληνα φίλαθλο/οπαδό ο Δίπλαρος έχει γίνει κάτι μεταξύ Τζόρνταν και Μάτζικ και ο Κόνιαρης ο νέος Γκάλης. Κι όχι μόνο είναι οι σούπερ παίκτες αλλά και «πρέπει να τους εμπιστευτούν οι ομάδες και να τους δώσουν χρόνο συμμετοχής!». Όλα αυτά, τώρα που πήραν την κούπα, που είναι νικητές και οι καλύτεροι στην Ευρώπη… Αν τώρα, τον Οκτώβρη και τον Νοέμβρη βάλει ο προπονητής τον Δίπλαρο και τον Κόνιαρη και χάσει η ομάδα, θα πέσει το μπινελίκι σύννεφο! Και μαζί και στον πρόεδρο που «βαφτίζει ελληνοποίηση τη μείωση του μπάτζετ». Τι δεν τα έχετε ακούσει αυτά; Δεν τα έχετε διαβάσει στα σχόλια κάτω από ρεπορτάζ, ειδικά του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού;
Εκεί δηλαδή που οι απαιτήσεις είναι τεράστιες και απαιτούνται νίκες σε κάθε ματς. Κι εκεί που είναι ο τελικός προορισμός αυτών των παιδιών (τουλάχιστον στην παρούσα φάση στην Ελλάδα) αν θέλουν να παίξουν στο υψηλότερο επίπεδο, δηλαδή στην Ευρωλίγκα, όπου δυστυχώς ή ευτυχώς τα λάθη δεν συγχωρούνται και στο παρκέ μπαίνει όποιος είναι ΑΠΟΛΥΤΑ έτοιμος από κάθε άποψη. Και η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών που σήκωσαν την κούπα και μας έκαναν περήφανους για μια ακόμη φορά, δεν είναι. Και δεν είναι γιατί οι ομάδες που δουλεύουν με πρόγραμμα στην Ελλάδα είναι πια μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ελάχιστοι πια δουλεύουν σοβαρά στα τμήματα υποδομής και εν συνεχεία στην ανδρική τους ομάδα για να βγάλουν παιδιά έτοιμα να πάνε στο υψηλότερο επίπεδο και να παίξουν. Αλλά αυτό είναι μεγάλη κουβέντα…
Αντίθετα το σχόλιο για όλους αυτούς που φωνάζουν σήμερα «δώστε ευκαιρίες και χρόνο σε αυτά τα παιδιά!» δεν θέλει παραπάνω από τρεις λέξεις: Γελάει ο κόσμος.
Αφενός μεν, δεν υπάρχει χειρότερη «υπηρεσία» στους πιτσιρικάδες από το να «απαιτείς» να τους δοθεί χρόνος. Μόνο αν παίρνουν ότι πραγματικά αξίζουν από τον προπονητή τους θα γίνουν καλύτεροι. Τίποτα να μην τους χαριστεί και για κανέναν λόγο. Μόνο έτσι θα φτάσουν εκεί που πρέπει, όπου τους πρέπει, όπως πρέπει.
Αφετέρου δε, επειδή ο Έλληνας φίλαθλος αγαπάει τη νίκη περισσότερο και από την ομάδα του κι αυτό έχει αποδειχτεί πολλάκις. Χειροκροτούμε τώρα αυτά τα παιδιά γιατί μας χάρισαν νίκες και κούπες. Αν έχαναν θα συνέχιζαν να ασχολούνταν μαζί τους μόνο η μάνα τους και ο πατέρας τους, άντε και 5-10 φίλοι.
Α… Είτε έτσι, είτε αλλιώς το «δώστε ευκαιρίες στα παιδιά!» του Ιουλίου, τον Οκτώβρη θα γίνει «μα καλά με τον Χαραλαμπόπουλο/Μουράτο/κοκ θα πας στην Ευρωλίγκα;;;;ΕΛΕΟΣ!».
Αφήστε λοιπόν τα παιδιά να δουλέψουν όσο πιο σκληρά μπορούν και να πάρουν αυτό που αξίζουν. Πρώτα από το μπάσκετ και μετά από τη ζωή τους… Στο φινάλε στο σανίδι βγαίνεις μοναχός σου. Κι εκεί δεν σε σώζει κανένας… Το αντίθετο.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.