Είναι βαριά για να τσαλακώνεται!

Ούτε χατζάρα πρέπει να πάρουμε και να αφορίσουμε τα πάντα, ούτε να ζητάμε κεφάλια στο …πιάτο μας. Οι στιγμές χρειάζονται απόλυτη ψυχραιμία και αντίδραση απ’ όλους. Ας περιμένουμε να δούμε πως θα λειτουργήσει ο Παναθηναϊκός μετά από αυτό το ηλεκτροσόκ και την ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα. Μια ήττα που δεν συνάδει με το μέγεθος του «τριφυλλιού». Όχι για το αποτέλεσμα αλλά για την εικόνα. Το ΟΑΚΑ είναι μία από τις ελάχιστες φορές τα τελευταία χρόνια που άρχισε ν’ αδειάζει από το 35’! Ξέρετε γιατί; Ο κόσμος βλέπει μπάσκετ και καταλάβαινε πως έτσι όπως σερνότανε ο Παναθηναϊκός δεν υπήρχε περίπτωση να γυρίσει το παιχνίδι.

Δεν υπάρχει ούτε ένας διασωθέντας από το ναυάγιο. Ομάδα βουτηγμένη στο άγχος και στις κακές επιλογές. Ομάδα που δεν σταμάτησε να δέχεται την ίδια φάση στην άμυνα της ούσα ένα κλικ πίσω σε όλες τις κινήσεις. Στίματς και Ζίρμπες βαρέθηκαν να σκοράρουν με τον ίδιο τρόπο και ο Γιόβιτς να δημιουργεί τα ρήγματα με τις ασίστ του. Η άμυνα των ψηλών του και δη του Ραντούλιτσα είναι μονοδιάστατη και κάκιστη, ενώ η κόπωση του Καλάθη κοστίζει απίστευτα στην ομάδα.

Επιθετικά, οι «πράσινοι» είχε 3/24 τρίποντα μέσα στο γήπεδο τους, λες και σούταραν σ’ ανοικτό με αέρα και βροχή. Συνολικά έξω από το ζωγραφιστό μέτρησαν 3/32 σουτ.

Ο Σάλε δεν κατάφερε να δώσει στους παίκτες του να καταλάβουν το πόσο σημαντικό ήταν το παιχνίδι. Η’ απλά τους είδε να μην μπορούν να βοηθήσουν. Υπάρχουν παίκτες που δεν του δίνουν τίποτε και ίσως θα πρέπει να το σκεφτεί καλύτερα. Εκείνος ξέρει πιο καλά από τον καθένα τι χρειάζεται. Ανεξάρτητα αν έγινε ή δεν έγινε μεταγραφή δεν είναι εικόνα αυτά (για να προλάβουμε και αυτή την κουβέντα). Δεν ήταν και με τη Μάλαγα. Στην τελική δεν έπαιζες με την ΤΣΣΚΑ ή τη Μπαρτσελόνα.

Πλέον, ο Παναθηναϊκός μπαίνει σε στραβό μονοπάτι. Τι ψάχνει; Βασικά τον εαυτό του και μετά όλα τα υπόλοιπα. Για να κάτσουμε να μιλήσουμε για διπλά και νίκες μακριά από το ΟΑΚΑ που θα ρεφάρουν την ήττα με τον Ερυθρό Αστέρα θα πρέπει να δούμε κάτι χειροπιαστό. Μια ομάδα που θα τρώει σίδερα στο παρκέ και όχι μια παθητική συμπεριφορά. Δεν μπορείς να δέχεσαι την ήττα, δεν μπορείς να επιτρέπεις να χάνεις και με +11 στο τέλος. Κυνήγα να κλείσεις τη διαφορά, δείξε κάτι.

Να δεχθούμε πως όλα ήταν στραβά και ανάποδα, να δεχθούμε πως Καλάθης, Μήτσος και Φελντέιν …έσκασαν. Να δεχθούμε όμως πως δεν έγινε και κάτι για ν’ αλλάξει αυτή η εικόνα, να δεχθούμε πως ο Κούζμιτς στην επίθεση και ο Ράντουλα στην άμυνα φέρουν απόλυτη ισοπαλία, να δεχθούμε πως ο Πάβλοβιτς είναι μακριά από την ποιότητα του, ο Γιάνκοβιτς μπλεγμένος, ο Χαραλαμπόπουλος μία μέσα και δύο έξω. Αλήθεια έτσι πως μπορείς να κερδίσεις;

Τον τρόπο δεν θα τον βρούμε εμείς, αλλά τα ίδια τ’ αποδυτήρια και ο σύλλογος. Είναι βαριά η φανέλα για να τσαλακώνεται.

ΥΓ: Δεν υπάρχει περίπτωση να μην αντιδράσει ο Παναθηναϊκός. Δεν υπάρχει.

ΥΓ2: Το πέταλο των φανατικών έμεινε να τραγουδά μέχρι τέλους.

ΥΓ3: Είναι ξεφτίλα να δηλώνουν κάποιοι Παναθηναϊκοί και να …πανηγυρίζουν επειδή δικαιώνονται μετά από μια ήττα.