Τη λογική δεν τη νικάς…

Ο Παναθηναϊκός είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για τον αγώνα με τη Λοκομοτίβ Κούμπαν αλλά για ένα ακόμη ματς έφυγε με πίκρα από το παρκέ. Πλέον καλά θα κάνουμε ν’ ανοίξουμε τα ντουλάπια να κρύψουμε σενάρια και κομπιουτεράκια και να περιμένουμε να δούμε πως θα κλείσει ο πρώτος γύρος. Μετά τα λέμε ξανά. Με μία νίκη και τρεις ήττες και με κακές διαφορές σωπαίνεις και αναμένεις. Τι να πούμε παραπάνω;

Στο Κρασνοντάρ οι σκέψεις για διπλό πάγωσαν για συγκεκριμένους λόγους. Πρώτον, ο αντίπαλος σκόραρε 23 πόντους στο τέταρτο δεκάλεπτο με 7/9 τρίποντα εκ των οποίων τα 6/6 συνεχόμενα που τον οδήγησε από τους 58 στους 76 πόντους! Αντίθετα, οι «πράσινοι» βρήκαν απαντήσεις με τον Φώτση αλλά ενώ είχαν όλο τον χρόνο να κυνηγήσουν το ματς οδηγήθηκαν σε συνεχόμενα σουτ πίσω από τη γραμμή των 6μ 75 στο τελευταίο τρίλεπτο. Αδιανόητο, ωστόσο, έπεσε …μαύρο στα γκαρντ και έγινε το κακό. Έβλεπαν τη διαφορά στους τρεις και …πνίγηκαν στο άγχος για τη νίκη.

Ο τρίτος διαιτητής της συνάντησης είναι παντελώς άσχετος με το άθλημα, ειδάλλως είχε δόλο. Ο Φιλανδός έχει οργιάσει σε όλο το ματς αλλά με το σκορ στο 57-58 αντί για καθαρά βήματα χρέωσε φάουλ τον Φώτση και εν συνεχεία χρεώθηκε με τεχνική ποινή ο Σάλε που δεν είπε κουβέντα! Αποτέλεσμα; Δώρο το μομέντουμ και μαζί τέσσερις πόντοι στη Κουμπάν (61-58).

Ο Ντρέιπερ είναι ένας από τους πιο σοβαρούς και συνάμα …κυνικούς παίκτες της διοργάνωσης. Σούταρε, τα έβαλε και νοικοκύρεψε το παιχνίδι της ομάδας του. Από την άλλη, στον Παναθηναϊκό μπορούν να χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο που έχασαν από τα τρίποντα και τον Ζούπκοφ! Οδήγησαν το παιχνίδι εκεί που ήθελαν, έπαιξαν καλά τον Ντιλέινι, ωστόσο, έχασαν από αυτούς του παράγοντες. Τι να κάνουμε και αυτά μέσα στο παιχνίδι είναι.

Πάμε στα πιο δύσκολα τώρα. Ο κόσμος φωνάζει για όλα, πολλές φορές δίκαια άλλες όχι και τόσο. Ο προπονητής οφείλει όμως να εξαντλεί τις πιθανότητες για να κερδίσει τους παίκτες του. Δεν είναι …πουκάμισα οι αθλητές. Απλά, ο Σάλε δεν παίρνει εδώ και καιρό τίποτε από τον Πάβλοβιτς. Τίποτα. Είναι κρίμα γιατί έχει φοβερή μπασκετική ποιότητα αλλά αδυνατεί να τη βγάλει στα παιχνίδια. Για τον Κούζμιτς τα πράγματα είναι διαφορετικά, όπως διαφορετικός είναι και ο ρόλος του.

Στο Κρασνοντάρ ο Χαραλαμπόπουλος ήταν ανέτοιμος να μπει στη μάχη λόγω της αποχής του από τις τελευταίες προπονήσεις, ενώ ο Γιάνκοβιτς έκανε ένα καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο. Δεν φτάνει αυτό όμως. Ξέρετε γιατί; Δεν μπορεί να κάνεις δύο τόσο ΧΑΖΑ φάουλ (κυρίως το τέταρτο) και να στερείς τον εαυτό σου από την ομάδα. Εκεί, σε χρειάζεται πάνω στο παρκέ, όχι με την πετσέτα. Εκεί, γυρίζει ο Σάλε και παίρνει ένα μεγάλο μηδενικό από τη θέση «3».

Όταν, λοιπόν, οι δύο μεταγραφές σου δεν μπορούν να σε βοηθήσουν ουσιαστικά (αν και ο Κούζμιτς κάνει τρομερή αμυντική δουλειά), ο Καλάθης είναι κακός, ο Μήτσος κυνηγά παντού τον Ντιλέινι και ο Φελντέιν περνά κρίσεις απειρίας, μοιραία θα χάσεις όσο και αν έχεις προσπαθήσει. Και θα χάσεις λογικά. Τη λογική δεν τη νίκησε κανείς.

ΥΓ: Οι ερωτήσεις στη συνέντευξη Τύπου ήταν κερασμένες. Τόσα χρόνια ακολουθούμε την ομάδα και δεν έχουμε δει Ρώσο να κάνει ερώτηση και σήμερα ρώτησαν μέχρι και για το πρόστιμο. Έχει ο καιρός γυρίς,

ΥΓ2: Στον δεύτερο γύρο θα υπάρχουν Παππάς, Μποχωρίδης και μεταγραφή. Αυτά είναι τα δεδομένα. Το θέμα είναι να κρατηθεί σε τροχιά πρόκρισης ο Παναθηναϊκός.

ΥΓ3: Ο Βλάντο του αγώνα με τον Άρη και του πρώτου ημιχρόνου είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός από τον Γιάνκοβιτς. Δεν θέλει σκέψη, μπες και κάνε αυτά που μπορείς.