Μια ανάσα ακόμη!

Θα ξεκινήσουμε τη σημερινή μας κουβέντα με το βασικό ζητούμενο των ημερών, τον αγώνα με την Εφές. Ο Παναθηναϊκός υποδέχεται την ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς που βρίσκεται στην Αθήνα για ένα και μοναδικό στόχο. Τη νίκη. Θα πείτε ποιος δεν μπαίνει για να κερδίσει; Σωστό, απλά κάποια ματς είναι κάτι παραπάνω από ένα 40λεπτο παιχνίδι. Ο «Ντούντα» έχει το ίδιο ρεκόρ με τον Παναθηναϊκό (3-3), έχει χάσει στην Κροατία από τη Τσεντεβίτα και την προηγούμενη εβδομάδα λύγισε από τη Φενέρ του Ζοτς και έχασε την ευκαιρία να βρεθεί στη δεύτερη θέση μαζί με την Κουμπάν. Έτσι, γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα πως αν χάσει στην Αθήνα τότε θα βρεθεί σε αρκετά δυσάρεστη θέση. Από θέμα ρόστερ δε χρειάζεται να πούμε και πολλά. Ερτέλ, Σάριτς, Τάιους, Ντάνστον, Γκρέιντζερ, Ντίμπλερ, Μπράουν, είναι μερικοί από τους παίκτες που διαθέτει η Εφές.

Ανίκητη; Όχι, απλά μια ομάδα που θα έχει το 45-55 και φυσικά την ποιότητα να πάρει μεγάλα παιχνίδια. Ο Παναθηναϊκός από τη πλευρά του ψάχνει ακόμη μια ανάσα. Τελευταίο παιχνίδι που θα παίξει με σύνθεση ανάγκης καθώς από την πρεμιέρα του δεύτερου γύρου μπαίνουν στον χορό Χέινς, Γουίλιαμς και ο ψηλός που αναμένεται (δεν υπάρχει εξέλιξη). Με όπλο ένα γεμάτο ΟΑΚΑ και το άριστο κλίμα που επικρατεί μετά τις καταιγίδες οι «πράσινοι» θα επιχειρήσουν να πάρουν ένα ακόμη ματς – σταθμό. Ίσως το σημαντικότερο για την πορεία τους. Άλλωστε, νίκη σημαίνει θετικό πρόσημο (4-3) και δυνατότητα για μεγάλη αντεπίθεση στα επόμενα εφτά ματς. Στ’ αποδυτήρια το ξέρουν και παράλληλα έχουν καταλάβει πως κανείς δεν είναι τελειωμένος. Μεγάλη μαγκιά διοίκησης και Τζόρτζεβιτς που μέσα από τέτοια φουρτούνα βγήκαν όλοι ενωμένοι για έναν κοινό στόχο.

Για το φινάλε αφήσαμε την ιστορία που έχει ξεσπάσει με τον Νίκο Παππά. Πριν καταθέσω την ταπεινή μου γνώμη (συγχωρήστε για το πρώτο πρόσωπο) αλλά θέλω να γράψω προς αυτούς που με τιμούν με την ανάγνωση τους πολλούς τους θεωρώ φίλους ή γνωστούς. Δεν υπάρχει δημοσιογραφία ανυπόγραφη στο μυαλό μου. Δεν υπάρχει είδηση που δε διασταυρώνεται. Είναι αδιανόητο στο δικό μου κεφάλι να βγαίνει κείμενο πως «ο Τζόρτζεβιτς έδιωξε τον Παππά», χωρίς να έχει ερωτηθεί ο Παναθηναϊκός, ο Τζόρτζεβιτς, ο παίκτης και ο ατζέντης του παίκτη. Έστω ένας από τους τέσσερις βασικούς άξονες μιας τόσο σοβαρής είδησης. Αν δεν ερωτηθεί ένας απ’ όλους αυτούς ποιο μπορεί να το δημοσιεύσει υπό αυτή τη μορφή; Εκτός αν μιλάμε για καφενειακή συζήτηση.

Επειδή, όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε μ’ έναν παίκτη – άνθρωπο και τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ (όχι την πέρα ραχούλα) οφείλουμε να είμαστε όλοι πιο προσεκτικοί και ν’ αναλαμβάνουμε την ευθύνη των λόγων μας. Ανώνυμα μπορεί να γράψει ο καθένας ότι θέλει. Να υποστηρίξει πως αυτός που τον διαβάζει είναι αδερφή και τούμπαλιν. Αυτά όλα στον δικό μου εγκέφαλο δεν υπάρχουν. Όλα έχουν όνομα και επώνυμο.

Δεν θα σταθώ στο τάιμινγκ μια ημέρα πριν από έναν κρίσιμο αγώνα διότι η δημοσιογραφία δεν μπορεί να κοιτάζει το ρολόι ή το ημερολόγιο. Η δημοσιογραφία όμως. Επώνυμη και με ασφαλείς πληροφορίες. Θα σταθώ στον κανιβαλισμό που γίνεται προς έναν αθλητή που βρίσκεται στα σκοινιά και σ’ έναν προπονητή που θα πρέπει να εξηγεί σ’ ένα ΟΑΚΑ δημοσιεύματα αντί να έχει όλη του τη συγκέντρωση στον …τελικό.

Δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγματα από το γράψεις αυτό που επί της ουσίας γράφτηκε: «Ο Παππάς είναι ένα κωλόπαιδο που τον διώξανε και τον τελείωσε ο προπονητής του».

Διότι όταν αναφέρεσαι σε θέματα συμπεριφοράς και παραπτώματα χωρίς ένα περιστατικό, τότε διαλύεις ένα παιδί που θα πρέπει να κλείσει τ’ αυτιά και τα μάτια του.

Ο Παππάς δεν είναι ένας παίκτης που είναι εύκολο να τον αφήσεις εκτός 12αδας. Επειδή, όμως, ο Παναθηναϊκός είναι πάνω απ’ όλους και απ’ όλα αυτός θέτει τους κανόνες. Ο Νίκος πέρασε ένα σοβαρό τραυματισμό και ποτέ δεν επέστρεψε στην κατάσταση που έπρεπε. Αυτό κάνει κακό στον δικό του εγωισμό και κατ’ επέκταση στην ομάδα. Προκειμένου όλο αυτό να λυθεί θα πρέπει να δουλέψει απίστευτα σκληρά για να γυρίσει κανονικός. Ευχή όλων είναι να σηκώσει κούπα μαζί με τον Σάλε και αυτή να είναι η πιο όμορφη και ρομαντική απάντηση. Ο δρόμος δεν είναι εύκολος, αλλά ο στόχος κοινός.

ΥΓ: Μπολτάουζερ, Ράντονιτς, Χιμένεθ. Κλάμα.

ΥΓ2: Ο Παναθηναϊκός είναι πάνω απ’ όλα.