Το βράδυ της 11ης Απριλίου του 1996 ήταν πολύ-πολύ μεγάλο…
Ο Νίκος Συρίγος θυμάται τη βραδιά που ο Παναθηναϊκός πήρε το πρώτο ευρωπαϊκό κι αυτός με κάποιους άλλους έγραφε με... χέρια-πόδια!
Το καλοκαίρι του 1995 έγιναν δύο κοσμοϊστορικά γεγονότα. Για τον δικό μου κόσμο. Με χώρισε-ως έφηβο- η νυν γυναίκα μου, η Ειρήνη και πήγα από το «Sportime» στην «Αθλητική Ηχώ».
Λίγους μήνες αργότερα για την ακρίβεια, σαν σήμερα πριν από 20 ακριβώς χρόνια, ο Παναθηναϊκός σήκωνε στο Παρίσι το πρώτο του ευρωπαϊκό. Έραβε το πρώτο αστέρι πάνω από το τριφύλλι. Και οι πανηγυρισμοί, όσο προλαβαίνεις να πανηγυρίσεις στη δουλειά, με βρήκαν στην Κωνσταντινουπόλεως 166. Πλάι στις γραμμές του τρένου. Δυο βήματα από την Ομόνοια που καιγόταν. Κι ας ήταν Μεγάλη Πέμπτη… Κι ας ξημέρωνε Μεγάλη Παρασκευή. Η Ανάσταση του Παναθηναϊκού τα επισκίαζε όλα…
Την ώρα που ο κόσμος του Παναθηναϊκού έβγαινε στους δρόμους, εμείς στην εφημερίδα παλεύαμε με το χρόνο ώστε να κάνουμε πράξη την επιθυμία του μακαρίτη, εκδότη της «Α.Η», Κλεομένη Γεωργαλά, να πάμε στην Ομόνοια πριν τους… Παναθηναϊκούς. Το πρώτο «Κλείστε!» ακούστηκε πέντε λεπτά μετά την κόρνα της λήξης! Και δεν φάνηκε να ήταν προειδοποιητική βολή… Η Σοφιά Γιαλλελή, υπεύθυνη τότε του τμήματος μπάσκετ της «Α.Η» ήταν στο Παρίσι μαζί με τον Ιάκωβο Φιλιππούση που είχε την ευθύνη του πράσινου ρεπορτάζ. Κινητά δεν υπήρχαν. Ούτε laptop. Άρα γράφαμε εμείς ότι μας έλεγε από το τηλέφωνο η Σοφία και ο Ιάκωβος. Όπου εμείς βάλτε εκτός από τον υπογράφων, τον Πανορμίτη Κωνσταντινίδη (νυν Διευθυντής Σύνταξης της «ΠΡΑΣΙΝΗΣ»), τον Γιώργο Δουνάκη (νυν ιδιοκτήτη καταστημάτων κινητής τηλεφωνίας στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης), τον Κώστα Λημναίο (φίλο και συνάδελφο) και φυσικά τον πατριώτη εκ Σύρου και επί σειρά ετών μπασκετικό, Σταμάτη Καλυμιώτη, που επέστρεψε κι αυτός στα πάτρια εδάφη… Λεπτομέρεια: Την Μ. Παρασκευή το πρωί στις 8 ο Σταμάτης μόνος του κι εγώ με τον κυρ-Σπύρο, την κυρά-Ρένα, τον Κυριάκο (bro) και την κυρά-Λένη (γιαγιά) είχαμε βγάλει εισιτήρια για Σύρα…
Πριν σκάσει το πρώτο τηλέφωνο από το Παρίσι, ο Κλεομένης έχει ανέβει με ακόμη πιο άγριες διαθέσεις «Παιδί μου Πανορμίτη, γιατί δεν έχουμε κλείσει;»... Πανορμίτης: «Περιμένουμε το στατιστικό και τις δηλώσεις κ. Κλεομένη!» - Ποιες δηλώσεις αγόρι μου; Βάλτε ότι έχετε και ΚΛΕΙΣΤΕ!
«Γάτος» ο Κλεομένης, ήξερε πως μια τέτοια μέρα ακόμη κι αν έβγαινες μόνο με το πρωτοσέλιδο θα πούλαγες όσα τύπωνες… Βλέπετε τότε δεν υπήρχε Ίντερνετ… Δεν υπήρχε τίποτα. Μόνο εφημερίδες! Πόσο μάλλον δε μια εφημερίδα που απευθυνόταν σε Παναθηναϊκούς… Ζεστό ψωμί!
Ο αρχισυντάκτης τότε της εφημερίδας, Στέλιος Σοφιανός, έχει πάρει τη… μπάλα μαζί με τον «ψηλό» (Πανορμίτης) στο κόρνερ για να κάνει χασομέρια και να μην κάνουμε… δηλώσεις εμείς αντί του Αλβέρτη, του Στόικο και του Ντομινίκ!
