Α, ρε χρόνε αλήτη
Ο Δημήτρης Κοντός γράφει για την ΗΜΕΡΑ του Διαμαντίδη και το φόντο του 1999 που απλώνεται στον ουρανό
Το αντίο, τους αποχαιρετισμούς και τα πράγματα που περνούν από το χέρι μας τα ορίζουμε εν πολλοίς εμείς οι ίδιοι. Η 30η Μαΐου κατά την ταπεινή μου άποψη είναι η πιο ιδιαίτερη μέρα στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου του Παναθηναϊκού. Πολλά έχουν προηγηθεί, ωστόσο, αυτός ο αποχαιρετισμός είναι ο πιο σκληρός από τους προηγούμενους. Ξέρετε γιατί; Όταν ο Μήτσος είπε πως «σταματάω» πιστεύαμε πως θα συμβεί με τον ίδιο να είναι ο καλύτερος παίκτης πάνω στο παρκέ. Ε, οι μέρες περνούσαν, οι μήνες έφευγαν από το ημερολόγιο και αυτός ο «άτιμος» μας δικαίωνε με τον πιο σκληρό τρόπο. Μα, αφού μπορείς γιατί φεύγεις; Διερωτόμαστε όλοι. «Γιατί όλα τα ωραία τελειώνουν και εγώ θέλω να φύγω με ψηλά το κεφάλι», θα μπορούσε ν’ απαντήσει, αν δεν μας απαντά «άηχα» αυτό.
Μακάρι να μπει αύριο μετά το ματς ένα ΟΑΚΑ στ’ αποδυτήρια και να μην του επιτρέψει να το κουνήσει ρούπι αν δεν …ομολογήσει πως μένει, αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα των παραμυθιών με ιδανικό τέλος. Όσο και αν μέσα μας όλοι, μα όλοι, κάνουμε αυτή τη σκέψη.
Από συναίσθημα, λοιπόν, ξεχειλίζουν αυτές τις ώρες όλα τα σπίτια που κρύβουν μέσα τους έναν ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ή έναν πραγματικό φίλαθλο. Ίσως δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε αυτή την κουβέντα τούτες τις στιγμές.
Στην τελική υπάρχει μια δουλειά που έχει μείνει στη μέση. Σε μια σειρά που ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να έχει …σκουπίσει ή έστω να ήταν εκείνος στη θέση του οδηγού, επί της ουσίας βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Στ΄ αποδυτήρια γνωρίζουν πως μπορούν να κάνουν την ανατροπή και να διεκδικήσουν στιγμές ’99, ενώ ο κόσμος δεν χωρά στο κλειστό ούτε κατά διάνοια.
Ο Αργύρης Πεδουλάκης από τη μεριά του προσπαθεί να βρει τρόπους να οδηγήσει την ομάδα του στη νίκη και να αποφορτίσει τους παίκτες του από τη δεδομένη πίεση που θα έχουν. Μεγαλύτερος σύμμαχος των «πράσινων» είναι το γεγονός πως ξέρουν καλύτερα από τον καθένα πως μπορούν. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος φόβος για τον αντίπαλο όταν βλέπει πως αυτός που έχει απέναντι του έχει πίστη πως θα τον κερδίσει. Για να δούμε, λοιπόν, εάν οι «πράσινοι» θα καταφέρουν να μετουσιώσουν σε πράξη (νίκη) αυτά που πηγάζουν από τα ενδότερα των αποδυτηρίων τους. Από την πλευρά του, ο Ολυμπιακός γνωρίζει πως ψάχνει μία νίκη σε δύο παιχνίδια, κάτι που στο ΟΑΚΑ δεν του βάζει μεγάλη πίεση, αλλά στην περίπτωση πέμπτου αγώνα όλα θα είναι διαφορετικά.
Το πως θα κινηθούν οι δύο προπονητές είναι λίγο – πολύ γνωστό. Από τον τρόπο της αντιμετώπισης του πικ εν ρολ με αλλαγές, μέχρι τις βοήθειες ή μη που θα δώσουν. Σε αυτό το ματς ίσως και το τεχνικό κομμάτι να περάσει σε δεύτερη μοίρα. Θέλει «καρύδια» για να γυρίσει αυτή η σειρά.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.