Ο Μήτσος πήγε το μπάσκετ ένα βήμα μπροστά και στο φευγιό του...
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για την πυρηνική βόμβα ΣΕΒΑΣΜΟΥ που εξερράγη στο ΟΑΚΑ και ελπίζει αυτό που έγινε το βράδυ της Δευτέρας να γίνει στο μέλλον και στο ΣΕΦ, σε αντίστοιχες συνθήκες.
Το πόσο μεγάλος παίκτης και άνθρωπος είναι ο Δημήτρης Διαμαντίδης φάνηκε από την επιρροή που είχε στο μπάσκετ ακόμη και μετά τη λήξη του τελευταίου αγώνα της καριέρας του. Αυτός ο ευλογημένος τύπος κατόρθωσε να… σκεπάσει τα πάντα φεύγοντας. Ακόμη και τα πιο έντονα συναισθήματα. Από την μία πλευρά τη χαρά της νίκης και από την άλλη τη στεναχώρια της ήττας και τηn αγανάκτηση από την αδικία.
Είναι τέτοιο το μέγεθος και ο χαρακτήρας του Μήτσου- του κορυφαίου Έλληνα αθλητή όλων των εποχών, σε όλα τα αθλήματα- που το αντίο του στα παρκέ και τα συναισθήματα που προκαλεί στο μπασκετικό στερέωμα κι όχι μόνο, επισκίασαν σε μεγάλο βαθμό ακόμη και τον άνθρωπο που υπέγραψε με τα δύο νικηφόρα τρίποντα του, τη σειρά των τελικών: Τον σπουδαίο παίκτη Βασίλη Σπανούλη.
Στο ΟΑΚΑ το βράδυ της Δευτέρας, ήταν σαν να εξερράγη μια πυρηνική βόμβα σεβασμού που ισοπέδωσε τα πάντα. Και το κουμπί για την έκρηξη το πάτησε- έστω και χωρίς να κάνει το παραμικρό- ο Διαμαντίδης. Απλά γιατί είναι αυτός που είναι. Ακόμη και στο φευγιό του, ο Μήτσος πήγε το μπάσκετ ένα βήμα μπροστά...
Μακάρι το επόμενο βήμα σε αυτό το δρόμο, να γίνει στο Φάληρο, σε μια αντίστοιχη περίπτωση. Μακάρι δηλαδή έπειτα από ένα ματς που οι "ερυθρόλευκοι" θα χάσουν ένα πρωτάθλημα μέσα στο γήπεδο τους ο κόσμος να μην γκρεμίσει το ΣΕΦ αλλά να χειροκροτήσει τον αντίπαλο, ο πρόεδρος να πάει στα αποδυτήρια των νικητών και να συγχαρεί τους πρωταθλητές και αν μη τι άλλο τα παιχνίδια να τελειώσουν.
Το δύσκολο είναι να μείνεις ψύχραιμος και να αντιδράς πολιτισμένα όταν έχεις χάσει και μάλιστα άδικα, τα δύο από τα τέσσερα παιχνίδια της σειράς, τουλάχιστον. Πόσο μάλλον να έχεις χάσει δύο ματς και εν τέλει το πρωτάθλημα στο τελευταίο σουτ... Κι αυτό το δύσκολο, το έκανε το βράδυ της Δευτέρας παρά την πικρία και την αγανάκτηση του όλος ο Παναθηναϊκός! Από τον πρόεδρο του μέχρι τον τελευταίο οπαδό του…
Ας ελπίσουμε στο μέλλον να το κάνει και όλος ο Ολυμπιακός… Από τους προέδρους του μέχρι τον τελευταίο οπαδό του…
Υγ. Παλιότερα είχα γράψει ότι ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι ο γιος που θα ήθελε να έχει κάθε πατέρας. Με τον τρόπο που μιλάει για τα παιδιά του φαίνεται πως είναι και ο πατέρας που θα ήθελε κάθε παιδί… Παλίκαρε, σε ευχαριστούμε για αυτό που είσαι… Να σε έχει ο Θεός καλά…
Υγ2. Το τσουνάμι πολιτισμού μετά το τέλος του ματς δεν «ξεπλένει» τα όσα έγιναν στη σειρά… Δυστυχώς ή ευτυχώς.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.