Και ευτυχώς ο τηλεφωνητής της «Α.Η» και τεράστια μορφή της νύχτας, Θανάσης Χρήστου, όχι μόνο στέλνει το πρώτο τηλέφωνο από το Παρίσι μέσα αλλά το συνοδεύει με την χαρακτηριστική ατάκα: «Έλα… το ψωμάκι μας έφτασε!». Είναι η Σοφία μαζί με τον Ιάκωβο κι έχουν δηλώσεις από ΟΛΟΥΣ! Γράφουμε με χέρια-πόδια… Και η εφημερίδα κλείνει σε χρόνο dt. Και πάει Ομόνοια πρώτη. Και ξεπουλάει!
Κάπου γύρω στη μία, ο Θανάσης την κάνει… Μένουμε πίσω οι μπασκετικοί. Αποφασίζουμε ότι στο φύλλο του Μεγάλου Σαββάτου θα έχουμε 16 σελίδες ένθετο για τον Παναθηναϊκό και το πρώτο αστέρι. Προσέξτε. Το φύλλο πρέπει να βγει σε ημιαργία. Άρα να κλείσει νωρίς. Πολύ νωρίς. Ο Πανορμίτης βγάζει πλάνο. Αυτός με τον Λημναίο θα μείνουν πίσω για να κλείσουν το φύλλο. Αθηναίοι γαρ. Ο Δουνάκης έχει βγάλει εισιτήρια για Άγιο Νικόλαο. Με το «Βιτσέντζος Κορνάρος», που αργούσε πιο πολύ και από τον… Δουνάκη! Κι εγώ με τον Σταμάτη για Σύρο. Ο «Πανόρμ» με τον «Γκας» φεύγουν γύρω στις 2 για να έρθουν το πρωί. Οι τρεις «ταξιδιώτες» μένουμε για να κλείσουμε το μεγαλύτερο μέρος του 16ασέλιδου. Ξεκινάμε γράψιμο. Ότι χρειάζεται ένα μεγάλο αφιέρωμα για μια τόσο μεγάλη επιτυχία.
Μαζί με το γράψιμο έχουμε και τα τηλέφωνα… Οι Παναθηναϊκοί «μεθυσμένοι» από το πρώτο αστέρι αλλά και μεθυσμένοι κανονικά, παίρνουν στην «Α.Η» για να πανηγυρίσουν και να μάθουν τι ώρα θα γυρίσει η αποστολή από το Παρίσι! Ο τελευταίος παίρνει 4 παρά… Κι εμείς γράφουμε-γράφουμε-γράφουμε… Γύρω στις επτά παρά έχουμε τελειώσει. Παίρνω σπίτι και τους λέω «ραντεβού στο καράβι». Παίρνω ταξί και κατεβαίνω. Αγοράζω όσες εφημερίδες είναι στο περίπτερο. Για να δω τον κόπο μας στο χαρτί αλλά και τι γράφουν οι άλλοι. Απόλαυση κι αγωνία. Αν έχει κάποιος κάτι παραπάνω από εμάς… Κι ας ήμουν ένας απλός συντάκτης. Ψέμα. Συνεργάτης ήμουν τότε. Με 12 χιλιάρικα το μήνα χαρτζιλίκι… Σαν να λέμε τώρα 150 ευρώ… Και πολλά λέω!
20 χρόνια μετά, ο Παναθηναϊκός έχει πάρει άλλα πέντε ευρωπαϊκά, η «Αθλητική Ηχώ» είναι ανάμνηση και η παρέα που τότε ξενύχτησε για να προλάβει τον κόσμο, το πλοίο, τη ζωή την ίδια, είναι Δόξα σοι ο Θεός καλά! Όρθιοι όλοι, στα πόδια τους άλλοι με παιδιά, άλλοι παντρεμένοι κι άλλοι ακόμη… ζωντανοί. Μην λέμε τα ίδια. Οι παντρεμένοι με τους παντρεμένους κι οι ζωντανοί με τους ζωντανούς. Α… Επέστρεψε και η Ειρήνη. Μάλλον περίμενε να μεγαλώσω…. Κούνια που την κούναγε!
Ψηλέ, Σταμ, Γκας, Δούνε… Αν κάποιοι θα έχουν πάντα το Παρίσι εμείς θα έχουμε εκείνο το βράδυ στην Κωνσταντινουπόλεως! Τότε που (κατά)γράψαμε την Ιστορία…
Να’στε καλά ρε…
Υγ. Στην παρέα ήταν, είναι και θα είναι ο Γιάννης Πάλλας. Απλά τότε ήταν φαντάρος. Δηλαδή λούφαρε… Κλασικός βλάχος…
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.