Απέναντι στον Σάρας και τα …boys του!

Αν κάποια ομάδα κέρδιζε «ασυλία – πρόκριση» με βάση τον βαθμό ανταγωνιστικότητας και υπέρβασης της στη φετινή Ευρωλίγκα τότε η Ζαλγκίρις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους θα είχε ήδη μια θέση στα πλέι οφ. Αν δείτε το ρόστερ της και το βάλετε δίπλα στις δέκα νίκες που έχει πετύχει θα καταλάβετε τι εννοούμε. Μια ομάδα λευκών που έχει ως πρώτο μέλημα το «εμείς» και όχι το «εγώ». Θα μπορούσε ο Σάρας να έχει πάρει μια …χώστρα από την Αμερική αλλά συνειδητά πήγε σε αυτό το μοντέλο πολεμιστών. Εξού και το «my boys» που χρησιμοποιεί όποτε αναφέρετε στους παίκτες του.

Η Ζαλγκίρις, λοιπόν, αποτελεί το επόμενο εμπόδιο για τον Τσάβι Πασκουάλ και τα παιδιά του και πριν πάμε στα δικά μας θα κλείσουμε την κουβέντα για τους Λιθουανούς με μια μικρή αλλά σημαντική παράμετρο. Όσο και αν την περασμένη εβδομάδα έχασαν την ευκαιρία να μπουν για τα καλά στο παιχνίδι της πρόκρισης (ηττήθηκαν από τη Φενέρ) άλλο τόσο κίνητρο έχουν. Καταρχήν, ο Σάρας δεν υπάρχει περίπτωση να μην εξαντλήσει κάθε πιθανότητα πρόκρισης και δεύτερον τόσο για τον ίδιο όσο και τη Ζαλγκίρις αυτά τα παιχνίδια με αντιπάλους όπως ο Παναθηναϊκός είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό ματς. Μέσα από αυτά προσπαθούν να κάνουν φασαρία σε όλη την Ευρώπη.

Όσο για τα δικά μας; Νίκη στο Κάουνας σημαίνει κάτι παραπάνω από μισή πρόκριση. Αυτό το διπλό μαζί με τον άσο επί της Αρμάνι σημαίνουν ψυχρά πρόκριση, ενώ ότι περισσότερο πάρεις από τους αγώνες με Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ εντός και Μπασκόνια, Μακάμπι εκτός τόσο καλύτερο πλασάρισμα θα έχεις.

Νίκη, λοιπόν, βγάζει πολύ μεγάλο βάρος από τις πλάτες των πράσινων και να τους δίνει τη δυνατότητα ν’ ανασάνουν πριν μπούμε στο τελευταίο πακέτο αγώνων. Η Ζαλγκίρις είναι μια ομάδα της λεπτομέρειας και του …ξύλου. Ειδικά μέσα στην έδρα της ταλαιπωρεί απίστευτα τον αντίπαλο με κινητήριους μοχλούς τους Βέστερμαν και Πάνκος, ενώ πέραν της παλιοσειράς (Γιανκούνας), πολλοί σημαντικοί στην εξέλιξη των αγώνων είναι ο Ουλανοβας και ο Μότουμ.

ΥΓ: Ο Γκιστ επέστρεψε και άντε κρατήστε τον έξω!
ΥΓ2: Δικο…maniac!