Σοκαριστικός …αποχαιρετισμός

Δεν υπήρχε χειρότερο σενάριο για τον Παναθηναϊκό. Δεν υπήρχε πιο σοκαριστικός αποχαιρετισμός για τον Δημήτρη Διαμαντίδη από την Ευρωλίγκα. Δεν του άξιζε να φύγει έτσι, αλλά για να είμαστε απόλυτα δίκαια δεν άξιζε στον Παναθηναϊκό να περάσει στο final 4. Οι «πράσινοι» ηττήθηκαν κατά κράτος από τη Λαμποράλ και οδηγήθηκαν στο οδυνηρό 3-0. Λάθη; Χιλιάδες! Είπαμε στο τελευταίο μας συναπάντημα πως μπορεί αρκεί να κάνει κάποια πράγματα. Προπονητές δεν είμαστε αλλά δεν νομίζουμε πως έκανε πολλά διαφορετικά σε σχέση με τα δύο προηγούμενα παιχνίδια. Δεν …χτύπησε στη λεπτομέρεια και επέτρεψε στη Λαμποράλ να κάνει αυτά που θέλει και ξέρει πολύ καλά.

Η αλήθεια είναι πως στο τέλος του αγώνα Άνταμς (κατά κύριο λόγο) και Τζέιμς τα έβαλαν όλα. Δεν είναι θέμα προπονητάρας όταν σκοράρουν έξω από κάθε λογική. Απλώς, ήταν εμφανές σε πολλές φάσεις πως είναι μια πολύ πιο καλοδουλεμένη μηχανή από αυτή του Παναθηναϊκού. Λογικό θα πει κάποιος όταν παίζει με 7-8 παίκτες από την αρχή, ενώ οι «πράσινοι» έχουν τρεις νέες προσθήκες. Αυτό που δεν είναι καθόλου λογικό όμως κατά την ταπεινή μας άποψη είναι να χρησιμοποιεί ο Σάλε δώδεκα παίκτες σε 11 λεπτά. Πως θα βρει ρυθμό μια ομάδα χωρίς αυτοματισμούς με τόσο ανακάτεμα;

Ο Σάλε δεν είχε σε καμία περίπτωση κακή πρόθεση και είχε την προσωπικότητα για να περάσει το κατώφλι του συλλόγου. Παρόλα αυτά, η αγωνιστική εικόνα στα κρισιμότερα παιχνίδια της χρονιάς ήταν απογοητευτική και απέτυχε παταγωδώς. Το πρόβλημα ήταν πως εδώ και καιρό η ομάδα δεν πατούσε καλά. Ούτε στη Νταρουσάφακα, ούτε στην Εφές, ούτε με τη Τσεντεβίτα και την Κουμπάν. Κάτι δεν πήγαινε καλά και κάτι δεν άλλαζε.

Το να κάνεις ο σύλλογος κάθε χρόνο επανεκκίνηση είναι πολύ δύσκολο, αλλά στην προκειμένη περίπτωση αναπόφευκτο (δεν μπορείς να χάνεις με 3-0 από τη Λαμποράλ με αυτόν τον τρόπο). Μοιάζει μ’ ένα νέο βουνό που έχει να διανύσει για να βγει στην κορυφή. Θα πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε πως δεν μπορεί να μιλάμε συνέχεια με γνώμονα τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Μας κάνει κακό.

Πλέον, υπάρχει μπροστά το Πρωτάθλημα αλλά εμείς δεν θα προσπαθήσουμε να χρυσώσουμε το χάπι. Σαφώς και θα είναι μεγάλη επιτυχία να κατακτηθεί με μειονέκτημα έδρας, ωστόσο, αυτός ο αποκλεισμός είναι πάρα πολύ βαρύς για να σβήσει έτσι απλά. Είναι βαρύς για τον κόσμο, τους παίκτες, τους φυσιοθεραπευτές, τους γιατρούς, τους φροντιστές, τη διοίκηση. Τα δάκρυα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στ’ αποδυτήρια μπορεί να σημαίνουν πολλά για το μέλλον αλλά δείχνουν και τη γροθιά στο στομάχι. Πολύ δυνατό χτύπημα για όλους που σκέφτονται πως ο Μήτσος έπρεπε να αποχαιρετίσει στο Βερολίνο.

ΥΓ: Μήτσο μείνε κοντά στην ομάδα είσαι κάτι παραπάνω από ένας ηγέτης και ένας τεράστιος παίκτης. Είσαι το σημείο αναφοράς του συλλόγου μας και όσων πρεσβεύει.

ΥΓ2: Η συμπεριφορά του Μπουρούση, η αγκαλιά και τα όσα είπε ο ίδιος αλλάζουν την αφετηρία της κουβέντας. Τίποτε παραπάνω για την ώρα.

ΥΓ3: Ο Γιάνκοβιτς ζήτησε αλλαγή αλλά η αντίδραση του κόσμου εκείνη τη στιγμή ήταν σοκαριστική γιατί έμοιαζε πως δεν αποδέχεται την εμμονή.

ΥΓ4: Από αυτές τις νύχτες χτίζονται προσωπικότητες και ομάδες. Θέλει δύναμη ψυχής για να σηκωθείς ξανά αλλά όταν το κάνεις είσαι 100 φορές πιο δυνατός και ανθεκτικός.