Τάκη, πέφτω από τα σύννεφα!
Την προηγούμενη φορά που ο Τάκης Μπαλτάκος είχε υποπέσει στο ολίσθημα να «δώσει» τον Στρατηγό του (βλ. Σαμαράς) στον εχθρό (βλ. Κασιδιάρης) πίστεψα ότι θα μάθει από το λάθος του και αν μη τι άλλο δεν θα το επαναλάβει.
Βλέπεις, όταν για την προσωπική σου φιλοδοξία ή έστω το χούι σου, χάνεις σε μια νύχτα τα πάντα και ως άλλο Εφιάλτη σε… εξοστρακίζουν από το ίδιο σου το κόμμα, προφανώς και αντιλαμβάνεσαι το πόσο μεγάλο είναι το σφάλμα σου και δεν το επαναλαμβάνεις. Όχι για τον Τάκη. Όχι ο Τάκης. Γιατί πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά η συνήθεια. Και η συνήθεια του τέως αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Σαμαρά και τέως αντιπροέδρου της ΚΑΕ Παναθηναϊκός είναι να βάζει ΠΑΝΤΑ το εγώ του πάνω από το εμείς. Το κάθε εμείς. Είτε αυτό λέγεται πατρίδα, είτε θρησκεία, είτε οικογένεια… Κι επειδή η Ελλάδα είναι πολύ μικρή για να κρυφτείς και οι πέτρες πια γνωρίζουν το πως αντιμετωπίζει ο Τάκης και τις τρεις αυτές αξίες.
Αλλά ας πάμε στο σήμερα. Για τον Μπαλτάκο θεωρητικά ο Σκινδήλιας θα έπρεπε να είναι κάτι σαν… ταξικός εχθρός. Δεν είναι. Και δεν είναι λόγω της μανίας της (ευεργετημένης όσο καμία άλλη από τους Γιαννακόπουλους) οικογένειας Μπαλτάκου προς τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.
Λειτουργώντας εδώ και καιρό με το ρητό «ο εχθρός του εχθρού είναι ο καλύτερος μου φίλος» ο Μπαλτάκος αρχικά πήρε στη δούλεψη του τον Τόμι Σχινά (ο οποίος δεν στέλνει μηνύσεις και αγωγές στον ΔΓ μόνο όταν κοιμάται) και εν συνεχεία έριξε γέφυρες στον Ολυμπιακό και τους Αγγελόπουλους που επίσης έχουν μετατρέψει την αντιπαλότητα τους με τον Παναθηναϊκό σε… ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον Γιαννακόπουλο.
Σε αυτό το τρίγωνο της… διαπλοκής κατά του ισχυρού άνδρα του Παναθηναϊκού, εκείνος που αδικείται είναι ο Σχινάς. Γιατί στη ζωή του μέχρι τώρα δεν είχε να επιδείξει υπόγειες διεργασίες. Αντιθέτως. Ήταν (είναι) ένα παιδί που προτιμούσε να πλακωθεί στο γήπεδο παρά να ψάξει ποιος τον έβρισε κλπ για να του κάνει μήνυση/αγωγή κλπ. Κι ας είναι από τους καλύτερους δικηγόρους της γενιάς του… Κι από τους καλύτερους διαιτητές φυσικά. Ακόμη κι αν του «έφυγαν» κάποιες φάσεις στο τρίτο ματς στο ΣΕΦ, λόγω ενδεχομένως της ζούγκλας που επικρατούσε. Γι’αυτό και προκαλεί εντύπωση η εμμονή του με τον Γιαννακόπουλο και το παιχνίδι με τις αγωγές που έχει στηθεί εσχάτως. Ή μάλλον προκαλούσε…. Όχι πια. Σε κάθε περίπτωση ο Τόμι αδικεί τον εαυτό του με όλη αυτή τη διαδικασία.
Το δυσάρεστο για τον Τάκη Μπαλτάκο και τους νέους φίλους του είναι ότι ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει όμως και τον νοικοκύρη (χάθηκε ο κόσμος να βγάλατε μια selfie βρε παιδιά…). Το ευχάριστο ότι ο Γιαννακόπουλος είναι μόλις 40 ετών οπότε έχουμε χρόνια μπροστά μας να… παίξουμε. Κι όπως φαίνεται έχει και τον τρόπο να βγάζει τους «βρικόλακες στο φως του ήλιου». Εκεί που καίγονται.
Η σημερινή αποκάλυψη για τον Μπαλτάκο δεν είναι η πρώτη και σίγουρα δεν θα είναι και η τελευταία… Βλέπεις όταν κάνεις σημαία στο βιβλίο σου (Τάκη, μεταξύ μας το «Ερμοκοπίδες» δεν διαβάζεται... Μάλλον δεν το έχεις με τον έρωτα) το «Μηδέν άγαν» και εσύ για να βλάψεις τον εχθρό σου μονίμως… υπερβάλλεις, όχι σε λάθη θα πέσεις αλλά στο γκρεμό. Εν προκειμένω στον Καιάδα… Καλή Κυριακή… Τι δεν είναι Κυριακή σήμερα; Είναι… Κάθε μέρα είναι Κυριακή! Υπομονή…
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.