Καμία σχέση με το ’12
Ο Δημήτρης Κοντός γράφει το νέο βιβλίο του Παναθηναϊκού που ανοίγεται με την παραμονή του Αργύρη Πεδουλάκη
Ο Παναθηναϊκός θ’ ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του με τον Αργύρη Πεδουλάκη στο τιμόνι. Ο Άρτζι κλήθηκε να οδηγήσει την ομάδα στους τελικούς και κατάφερε να της αλλάξει άρδην την εικόνα. Μπορεί ο τίτλος να μην ήρθε για παραπάνω από έναν λόγους αλλά μετά τη συνάντηση της Τετάρτης βγήκε λευκός καπνός. Στα μάτια πολλών φίλων της ομάδας ο Πεδουλάκης άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία, στα δικά μας μόνο που κατάφερε ν’ αλλάξει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα την εικόνα του Παναθηναϊκού έπρεπε να συνεχίσει στο τιμόνι του.
Αν τα κάνουμε πενηνταράκια μπορεί να βρούμε κομμάτια που σηκώνουν συζήτηση για τα ματς που χάθηκαν, ωστόσο, δεν υπάρχει προπονητής που να μην καλείται μετά από ήττα να «απολογηθεί». Από την άλλη, είχαμε να κάνουμε με μια σειρά που μπορεί να συμβεί κάθε 50 χρόνια (από buzzer σε buzzer), μια γκρίζα πριονοκορδέλα κατά του Παναθηναϊκού και ένα σύνολο που παραπατούσε χωρίς διακριτούς ρόλους και δυστυχώς χωρίς διάθεση από κάποιους παίκτες να βοηθήσουν. Από αυτήν την ομάδα ο Άρτζι προσπάθησε να πάρει το μέγιστο.
Σε αυτούς τώρα που εκφέρουν αντίλογο θα πρέπει να πούμε πως το 2012 με το 2016 δεν έχει καμία σχέση. Τι θέλουμε να πούμε; Αρχικά, υπάρχει ένας κορμός ομάδας τουλάχιστον οκτώ παικτών, τότε υπήρχαν μόλις δύο (Μήτσος, Τσάρι). Έπειτα, υπάρχει ο Καλάθης. Η παρουσία του Νικ επιτάσσει πιο γρήγορο τέμπο και σε καμία περίπτωση αργό μπάσκετ. Τρίτον, στους τελικούς δεν έδειξε καμία διάθεση ο Άρτζι να κρατήσει το ματς στους 50 πόντους, όπως πολλοί τον κατηγορούσαν. Τέταρτον, στην πρώτη του θητεία κατέκτησε το νταμπλ και έφτασε μια ανάσα από το Final 4. Η δεύτερη δεν εξελίχθηκε ανάλογα, ωστόσο, δεν πρέπει να λησμονούμε κάποιους παράγοντες. Έναν Ούκιτς για παράδειγμα που τον περίμενε στον μήνα έτοιμο και έτσι δεν αντικαταστάθηκε, αλλά ο Κροάτης έμεινε ουσιαστικά ένα εξάμηνο off και δεν επανήλθε ποτέ.
Παράλληλα, πρέπει να συνυπολογίσουμε πως ο Αργύρης Πεδουλάκης ανέλαβε τον Παναθηναϊκό μετά τον Ζοτς και ίσως αδικήθηκε απ΄ όλους. Μετά από τον Ιβάνοβιτς και τον Τζόρτζεβιτς, όμως, όλοι καταλαβαίνουν πως βιάστηκαν να τον κρίνουν τόσο αυστηρά.
Ο Παναθηναϊκός πρέπει να γίνει ξανά ΟΜΑΔΑ. Ειδικά, χωρίς τον Μήτσο. Δεν μπορείς μετά το τέλος του Διαμαντίδη να πας σε άλλο μοτίβο, πλην της απόλυτης ΟΜΑΔΑΣ. Είναι μονόδρομος και ο Αργύρης είναι ο πιο ικανός άνθρωπος (από τους διαθέσιμους) στην αγορά που μπορεί να φτιάξει ΟΜΑΔΑ.
ΥΓ: Ο Παπαγιάννης θα πρέπει να μείνει, το ταξίδι στις ΗΠΑ μπορεί να περιμένει. Δεν υπάρχει περίπτωση ο μικρός να μην παίξει ΝΒΑ αλλά για την ώρα είναι καλύτερα να εκτοξευτεί στην Ευρώπη και με τον Αργύρη θα κάνει μεγάλο «μπαμ».
ΥΓ2: Πραγματικές ειδήσεις θα βγουν τα επόμενα 24ωρα.
ΥΓ3: Όποιος νύχτα περπατεί λάσπες και σκα… πατεί. Γι’ αυτό γυάλισε ο πάγκος.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.