Το… πικ-νικ του Ντομινίκ!
Για τους Παναθηναϊκούς αλλά και για τους μπασκετικούς η 11η Απριλίου του 1996 είναι η μέρα της αναγέννησης.
Είναι η μέρα που η κατάρα που κουβάλαγαν οι ελληνικές ομάδες από τον Άρη του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φιλίππου και των άλλων παιδιών, τον Ολυμπιακό του Ιωαννίδη, τον ΠΑΟΚ του Μπάνε και όποιον άλλο διεκδικούσε μέχρι τότε την κορυφή της Ευρώπης, έσπασε. Ήταν η βραδιά που ουσιαστικά ξεκίνησαν όλα… Για εκείνο το βράδυ στο Παλέ Ντε Μπερσί, το κόψιμο του Στόγιαν στον Μοντέρο, το γλίστρημα του Γιαννάκη, το χρονόμετρο που κόλλησε κλπ. έχουν γραφτεί εκατομμύρια λέξεις…
Βλέπεις, είναι και τα 21 χρόνια που έχουν περάσει... Παρότι, για κάποιους, όπως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος μοιάζει να είναι χθες… Λογικό. Άμα ζεις από τόσο κοντά το ξεκίνημα της μεγαλύτερης αθλητικής αυτοκρατορίας που έχει γνωρίσει αυτός ο τόπος, κάθε ανάμνηση παραμένει νωπή για αιώνες! Πόσο μάλλον δε όταν έχεις πάρει στις πλάτες σου, μια τόσο βαριά κληρονομιά. Τη βαρύτερη που μπορεί να πάρει άνθρωπος στον ελληνικό αθλητισμό…
Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Είναι το πώς αντιμετώπισε για μια ακόμη φορά ο Έλληνας φίλαθλος, μια επιτυχία που ξεπέρναγε τα σύνορα και πολύ περισσότερο μια μεταγραφή (από εκεί ξεκίνησε η αντίστροφή μέτρηση για την εκτόξευση) που είχε προκαλέσει όχι απλά αίσθηση αλλά πάταγο. Λίγους μήνες πριν το βράδυ της 11ης Απριλίου, ο Παύλος Γιαννακόπουλος, έφερε στην Ελλάδα τον Ντομινίκ Γουίλκινς. Τον σπουδαιότερο ΝΒΑερ που έχει περάσει τον Ατλαντικό στην Ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ! Κι όμως η βλακεία του Έλληνα, η τύφλωση του από τον οπαδισμό, η ηλιθιότητα εν γένει και η έμφυτη τάση του στον διχασμό, έκανε πολύ κόσμο αντί αν όχι να αποθεώσει τουλάχιστον να σεβαστεί τον Ντομινίκ, να τον… κράξει κιόλας!
Το σύνθημα «Ήρθες στην Ελλάδα για πικ-νικ, Ντομινίκ-Ντομινίκ» που φώναξαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού ήταν το… ηπιότερο κρούσμα βλακείας που παρατηρήθηκε τω καιρώ εκείνο... Το ότι 21 χρόνια μετά ο Έλληνας φίλαθλος εξακολουθεί να μην σέβεται τις αξίες και το κράξιμο έχει γίνει χυδαιότερο, αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα είχαμε πάντα κρίση. Αξιών. Όπως και ότι το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι ότι παράγει περισσότερους ηλιθίους από όσους μπορεί να καταναλώσει. Ου μην και να αντέξει…
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.