Κατήργησε το «ουδείς αναντικατάστατος»

Η βραδιά της Παρασκευής στο ΟΑΚΑ θα είναι μακριά… Ακόμη και αν η κόρνα της λήξης ηχήσει, ακόμη και τα φώτα όταν σβήσουν όλοι θα πάμε στο σπίτι πιο συνειδητοποιημένοι από ποτέ. Η ημέρα τιμής για τον Δημήτρη Διαμαντίδη από την Ευρωλίγκα θα μας ταξιδέψει ξανά στ’ άδυτα μιας σκληρής πραγματικότητας. Το φινάλε πλησιάζει και ο δικός μας θρύλος τιμάται από τη διοργάνωση της οποίας άλλαξε την ιστορία. Ο άνθρωπος που έχει παρέμβει στο ύφος του αθλήματος όσο κανείς (ίσως και ο Παπαλουκάς) μπαίνει επίσημα στο hall of fame. Ο άνθρωπος που ανάγκασε τον θεατή, τον προπονητή, τον δημοσιογράφο να αλλάξει τις συνήθειες του και να δει το μπάσκετ από μια άλλη οπτική ξεκίνησε την αντίστροφη μέτρηση του επιλόγου μιας καριέρας που μόνο ο ίδιος αρνείται πεισματικά να παραδεχτεί το εύρος της.

Και που να φτάσουμε στον τελευταίο χορό, θα έλεγε κανείς. Το ΟΑΚΑ θα ζήσει νύχτες Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, Μακάμπι με τη Τσεντεβίτα να έχει την ευλογία να παραστεί σε αυτή. Κάθε γωνιά του γηπέδου θα κατακλυστεί και ένας ποταμός δακρύων θα πνίξει τα πάντα. Η βραδιά ανήκει στον Μήτσο που για μια ακόμη βραδιά θα πρέπει ν’ ανοίξει το κουτάκι των συναισθημάτων του και να κρύψει επιμελώς αυτά που νιώθει ώστε να γίνει η δουλειά. Όπως ακριβώς κάνει κάθε στιγμή που ένα γήπεδο τον αποθεώνει και υποκλίνεται στο μεγαλείο του. Έτσι όπως κλείνει μια ζωή τα μάτια στην απόλυτη δόξα και με ταπεινότητα και μετριοφροσύνη οδηγεί ένας «έθνος» στα ουράνια.

Η πρόκριση θα έρθει λοιπόν αλλά ίσως και εδώ που φτάσαμε ν’ απασχολεί λιγότερο το ευρύ κοινό του Παναθηναϊκού (όχι και τον Μήτσο). Αυτό, όμως, που μένει είναι πως μάλλον θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να δεχτούμε όλοι πως ο Δημήτρης Διαμαντίδης καταρρίπτει για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου το «ουδείς αναντικατάστατος». Για τον Μήτσο δεν υπάρχει και μάλλον δεν θα υπάρξει ποτέ αντικαταστάτης.