Περηφάνια, τιμή και γνώση!

Από το 1996 μέχρι και σήμερα δεν έχει περάσει ούτε μια χρονιά που το τμήμα μπάσκετ να μην έχει κατακτήσει έστω έναν τίτλο! Ένα ρεκόρ που κρατάει ως μονοπώλιο στην Ευρώπη και του έδωσε συνέχεια μέσω του Λευκού Πύργου. Από την άλλη στις μέρες του Δημήτρη Γιαννακόπουλου οι «πράσινοι» φαίνεται να έχουν κάνει …σύμβαση με την κούπα καθώς την παίρνουν πάντα στο σπίτι τους! Αγωνιστικά, έχοντας ζήσει όλα αυτά από το μισό μέτρο δεν ξέρω αν θα κάνουμε την ιδανική ανάλυση. Άνθρωποι είμαστε και εμείς! Προσωπικά, ο Τζέιμς Φελντέιν και ο Νικ Καλάθης εμφανίστηκαν ως εγγυητές του Κυπέλλου και ο Αντώνης Φώτσης ως ένα πραγματικό κλειδί. Είναι ξεκάθαρο πως το τρόπαιο ήρθε μέσω αμύνης και όσο και αν πάλεψαν οι γηπεδούχοι δεν κατάφεραν να βρουν το αντίδοτο. Αγωνιστικά ο Άρης το πάλεψε όσο μπορούσε. Το ματς το έχασε εκτός των τεσσάρων γραμμών. Εκεί έγινε γκέλα.

Κοιτάξτε τα πράγματα είναι τόσο απλά και δε χρειάζονται μεγάλες αναλύσεις. Οι Θεσσαλονικείς ήθελαν να γίνει ο τελικός στο «σπίτι» τους, οι «πράσινοι» προχώρησαν σε μια κίνηση που δύσκολα θα έκανε άλλη ομάδα και έτσι ο κύβος ερρίφθη για τη διεξαγωγή στο Αλεξάνδρειο ή Nick Galis Hall όπως μετονομάστηκε για τον μεγάλο Γκάλη. Το μεγάλο πρόβλημα, ωστόσο, ήταν πως οι «κιτρινόμαυροι» δεν κατάφεραν να διαχειριστούν σε συνδυασμό με τις Αρχές την κατάσταση και να εφαρμόσουν τα συμφωνηθέντα. Οι «νεκρές» ζώνες από την πλευρά των επισήμων πήγαν περίπατο και καταπατήθηκε απόλυτα όλο το πλάνο που είχε συμφωνηθεί στη σύσκεψη για τα μέτρα με τους φίλους του Άρη να είναι πολυπληθέστεροι από τον αριθμό που έπρεπε.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος από την πλευρά του ο οποίος προχώρησε σε αυτή την κίνηση καλής θέλησης βρέθηκε να μην έχει καν θέση στο γήπεδο (τουλάχιστον μια θέση που θα του παρείχε ασφάλεια). Ίσως τελικά όλα γίνονται προς γνώση και συμμόρφωση όλων των πλευρών που είδαν τα πλάνα να γίνονται …αεροπλάνα. Πάντως, η πιο σοφή απόφαση ήταν να κατέβει κανονικά η ομάδα καθώς σε αντίθεση περίπτωση υπήρχε κίνδυνος μεγαλύτερης έκρηξης. Κάτι που ζύγισαν σοβαρά οι «πράσινοι» και πάτησαν το παρκέ.
Τέλος πάντων, ας συνεχίσουμε αύριο την κουβέντα και να μη φαρμακωνόμαστε τέτοια ημέρα. Η ουσία είναι πως ακόμη μια χρυσή σελίδα μπήκε στο βιβλίο μας!

ΥΓ: Εκδρομή από τα παλιά στη Θεσσαλονίκη με τη κούπα να μοιάζει με μια μεγάλη επιβράβευση για τον κόσμο.

ΥΓ2: Όταν θεωρείς πως είσαι σίγουρος να προχωρήσεις σ’ ένα τέτοιο εγχείρημα πρέπει να είσαι ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΙΓΟΥΡΟΣ.

ΥΓ3: 21 με τη Μπάρτσα ο Τσάβι και το πρώτο με το «τριφύλλι» στο στήθος.

ΥΓ4: Η μυρωδιά από το χημικό τρυπάει τη μύτη, τα φώτα σβήνουν, τα μάτια τρέχουν και όμως είναι και πάλι ωραία!