Και τώρα …κλαίμε!
Ο Δημήτρης Κοντός γράφει για το πρόγευμα στο ΟΑΚΑ που είχε νίκη, ελατήρια, δάκρυα, υποδοχές και …μεταγραφές
Από που ν’ αρχίσεις και που να τελειώσεις. Τι κουβάρι να ξετυλίξεις όταν όλα περιστρέφονται γύρω από έναν άνθρωπο ή μάλλον ένα διαμάντι αν προτιμάτε. Το δικό μας διαμάντι. Ο Μήτσος σήμερα ανεβαίνει στην κορυφή του ΟΑΚΑ και θα μείνει για πάντα εκεί. Δεν πρόκειται να το κουνήσει ποτέ. Εκεί δίπλα στον Φράγκι θα περιμένουν καρτερικά να δουν αν θα καταφέρει ο σύλλογος να βρει ξανά αθλητή που θα δεσμεύσει μια για πάντα έναν αριθμό και θ’ αναγκάσει τον παναθηναϊκό οργανισμό να τον οδηγήσει στα βάθη της ψυχής του. Το «4» μας τελείωσε (μόνο σε ίδιο επίθετο θα πήγαινε), το «13 επίσης (μόνο σε ίδιο επίθετο θα πήγαινε).
Από το βράδυ της Παρασκευής ο Μήτσος …έπαιξε και σε ακόμη μια ομάδα. Η Μακάμπι Τελ Αβίβ έφτιαξε την ιστορική φανέλα της με τον αριθμό «13» και τ΄ όνομα του Δημήτρη Διαμαντίδη. Δείγμα απόλυτης ανωτερότητας και σεβασμού από ένα τεράστιο κλαμπ το οποίο ο Μήτσος έχει πικράνει ουκ ολίγες φορές. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας ήρθε με τον Δημήτρη Ιτούδη να ζητάει ένα ιστορικό αυτόγραφο από τον Μήτσο μας και τη Μπαρτσελόνα να υποκλίνεται στο μεγαλείο του.
Από την πλευρά του, ο σύλλογος αποφάσισε να αποχαιρετήσει το διαμάντι του με τιμές …αρχηγού κράτους. Ειλικρινά, αν μπορούσε να φέρει και το φεγγάρι κάτω θα το έκανε για να τιμήσει την αξία, το ήθος και την προσφορά του Δημήτρη Διαμαντίδη. Παράλληλα, η φιλοξενία στα τρία τεράστια κλαμπ είναι παράδειγμα για κάθε οικοδεσπότη. Από την εγκάρδια συνομιλία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου με τον Δημήτρη Ιτούδη μέχρι την υπόκλιση στον μεγάλο Μιζράχι και την υποδοχή στον Βατούτιν. Όπως δηλαδή αρμόζει στον μεγαλύτερο σύλλογο της Ευρώπης.
Και πόσα ακόμη έγιναν και πόσα θα γίνουν το βράδυ του Σαββάτου. Από την αποθεωτική είσοδο του Μπουρούση στο ΟΑΚΑ μέχρι τ’ άρρωστα καρφώματα του Μάικ Τζέιμς. Από τις διαβολεμένες ταχύτητες που αναπτύσσει η ομάδα μέχρι τις στιγμές που κολλούσε δικαιολογημένα στο σετ παιχνίδι (βρισκόμαστε ακόμη στα μέσα του Σεπτέμβρη) και την άμυνα.
Είναι τόσα πολλά αυτά που βιώνουμε αυτές τις μέρες που τα λόγια μοιάζουν φτωχά. Τώρα απλά …κλαίμε.
ΥΓ: Ας μην μείνουμε στην άνετη νίκη επί της Μακάμπι αλλά στις δυνατότητες που δείχνει να έχει και το ταβάνι που μοιάζει να μην έχει.
ΥΓ2: Ο κόσμος που ήρθε ήταν εκπληκτικός (περίπου 10-11.000), αλλά ας ελπίσουμε το βράδυ του Σαββάτου να γεμίσουν οι εξέδρες. Είναι αδύνατο κάτι άλλο.
ΥΓ3: Ο Μάικ Τζέιμς δεν έχει κανονικά πόδια, δεν μπορεί, έχει κρυμμένα ελατήρια…
ΥΓ 4: Τον άτιμο τον Κλαβέρ ξεπέρασε τον Τεόντοσιτς σε …δημοτικότητα.
ΥΓ 5: Αυτό που θα γίνει στο ΟΑΚΑ το Σάββατο το βράδυ, δεν έχει ξαναγίνει σε κανένα γήπεδο του κόσμου...
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.