Ομαδάρα με Λούκας, Μακ και Μπερμπάτοφ

Πολύς λόγος γίνεται αυτόν τον καιρό για το πρόβλημα στο σκοράρισμα και την έλλειψη προσωπικότητας στην επίθεση του ΠΑΟΚ. Για μένα όλα όσα βλέπω απο την ομάδα θετικά και αρνητικά ήταν αναμενόμενα. Η εικόνα που είχα απο το καλοκαίρι και σας την μετέφερα δεν άλλαξε σε τίποτα. Τα έγραψα πριν και όχι κατόπιν εορτής για το τι παίκτες έλειπαν ώστε να γίνει ο Δικέφαλος όχι μόνο διεκδικητής του τίτλου αλλά φαβορί. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ ξανά με όλα αυτά, αφού πλέον δεν ωφελεί σε τίποτα. Ειδικά τώρα ενόψει σημαντικών αγώνων που μπορούν να κρίνουν πολλά για την επιτυχία ή όχι της φετινής χρονιάς, το βασικό θέμα είναι άλλο.Η επόμενη μέρα είναι το σημαντικό. Διότι αυτή την ομάδα έχει ο ΠΑΟΚ με αυτή θα πορευτεί και δεν αλλάζει. Το ερώτημα είναι πως θα αντιδράσει ο Δικέφαλος από εδώ και πέρα.

Πως δηλαδή ο ΠΑΟΚ θα καταφέρει να δεχτεί την αξία της ομάδας που έχει; Πως ο ΠΑΟΚ θα καταφέρει να μην διαλύσει ότι καλό υπάρχει; Πως θα... αντέξει να μην κάψει και άλλα αξιόλογα πρόσωπα, προπονητές, διοικούντες, παίκτες, όταν η μπάλα δεν θα μπαίνει μέσα; Ρωτάω, δεν έχω απάντηση.

Όλες οι ομάδες περνούν τις καλές και τις άσχημες περιόδους τους. Μπορεί ο Δικέφαλος στις άσχημες στιγμές να μην χάνει τα... αυγά και τα πασχάλια με αποτέλεσμα κάθε καλοκαίρι να ξεκινάει απο το μηδέν; Τον Σεπτέμβριο ναι είναι πρωταθλητής και τον χειμώνα η χειρότερη ομάδα του κόσμου; Έχει καταφέρει ο ΠΑΟΚ να διαπιστώσει τι και ποιος φταίει για τα άσχημα και ποιος για τα καλά; Έχει εμπιστοσύνη στους ανθρώπους του, έτσι ώστε να στηριχθούν στα δύσκολα αλλά και να μην υπερτιμηθούν οι δυνάμεις τους στην πρώτη επιτυχία;

Στέφενς, Άρνεσεν, Λούκας,Στοχ, Νομπόα, Μακ, Μπερμπάτοφ... Αυτά είναι για παράδειγμα μερικά από τα ονόματα που εδώ και καιρό τριγυρνούν στο μυαλό μου και μου φέρνουν απίστευτο πονοκέφαλο. Αναρωτιέμαι μήπως ήταν αλλιώς τα πράγματα αν ο ΠΑΟΚ είχε γνώση του εαυτού του. Σκέφτομαι πως ίσως τώρα θα ήταν ένας άλλος ΠΑΟΚ. Μια παντοδύναμη ομαδάρα ενός ανώτερου επιπέδου. Στο μυαλό μου... κυκλοφορούν και άλλα πρόσωπα και άλλοι άνθρωποι που "κάηκαν" επειδή απλά η μπάλα δεν έμπαινε μέσα. Το βασικό θέμα λοιπόν, δεν θεωρώ πως είναι αν ο Μπίσεσβαρ πρέπει ή όχι να παίζει βασικός ή αν χρειάζεται ο Δικέφαλος έναν... Λούκας ή έναν Βιεϊρίνια. Μπορεί να τους φέρει και πάλι να μην σκοράρει η ομάδα. Ή να μην τους φέρει και να δώσει τις λύσεις ένας απο αυτούς που ήδη υπάρχουν στο ρόστερ. Να γίνει ο σκόρερ και ο ηγέτης του συνόλου του Βλάνταν Ίβιτς όπως έκανε πέρσι απο το... πουθενά ο Ρόμπερτ Μακ.

Αυτό που πρέπει να βάλει προτεραιότητα η ΠΑΕ είναι άλλο. Είναι να δώσει απάντηση για τον ίδιο τον εαυτό της. Για τους ανθρώπους που παίρνουν αποφάσεις. Για τους ανθρώπους μέσα έξω και γύρω από την ομάδα. Και αν δουλεύουν με ένα σκοπό, όλοι μαζί. Διότι μόνο έτσι δεν θα υπάρχουν αναταράξεις υπερβολικές όταν η μπάλα δεν μπαίνει μέσα.

Η εποχή Ζαγοράκη-Βρύζα-Σάντος για αυτό ήταν πετυχημένη γιατί ο ένας ήταν σίγουρος για τον άλλον και όλοι στην ομάδα δούλευαν σαν ένα πρόσωπο. Ο ΠΑΟΚ άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα όταν άλλαξε αυτό. Όταν σταμάτησε ο ένας να βάζει το χέρι του στην φωτιά για τον άλλον. Όταν σταμάτησαν ο ένας να στηρίζει τον άλλον ακόμα και στα λάθη. Πριν έρθει ο Ιβάν Σαββίδης είχε συμβεί αυτό. Όταν ήρθε, αυτή η κατάσταση ήταν πλέον παρελθόν και οι στάχτες από τον... πόλεμο ακόμα γέμιζαν μαυρίλα στα σωθικά του ΠΑΟΚ. Δεν βρήκε τίποτα.

Όλες οι μεγάλες ομάδες του εξωτερικού όποιος και αν είναι στην κεφαλή, έχουν μία βάση, που δεν αλλάζει και προέρχεται από την οικογένεια της ομάδας. Αυτό δεν υπήρχε πλέον στον ΠΑΟΚ και δυστυχώς αυτό δεν αγοράζεται με χρήμα. Αν αγοραζόταν θα το είχε διορθώσει ο Σαββίδης και η ομάδα θα είχε μαζέψει ήδη τους πρώτους τίτλους υπό την ηγεσία του. Ίσως αυτό να είναι απάντηση σε όλα τα ερωτήματα και ίσως για αυτό ο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη να δυσκολεύεται τόσο πολύ να φέρει επιτυχίες παρά τα πολλά εκατομμύρια ευρώ που διαθέτει.