Η αγωνία στα… κόκκινα

Αυτή η γαμημέ… επιτυχία από την αποτυχία απέχει, ένα δευτερόλεπτο, μία στιγμή. μία φάση και ένα διαολεμένο λεπτό που μπορεί να σου αλλάξει τα πάντα. Οι «πράσινοι» άγγιξαν τη νίκη στην Μαδρίτη, όπως στη Μόσχα, όπως στην Κωνσταντινούπολη (ανάλογη έκβαση και στη Μπάμπεργκ αλλά κέρδισαν). Ο Παναθηναϊκός είναι η μόνη ομάδα που δεν έχει χάσει ούτε ένα παιχνίδι καθαρά, αλλά ακόμη και οι ήττες του είναι στο τελευταίο σουτ. Θα μπορούσε να έχει το απόλυτο χωρίς καμία υπερβολή και έχοντας παίξει σε Μόσχα και Μαδρίτη. Με τα «αν» ωστόσο δεν γράφεται ποτέ ιστορία.

Από εκεί, λοιπόν, που όλα έμοιαζαν μαγικά στη Μαδρίτη, βλέποντας τον Γκιστ σωριασμένο στο παρκέ, άρχισαν να «μαυρίζουν». Από εκεί που ο Φελντέιν έδειχνε να θέλει να υπογράψει το τεράστιο διπλό, με δύο λάθη, στέρησε από τον εαυτό του και από την ομάδα μία πολύ μεγάλη βραδιά. Ήταν συγκλονιστικός σε μεγάλο κομμάτι του αγώνα, αλλά ήταν κι αυτός που ίσως έκρινε και το αποτέλεσμα. Λέμε ίσως, γιατί ο Γιούλ, έμοιαζε με έναν υπεράνθρωπο τύπο στα 40 λεπτά του αγώνα. Ο Ισπανός γκαρντ έχει οργιάσει πάνω στο παρκέ και υπήρχαν στιγμές που φαινόταν ότι δεν μπορεί να σταματήσει με τίποτα.

Οι «πράσινοι» κρατούσαν με νύχια και με δόντια κι έβγαζαν τέτοιο πείσμα και τέτοια θέληση για τη νίκη, προσπαθώντας να φέρουν ένα τεράστιο διπλό. Φαινόταν στα μάτια του Παππά που κυνήγαγε τον Κάρολ και τον κυνηγούσε ο Γιούλ κι εδώ πρέπει να τονίσουμε πως μέχρι να επιτρέψει ο Τζέιμς, ο Νίκος παίζει πολλές φορές κόντρα στον ρόλο που έχει συνηθίσει. Πλέον δεν υπάρχει ούτε δευτερόλεπτο διαθέσιμο για δεύτερες σκέψεις, όλοι περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει με τον Γκιστ και όλοι ξέρουν ότι την Παρασκευή το βράδυ θα μασήσουν σίδερα για να κερδίσουν τον Ολυμπιακό. Όσο κουρασμένοι κι αν είναι, όσο κι αν στοίχισε η νίκη, η ομάδα έχει τσαγανό και τρέλα για τη νίκη.

Υ.Γ: Το ξύλο που τρώει ο Μπουρούσης στη φετινή Ευρωλίγκα μέσα στη ρακέτα αγγίζει τα όρια του σκανδάλου σε κάποια ματς.