Αν κωλώνεις, κώλωσε παραπέντε, όχι και πέντε!

Καταρχήν, όταν στη ζωή αποφασίζεις να κάνεις ένα βήμα πρέπει να είσαι έτοιμος και όχι να νομίζεις πως είσαι. Γιατί αν νομίζεις και δεν είσαι, τότε θα βγεις οφσάιντ είτε προς τη μία, είτε προς την άλλη πλευρά. Προσωπικά, θέλω να εκφράσω τίμια την άποψη μου πριν επεκταθώ στο θέμα του Βαγγέλη Μάντζαρη. Πριν τη σημερινή ημέρα ήθελα πάρα πολύ να έρθει στον Παναθηναϊκό ένα παιδί που ξεροστάλιαζε πιτσιρικάς στην κερκίδα αγαπώντας την ίδια ομάδα με μένα. Άρα, θα ήμουν ψεύτης αν έγραφα τώρα «καλώς δεν ήρθε».

Ακόμη και για το κομμάτι της υπεραξίας που του έδιναν οι «πράσινοι» για τρία χρόνια υπάρχει λογική, καθώς το βήμα από το ΣΕΦ στο ΟΑΚΑ και τούμπαλιν έχει έξτρα κόστος.  Ο Μάντζαρης δεν είναι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που έκανε διαδοχικά ραντεβού με τον αντίπαλο πριν καν ολοκληρωθούν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις. Η διαφορά στη δική του περίπτωση είναι πως κώλωσε στο και πέντε και όχι στο παραπέντε! Στο 99% των περιπτώσεων που ανοίγουν δίαυλο με τον αιώνιο αντίπαλο, οι παίκτες το πάνε μέχρι τέρμα και συνεχίζουν εκεί την καριέρα τους. Άρα, κανείς δεν μαθαίνει τι προηγήθηκε και κανείς δεν μπορεί να αποδείξει την προγενέστερη απιστία!

Δηλαδή, αν ο Παππάς ή ο Καλάθης τα έβρισκαν με τους ίδιους τους Αγγελόπουλους (έχοντας υπόψη τις πέντε συναντήσεις), μιλούσαν με τον Σφαιρόπουλο και στο τέλος της ημέρας έμεναν στον Παναθηναϊκό, τι θα περίμεναν; Ο Ολυμπιακός θα τους χειροκροτούσε και δεν θα τους έβγαζε πρόγραμμα; Εδώ οι «ερυθρόλευκοι» ψάχνουν ένα like για να σε πάνε στον εισαγγελέα, εκεί θα σταματούσαν;

Το θέμα του Παναθηναϊκού και του Δημήτρη Γιαννακόπουλου προφανώς και έχει ηθική παράμετρο. Ποια είναι αυτή; Πρώτον, στο παρελθόν δεν έχει διαρρεύσει κάτι. Άρα, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τώρα το «τριφύλλι». Δεύτερον, πρέπει να σκεφτούμε ποιος ξεκίνησε τη διαδικασία. Ο Παναθηναϊκός ή ο παίκτης; Γιατί αν ισχύει το δεύτερο μπείτε και στα …παπούτσια του Γιαννακόπουλου που έχει δεχθεί να κάτσει στο ίδιο τραπέζι όσες φορές του ζητήθηκε, έχει κάνει τα πάντα για να ικανοποιήσει τον αθλητή και στο τέλος μοιάζει να έχει φάει και «χυλόπιτα» χωρίς να έχει βγάλει κάτι ο ίδιος στη δημοσιότητα.

Τρίτον, όταν ο ίδιος ξεκαθαρίζει σε όλους τους συνεργάτες του πως δεν γίνεται να «κρεμαστεί» το παιδί και να μην τον πάρουμε, από τη στιγμή που φεύγει από τον Ολυμπιακό και σε κάθε άλλη περίπτωση θα αναγκαστεί να πάει στο εξωτερικό, καταλαβαίνετε και τη δική του προδοσία. Τέταρτον, όταν συνομιλείς με τον ίδιο τον προπονητή (Τσάβι) και λίγα λεπτά μετά δεν έχεις τα …κότσια να κάνεις αυτό που προετοιμάζεις ένα μήνα, τι να λέμε; Πέμπτον, ο Παναθηναϊκός δεν υπήρχε περίπτωση να «εκραγεί» αν χθες το βράδυ σήκωνε το τηλέφωνο του ο Μάντζαρης ή ο Τοπαλίδης και έλεγε: «Σας ευχαριστούμε πολύ, συγγνώμη για την ταλαιπωρία αλλά θα μείνουμε στον Ολυμπιακό». Και αν δεν το έκανε χθες το βράδυ, ας το έκανε πέντε λεπτά πριν μπει στην «Arcadia».

ΥΓ: Η διαφορά των δύο κόσμων είναι η εξής: αν ο Καλάθης ή ο Παππάς έκαναν ραντεβού με τους Αγγελόπουλους κατά τη διάρκεια των τελικών, δεν θα έβλεπαν το ΟΑΚΑ ούτε από φωτογραφία, καθώς ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν θα το αποδεχόταν ποτέ.
ΥΓ2: Ο Βαγγέλης θα είναι ένας ιδιαιτέρως καλοπληρωμένος παίκτης από εδώ και στο εξής αλλά ποτέ του δεν θα ζήσει αυτό που ονειρευόταν από μικρό παιδί. Όλα στη ζωή είναι μια απόφαση που θέλει θάρρος. Με τα …μισά πάντα θα είσαι …μισός.